خدیجه غزنوی، کاندیدای دور سوم انتخابات ریاست‌جمهوری سال ۱۳۹۳ افغانستان، فساد اداری و فقدان امنیت را مهم‌ترین موانع رشد افغانستان دانسته و به ضرورت حل این دو مشکل تأکید دارد. او نیاز به استقرار صلح را چالش دیگر کشور می‌داند و از تمام مردم افغانستان در همه جای دنیا می‌خواهد تا برای پیشرفت و آبادانی دست در دست یکدیگر قرار دهند. خدیجه غزنوی می‌گوید: «من معتقد به این هستم که هر فرد می‌تواند آورنده صلح در محیط پیرامون خویش باشد.»
لطفاً خودتان را معرفی کنید.
خدیجه غزنوی هستم کاندیدای دور سوم انتخابات ریاست‌جمهوری سال ۱۳۹۳ افغانستان. اصالتاً از مردم غزنی هستم و در بدخشان متولد شده‌ام و در قندوز زندگی کرده‌ام.
لطفاً دو نمونه یا خاطره را که در آن حقوق بشری شخص شما نقض شده و در زندگی شما تأثیرگذار بوده، تعریف کنید.
در سال‌های حکومت دموکراتیک خلق افغانستان بسیار کوچک بودم و صحنه‌های زندان هرگز فراموشم نمی‌شود. در آن زمان پدرم و برادر کوچکم در سن ۱۱ سالگی و کاکایم را از مجلس عروسی دستگیر کرده و زندانی ساختند. سال‌های زندان پدرم را هنوز به یاد دارم. روزی برای ملاقات به زندان رفته و برای پدرم منتو پخته بودیم. یادم می‌آید که سیخ‌های کثیف را درون منتو کردند و بعد دیگ غذا را به بیرون پرتاب کردند و تا مسافت یک کیلومتر یا بیشتر سربازان محبس به دنبال ما می‌دویدند و در هنگام دویدن خارها در پای ما فرو می‌رفت. من هنوز هم همان درد را در پاهایم احساس می‌کنم. خاطره دیگری که فراموش نمی‌کنم اینکه کاکایم در داخل زندان من را نامزد ساخت و تبریکی نامزدی من را در نامه‌ای برایم از زندان فرستاد و به دلیل اینکه نامزدم در پاکستان بود ما هم مجبور شدیم تا به آن دیار مهاجرت کنیم.
چه چیزی در دوران جدید اعتماد شما را جلب کرده و شما آن را به عنوان یک نوآوری، ابتکار مثبت و یک چیز خوب ارزیابی می‌کنید.
رشد وضعیت حقوق زنان در طی ۱۰ سال گذشته و ایجاد فرصت‌ها برای زنان را می‌توان ابتکار مثبتی دانست. اینکه چقدر زنان توانستند از این فرصت‌ها استفاده کنند، بحث جدایی است. همچنان رشد تحصیلات، مخصوصاً تحصیلات عالی را هم می‌توان جزء کارهای مثبت ذکر کرد.
یکی از بهترین دستاوردهای دوران جدید چه بوده است؟
حمایت جامعه جهانی و دولت افغانستان از زنان و آماده‌سازی زمینه‌های کار و تحصیل برای زنان و برنامه‌های آماده شده در این مورد را می‌توان جزء بهترین دستاوردها دانست.
مهم‌ترین ترس امروز شما چیست؟
فساد اداری گسترده در تمامی عرصه‌ها از جمله نگرانی‌های من به شمار می‌رود. مردم افغانستان باید به این درک برسند که این کشور ازآن خودشان است و باید خود برای حل مشکل خویش قدم بردارند. فقدان امنیت نیز از دیگر نگرانی‌های عمده ملت افغانستان است. معتقدم در پرتو صلح می‌توان به تمامی آرزوهای خویش رسید.
سه چالش بزرگ پیش روی افغانستان کدام است؟
باز هم تأکید می‌کنم مسأله فقدان امنیت عمده‌ترین مشکلی است که در نبود آن هیچ گونه کاری صورت نخواهد پذیرفت. در قسمت اقتصاد، ما منابع زیرزمینی و روزمینی زیادی داریم که متأسفانه دانش و امکانات استخراج و استفاده از آنها را نداریم. مسأله صلح چالش دیگری است که باید مردم افغانستان آن را حل بسازد. کلید صلح در درون جامعه افغانستان است نه در بیرون و تنها با اتحاد و یکپارچگی زن و مرد افغانستان می‌توان صلح را در جامعه افغانستان پیاده کرد.
