collective-memory

 

معرفی: حافظه‏ی جمعی بیانگر دردهای مشترک تاریخی مردمانی است که در یک مرز و بوم، رنج‏های مشترک را تجربه کرده اند و بار این دردها و رنج ها همواره بر آنان سنگینی می‏کند. حافظه‏ی جمعی به خاطر داشتن رنج آدمی و انسانیت پایمال شده به وسیله‏ی جانیان است. دولت‏های غیر دموکراتیک و خودکامه در جهان همیشه کوشیده‏اند که دردها و رنج‏های مردم را به فراموشی بسپارند و خاطرات مردم را در فضای غیر دموکراتیک با جبر پاک سازند. این کوششی بوده است که تاکنون هم در افغانستان به صورت مستقیم و غیر مستقیم ادامه دارد. در حالی که هنوز سایه‏های جنگ بر خاطره‏های مردم سنگینی می‏کند و همواره بر رنج‏ها و دردهای مردم افزوده می‏شود. اما در برخی کشورها ملت‏ها و دولت‏ها به لایه های تاریک و پنهان خشونت، جنگ، تبعیض و خودکامگی رجوع می کنند و این معضلات را برای همیشه از ریشه می خشکانند. در عین حال آزادی، حق و حیثیت از دست رفته‏ی قربانیان را دو باره ترمیم می‏کنند و جنایتکاران را به جزای اعمال شان می‏رسانند. در این کتاب سعی بر آن بوده است که تاریخ به روایت قربانیان مورد بررسی قرار گیرد.کتاب حاضر حاصل سخنرانی‏های شصت و پنجمین گفتگوی آرمان‏شهر است. متن سخنرانی‏هایی از آقایان کاظم یزدانی (تاریخ نگار)، اسد بودا (استاد جامعه شناسی) و شیوا شرق (روزنامه نگار) در این کتاب منتشر شده است.
مبحث اصلی نگاه نقادانه‏ای به تاریخ افغانستان بوده و همچنین در قسمت دوم سخنرانی با عنوان «خاطره، تاریخ، فراموشی» از مهمترین سخنرانی‏های پروفسور پل ریکور (فیلسوف فرانسوی) آمده است. پل ریکور در آغاز سخنان خود می‏گوید «من به نسلی تعلق دارم که شاهد فجیع ترین جنایات تاریخ بشر بوده است. جنایاتی که در اروپا در سال‏های ۱۹۳۲ تا ۱۹۴۵ به وقوع پیوست. این نسل امروز در حال اضمحلال است و مسأله‏ی مهم برای آخرین بازماندگان آن ارتباط بین خاطره و تاریخ است.»

شناسنامه
گردآوری، ویرایش و انتشار: بنیاد آرمان‏شهر
طرح جلد و برگ آرایی: روح‏الامین امینی
تایپ: جواد دروازیان
چاپ: زمستان ۱۳۸۹
شماره گان: ۱۰۰۰