روایت قربانیان از موارد نقض حقوق بشر

همه می‌دانند، دهم دسامبر روز جهانی حقوق بشر است. اضافه بر این «روز ملی قربانیان» در کشور ما است. می‌دانیم این روز مهم است، اما شاید ندانیم که در این روز و برای این روز چه کار کنیم. یکی از راه‌ها، بهره‌گیری از امکانات بی‌پایان روایت است. قربانیان بسیاری داریم، آنقدر که حتا آمار دقیق آنان را نداریم.
همه می‌دانیم که در سال‌های گذشته گلوله‌های بسیاری در جاهایی اصابت کرده، حق‌های زیادی نقض گردیده و بی‌عدالتی‌های فاحشی در حق شهروندان روا داشته شده است. اما آیا واقعا می‌دانیم در کجاها؟ شاید در پاسخ ابتدایی بگوییم به انسان، خانه، شهر، پایه برق و هر جای ممکن دیگر. ولی ماجرا به این سادگی نیست. پیامدهای آن همه گلوله‌ها و بی‌عدالتی‌ها هنوز مشخص نشده است. هرچند هنوز برای آنکسی که شلیک کرده است، دشوار است روایت کند، اما آنانی که در بدن خود نشان گلوله دارند و زنده مانده اند، چه کسانی هستند و با زندگی خود چگونه آشتی می‌کنند، مسلما می‌توانند روایت کنند و خاطرات تلخ خود را بنویسند.
انبوهی از جمعیت افغانستان را معلولان، حجم بزرگی را زنان قربانی خشونت، تعداد کثیری را کودکان و زنان خیابانی، کارگر، یتیم، گدا و بی‌خانمان و تعداد هراس‌آوری را جمعیت فلاکت بار معتاد تشکیل داده است. آیا به راستی همۀ اینها قربانیان نقض حقوق حقوق بشر هستند؟ همه بر این واقعیت خشن اجتماعی مان آگاهیم که به صورت مستقیم و غیر مستقیم از پیامدهای گلوله و موارد نقض حقوق بشر است. بدینسان خاطرات دردناکی بسیاری خفه و خفته باقی مانده است که ریشه در گذشته دارد. چگونه این گذشته را به اکنون آریم؟ باید روایت کنیم و بنویسیم و از این طریق به نسل های آینده ارائه نمائیم.
اگر نمی‌توانیم کاملا گذشته را جبران کنیم، می‌توانیم اندکی التیام فراهم کنیم و بر زخم‌های ناسور مان بمالیم. این فراخوان برای التیام دادن و ایجاد تعادل است. روایت کردن و گفتن از محل اصابت گلوله، شکنجه، قتل، تجاوز، خشونت و… می‌تواند اندکی زخم‌های اجتماعی ورم کردۀ ما را التیام بخشد و موجب عبرت آموزی و جلوگیری از تکرار گذشته شود.
کمیسیون مستقل حقوق بشر افغانستان به همین منظور می‌خواهد، شما خاطرات و تجارب خویش را از گذشته روایت کنید تا نشر شود، شاید مسیرهای متفاوت مهار و شلیک نشدن بیشتر گلوله فراهم آید و همه متقاعد شویم که دیگر خشونت بس است.
نوشته های ارسالی باید واجد شرایط زیر باشد:
• نوشته هاباید از نوع خاطره باشد و روایت واقعی از تجربه‌های تلخ قربانیان خشونت و نقض حقوق بشر
• نویسنده می‌تواند خود قربانی نقض حقوق بشر باشد و یا از زبان قربانی دیگر روایت کند.
• نویسنده‌ها می‌تواند مستعار باشد. کمیسیون در حفظ محرمیت هویت نویسنده متعهد است.
• نوشته‌های ارسالی حداقل ۵۰۰ کلمه باشد.
• مدیران وبسایت کمیسیون در تلخیص و ویرایش نوشته‌ها آزاد می‌باشند.
• محتوا نوشته ها نباید در تعارض با موازین حقوق بشر و مفاد اسناد ملی و بین‌المللی حقوق بشر باشد.
روایت هایتان را به ایمیل ذیل ارسال نمایید
ایمیل: campaign@aihrc.org.af
تلفن: ۰۷۹۰۶۹۰۴۱۶