فکر می‌کنید جامعه افغانستان امروز اجازه خواهد داد که دوباره سناریوی بسته شدن مکاتب به روی دختران و عدم حضور اجتماعی زنان تکرار شود؟
امروز با ده سال قبل تفاوت دارد. جوانان و زنان افغانستان نیروی قوی‌ای هستند که دیگر اجازه نخواهند داد سال‌های گذشته تکرار و دروازه‌های مکاتب، بازارها و اماکن عمومی به روی‌شان بسته شود.
سه عامل بازدارنده در مقابل مشارکت زنان در عرصه‌های اجتماعی، اقتصادی، سیاسی و فرهنگی چیست؟
نبود دسترسی زنان به تحصیلات عالی و آموزش. نظام مردسالار از درون خانه‌ها شروع می‌شود و تا سطوح بالا ادامه می‌یابد. تفسیر نادرست از متون دینی و در کل رسوم ناپسند را می‌توان به عنوان عوامل بازدارنده دانست.
سه مطالبه عمده زنان به طور کلی چیست؟
تطبیق قوانین در حوزه زنان و درخواست زمینه‌های بیشتر برای تحصیل و آموزش و ایجاد زمینه کار. مشخصاً می‌توان بر روی استقلال تصمیم‌گیری در امر ازدواج اشاره کرد.
منابع و مراکز قابل اتکا در داخل افغانستان برای پیشبرد حقوق و مطالبات زنان چه کسانی هستند؟
کمیسیون مستقل حقوق بشر، نهادهای جامعه مدنی، مخصوصاً شورای زنان را می‌توان به عنوان نهادهایی مثبت یاد کرد. مردان روشنفکر را نیز می‌توان در کنار خویش داشت.
با توجه به صحبت‌هایی که در این مصاحبه انجام دادید، در حوزه خصوصی و عمومی، یعنی فعالیت‌های مدنی و حرفه‌ای خود برای رفع موانع ذکر شده، ازجمله تبعیض، چه کرده‌اید و چه می‌کنید؟
من معتقد به این هستم که هر فرد می‌تواند آورنده صلح در محیط پیرامون خویش باشد. من خندیدن اطفال یتیم را بسیار دوست دارم و آنان را درک می‌کنم؛ زیرا اطفال من هم بدون پدر بزرگ شدند و رنج یک زن بیوه را لمس کرده‌ام. در کنار فعالیت‌های تجارتی که داشتم، مهمانخانه‌ای داشتم که با درآمدش هزینه درمان اطفال یتیم را می‌پرداختم. در تمامی ولایات کشور هم فعالیت‌های صلح‌جویانه در بخش‌های مختلف مانند صحت، آموزش و پرورش و غیره داشته‌ام.
اگر پیام خاصی دارید، بفرمایید.
پیام من به تمام مردم افغانستان در داخل و خارج این است که به وطن برگردند و بیایند تا دست در دست هم افغانستانی آباد و آزاد داشته باشیم و برای صلحی سراسری بکوشیم.
-
«افغانستان به روایت دیگر» کمپینی است که به وسیله آرمان شهر OPEN ASIA و فدراسیون بین المللی جامعه های حقوق بشرFIDH به مدت ۱۰۰ روز تا انتخابات ریاست جمهوری در افغانستان جریان دارد. در این کمپین شخصیت های برجسته اجتماعی، سیاسی و فرهنگی با گفتگو در مورد جامعه ای که دربرگیرنده حقوق زنان و حقوق انسان باشد، صدای مترقی افغانستان را به گوش میرسانند.
شما می توانید روزی یک مصاحبه از کمپاین «افغانستان به روایت دیگر» را در روزنامه ۸ صبح و انگلیسی آن را در وبسایت روزنامه هافینگتون پست (Huffington Post) بخوانید. همچنین این مصاحبه ها در وبسایت فدراسیون بین المللی جامعه های حقوق بشر (FIDH) نیز قابل دسترس است.
وبسایت فدراسیون بین المللی حقوق بشر: www.fidh.org
وبسایت روزنامه هافینگتون پست: http://www.huffingtonpost.com/unveiling-afghanistan/
