بنیاد آرمان شهر با همکاری فعالین حقوق زن در کابل کمپاین جدیدی را برای دفاع از حقوق زنان به راه انداخته است. این کمپاین به پیشواز هشتم مارچ روز جهانی زن و تجلیل از ۳۵ سالگی کنوانسیون رفع کلیه اشکال تبعیض علیه زنان روز پنج شنبه۵ مارچ ۲۰۱۵ در دفتر کابل بنیاد آرمان شهر افتتاح شد. در این برنامه تعدادی از فعالین حقوق زن (اعم از زن و مرد) اشتراک کرده بودند.
در این برنامه از جزوه “با هم در حمایت از برابری” متن کنوانسیون رفع همه اشکال تبعیض علیه زنان که به همین مناسبت از سوی انتشارات آرمان شهر چاپ شده است نیز رونمایی شد.
آقای هادی معرفت رییس سازمان حقوق بشر و دموکراسی، خانم رویا سادات رییس خانه فیلم رویا و عضو منشور زنان، خانم زرقا یفتلی هماهنگ کننده مرکز تحقیقات حقوق زنان و اطفال و خانم شبنم سیمیا فعال حقوق زنان سخنران های این برنامه بودند.
ابتدا خانم زهرا یگانه مسوول حقوق بشر و جندر آرمان شهر اهدف این کمیته را چنین برشمرد: «دفاع از دست‌آوردهای دموکراتیک زنان و سهمیه حداقل ۲۵ درصد زنان در انتخابات (مجلس نمایندگان، سنا، ولایت‌ها، ولسوالی‌ها و روستاها)؛ دادخواهی برای افزایش مشارکت سیاسی زنان در نهادهای انتخاباتی و انتصابی و سایر نهادهای تصمیم‌گیرنده و پالیسی‌ساز؛ دفاع از مشارکت و حضور معنادار و مؤثر زنان در گروه مذاکره‌کنندۀ صلح با طالبان؛ حضور مؤثر زنان در سطوح ملی و محلی تصمیم‌گیری و سازوکارهای حل منازعات؛ رایزنی برای افزایش قدرت اجرایی وزارت امور زنان؛ رایزنی برای تصویب قانون منع خشونت علیه زنان و نظارت بر تعهدات بین‌المللی دولت در زمینه حقوق زنان از جمله کنوانسیون رفع همه اشکال تبعیض علیه زنان (CEDAW)؛ همکاری با مدافعان حقوق زنان برای منع خشونت علیه زنان.»
سازمان حقوق بشر و دموکراسی در سلسله فعالیت های خود در باره مسأله زنان اخیرا گزارشی زیر عنوان «حقوق زنان از دیدگاه مردان» تهیه کرده است. آقای هادی معرفت رییس این سازمان در این رابطه گفت: در این تحقیق چهار حوزه مورد مطالعه قرار گرفته است دین، خانواده، اجتماع و فرهنگ. اگر واقعا جامعه افغانستان خواستار پیشرفت زنان است، باید ذهنیت و ساختار در جامعه افغانستان تغییر کند. چون مردان بر ساختارهای کلیدی تسلط دارند و تعیین می کنند که زنان چه کار باید بکنند. به همین دلیل زنان با نیروهای ساختاری و پیچیده ای روبرو هستند.
دین: به باور آقای معرفت، گفتمان مسلط در حوزه دین همان قرائت سخت گیرانه ایست که در مساجد و مدارس در طول تاریخ بوده است. به باور طرفداران این گفتمان زنان نباید از خانه بیرون شوند و در اجتماع فعالیت کنند. اگر چنین کنند هر اتفاقی که برای شان بیفتد مقصر خودشان هستند. گرچه یک تعداد ملاهای نسبتا معتدل هستند که باور دارند زنان می توانند در اجتماع و در سطوح مختلف کار کنند؛ ولی هر دو گروه معتقدند زنان باید هنجارهای دینی و فرهنگی را مراعات کنند.
آقای معرفت راه حل را در خوانشی واقع بینانه و معتدل از دین می داند.
به گفته وی؛ خانواده دومین نهاد موثر است؛ تصمیم در خانواده به عهده مردان است و کنترول بدن زن و سلامتی اخلاقی زنان نگرانی اصلی مردان افغانستان شمرده می شود. به همین دلیل مردان تلاش می کنند زنان شان از خانه بیرون نروند و در اجتماع کار نکنند.
البته حضور زنان در رسانه ها تغییراتی به وجود آورده است ولی هنوز این تغییرات وارد عرصه عمومی نشده است.
آقای معرفت یادآور شد که زبان گفتاری ما پر از ادبیات ضد زن و تبعیض آمیز است. آزارهای خیابانی، ارتباطات اندک بین دو جنس دو مانع کلان حضور زنان در حوزه عمومی است.
معرفت پیشنهاد می کند که باید خیابان آزاری جرم پنداشته شود، باید مدارس و جامعه افغانستان در زمینه مطالعات دینی با تحقیقات اسلامی کشورهای پیشرفته تر همگام شود و از یافته های آنها استفاده کند. فعالین زن تلاش کنند به جای وسواس در ذهنیت مردان توسعه فکری را جایگزین کنند.
رویا سادات دومین سخنران این برنامه در باره منشور زنان صحبت کرد: “منشور زنان در آستانه انتخابات ریاست جمهوری ایجاد شد تا مطالبات زنان را با کاندیداهای ریاست جمهوری در میان بگذارد. زنان با نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری صحبت کردند و پیشنهادهای خود را در میان گذاشتند. کاندیداهای ریاست جمهوری نیز از آن دفاع کردند و تعهد کردند تا که در تطبیق آن سعی خواهند ورزید.”
خانم زرقا یفتلی، در باره دست آوردهای قانونی زنان افغانستان صحبت کرد. مثل قانون منع خشونت علیه زنان، قانون خانواده که رای زنی های زیادی برای توشیح آن شده است.
آخرین سخنران این محفل خانم شبنم سیمیا گفت: : “کنوانسیون سیدا که افغانستان نیز بدان ملحق شده، محصول و دستاورد دو قرن مبارزات طولانی و خستگی ناپذیر کسانی است که با اعتقاد راسخ در برابر تحقیر، توهین و تهدیدهایی که برخاسته از نظام مردسالار است و پشتوانه ای جز خرافات به دست نمی دهد، مصرانه ایستادگی کردند. لذا امروز ما این جاییم تا به پاس قدردانی از این زحمات و تلاش های طاقت فرسا و شجاعانه با تجلیل از سی و پنجمین سالگرد کنوانسیون سیدا پاسخی به کسانی بدهیم که برای دست یافتن ما به حقوق مدنی و سیاسی مان در فضایی عاری از هر گونه تبعیض تا پای جان ایستادگی کردند و خاطر نشان سازیم که به فعالیت ها و مبارزات مدنی خود برای دستیابی زنان رنج دیده افغان به حقوق مدنی و سیاسی شان در فضایی عاری از هر گونه تبعیض ادامه خواهیم داد.”
