محمد قاضیزاده
منبع: بیبیسی
شش تن از ماماها (قابله‌های) کشور تاجیکستان در مناطق دوردست و نا امن ولایت غور در مرکز افغانستان مشغول به کارند.
قابله‌های تاجیکستانی را موسسه مرکز آموزشی و توسعه‌ای برای افغانستان(ACTD ) استخدام کرده است.
شماری از این قابله‌ها، در حال حاضر در ولسوالی دولینه ولایت غور به کار گماشته شده‌اند.
این قابله‌ها همیشه مسیرهای به شدت ناهموار و در عین حال دور و نا امن را تا رسیدن به مراکز درمانی طی می‌کنند.
آی‌گل یکی از این قابله‌های تاجیکستانی است. او می‌گوید:”ما در کار آرام هستیم. فقط از لحاظ امنیتی کمی مشکل هست. آنهم در راه. در کلینیک هیچ مشکل نداریم»
آزاده یک قابله دیگر تاجیکستانی از انس با مردم افغانستان می گوید:” اینجا مردم بسیار فقیر هستند. بسیار غریب. مردم اینجا بسیار صمیمی‌اند. هرچیزی که یافتند با هم می‌خوریم.”
خانم آزاده افزود:” احساس نمی‌کنیم که ما درخارج یا دریک ملک(سرزمین) دیگر کار می‌کنیم. این ها مثل مردم خود ما هستند. ما مسافری را درک نمی‌کنیم.”
خانم آزاده هشت سال است که در افغانستان کار می‌کند. او از کار در این کشور جنگ‌زده راضی به نظر می‌رسد و می‌گوید برای وطن و فرزندانش دلتنگ است، اما کار می‌کند و خوشحال است که بتواند به کسانی که به او نیاز دارند کمک کند.
همدلی و همزبانی
مسئولان موسسه آموزشی و توسعه‌ای برای افغانستان، فعالیت قابله‌های تاجیک را در غور موثر می‌دانند. زبان قابله‌های تاجیکستانی فارسی است و اکثریت مطلق اهالی غور نیز به این زبان حرف می‌زنند.
دکتر احسان الله شینواری، رئیس موسسه آموزشی و توسعه‌ای برای افغانستان، امیدوار است که در آینده نزدیک نیازی به استخدام قابله‌های خارجی نباشد.
او می‌گوید:”وزارت صحت عامه(بهداشت) افغانستان اقدامات به موقع انجام داده است. فکر می‌کنم این دوره‌ای آموزشی قابله‌های افغان که موسسه آموزشی و توسعه‌ای برای افغانستان و وزارت صحت عامه آن را پیش می‌برند، بعد از ۲۴ ماه با فراغت این قابله‌ها، دیگر نیازی به قابله‌های خارجی نباشد.”
آقای شینواری معتقد است که نیاز به دکتران خارجی تا زمانی طولانی تری وجود خواهد بود.
فرصت طلایی برای مهمان و میزبان
کار در غربت سختی‌هایش را دارد. اما برای شهروندان کشوری چون تاجیکستان که خود با مشکلات اقتصادی روبرو ست یافتن کار در خارج این کشور آنهم با حقوق نسبتا خوب، یک فرصت است.
هرچند قابله‌های تاجیک با حقوق و امتیازات برابر با کارمندان داخلی در این بخش، گماشته شده‌اند اما معاشی که از سوی موسسات پرداخته می‌شود معمولاً حقوق مناسب خوانده می‌شود.
مسئولان موسسه آموزشی و توسعه‌ای برای افغانستان، می‌گویند قابله‌های تاجیک چند برابر آنچه در کشور خودشان حقوق دارند در افغانستان حقوق می گیرند.
گفته می‌شود در زمینه کاهش مرگ و میر مادران در هنگام ولادت در سالهای اخیر پیشرفت‌های خوبی هم در افغانستان صورت گرفته است.
افغانستان یکی از کشورهای است که میزان مرگ و میر طفل و مادر در آن در یک دهه گذشته بالا بوده است.
قرار بود که افغانستان تا سال ۲۰۱۵ میلادی در حدود ۵۰% میزان مرگ و میر مادران را کاهش دهد، ولی اکنون به این هدف دست یافته است. سال ۲۰۰۴ از هر ۱۰۰ هزار مادر ۱۶۰۰ مورد جان خود را در هنگام زایمان از دست میداد. در سال ۲۰۱۰ این تعداد به ۳۲۷ مورد کاهش یافته است و افغانستان قرار است میزان مرگ و میر مادران را به ۸۰ مورد تا سال ۲۰۲۰ کاهش دهد.
