۴ سنبله ۱۳۸۹
سخنرانان: آقایان احمد سعیدی، هارون میر، شینکی کروخیل، عبدالحفیظ منصور، داکتر نعمت الله، در محمد رادمرد و سید یعقوب هوشمند از نامزدان مجلس دوم
***
روز پنجشنبه ۴ سنبله ۱۳۸۹ که برابر بود با ۲۶ آگست ۲۰۱۰ بنیاد آرمان شهر پنجاه و نهمین گفتگو پلی میان نخبگان و شهروندان و نهمین رو برو از دور دوم را با اشتراک نامزدان پارلمانی دور دوم انتخاباتی آقای احمد سعیدی، هارون میر، شینکی کروخیل، عبدالحفیظ منصور، داکتر نعمت الله، در محمد رادمرد و سید یعقوب هوشمند برگزار کرد. گفتگو گردانی این جلسه را آقای روح الامین امینی به عهده داشتند. در این جلسه که با همکاری بنیاد فرهنگ و جامعه مدنی برگزار گردید، بیش از ۱۰۹ نفر از شهروندان کابل اشتراک کرده بودند. این جلسه به ساعت ۱:۳۰ بعد از چاشت آغاز و به ساعت ۴:۳۰ عصر خاتمه یافت.
آقای امینی در ابتدای جلسه چنین گفتند: هدف ما از برگزاری جلسات رو برو اینست که تا برای شهروندان آگاهی بدهیم و از نامزدان پارلمانی دعوت می نمایم تا بیایند و برنامه های شان را برای شهروندان تشریح کنند. در این روز ها بحث روی این است که این کاندیدا زمانیکه به پارلمان راه یابند چقدر به وعده های شان وفا خواهند کرد؟
اولین سخنران این جلسه آقای احمد سعیدی چنین گفتند: هر کس آرزوی خدمت به وطن را دارد و می خواهد به گونه ی به این مردم خدمت کند. من می خواستم که خود را از ولایت غور کاندیدا کنم اما دوستانم برای من مشوره دادند تا خود را از کابل کاندیدا نمایم زیرا در ولایت غور قوماندان ها و جنگ سالار های زیاد خود را کاندیدا کردند. چون کابل یک ولایت است که جمع از روشنفکران و آگاهان در اینجا هستند. مناسب دیدم که خود را از کابل کاندیدا نمایم. در این پارلمان شاید ۳۰ نفر به عنوان وکیل انتخاب شود که سرش به تن اش می ارزد. و شاید به این وطن خدمت کنند. او گفت که من شعار نمی دهم تا برای رای دهندگان سرک، پل، کلنیک وغیره بسازم. بلکه به پارلمان می روم قانون می سازم و تلاش می کنم که توسط این قوانین در جامعه نظم ایجاد نمایم. او افزود که در پارلمان گذشته قوانین به تصویب رسید. اما حکومت این قوانین را تطبیق نکرد. در حقیقت خودش پیش حرکت کرد و قانون را عقب خود قرار داد. اما در کشور های دیگر دولت از قانون پیروی می کند. طوریکه قانون به جلو در حال حرکت است و حکومت دنبال رو قانون می باشد. اما در افغانستان عکس قضیه اتفاق افتاده است. او با اشاره به شهروندان گفت که شما کسانی هستید که پارلمان آینده را تعیین می کنید. به کسانی رأی بدهید که واقعاً صادق باشند و به این وطن بی اندیشند. کاندیدای که بعداً به عنوان نماینده های مردم در پارلمان میروند باید آنجا را خانه ی مردم بدانند، در مقابل ملت و مردم پاسخگو باشند، و قوانین خوب را تصویب کنند. در بسیاری از موارد کار های حکومت را نظاره کنند و در حکومت اصلاحات بیاورند.
سعیدی به نواقص پارلمان درچند نکته اشاره کرد او گفت که : وکلای پارلمان و نماینده های مردم در اولین برخورد خواهان معاش بلند و نمره های زمین شدند. هر کدام آنها به فکر موتر و محافظین شدند. مدت زمان زیاد طول کشید تا این موارد حل گردید. از سوی دیگر اکثراً در پارلمان حضور نداشتند. و بیشتر اوقات کرسی های پارلمان خالی به نظر می رسید. که این را خود از چالش های بسیار بزرگ سر راه پارلمان دانست. او اشاره کرد زمانیکه حکومت، وزرای خود را به پارلمان معرفی کرد، در همان روز تمام وکلای پارلمان در مجلس حضور داشتند. این به خاطر بود که برای هر وکیل یک پایه کمپیوتر لپ تاپ داده شده بود، و معامله های پشت پرده صورت گرفته بود. سعیدی وعده کرد که ده روز بعد از این جلسه اسناد را از پارلمان برای مردم افشا خواهد کرد.
آقای هارون میر که دومین سخنران این جلسه بود چنین گفت: درست است که پارلمان یک نهاد قانون گذار و نظارت کننده است. ولی یک محل و جایگاه سیاسی هم است. کسانی که به خاطر ارزشها برخاسته اند، مبارزه می کنند. می توان گفت که پارلمان برای آنها محل است برای آغاز مبارزات سیاسی، نه اینکه محل برای ختم مبارزات سیاسی باشد.
او گفت: در تاریخ گذشته افغانستان زمانیکه افغان ها بلند شدند و خواهان نظام مشروطیت گردیده اند. همه ی افراد با شوق و علاقه خواستند تا در این روند سهیم شوند. زمان بود که نه به کسی پول داده می شد و نه سفارت خانه ی و نه کدام انجوی بود که از آن پروسه حمایت کند. ولی مردم بودند که بدون درخواست امتیاز و پول در آن روند جان های خود را ایثار کردند. او افزود که جوانان بیشترین نفوذ این جامعه را تشکیل می دهد. ما شاهد هستیم که جوانان در عرصه سپورت، و سایر فعالیت های اجتماعی دست آورد های خوب داشته اند ولی آنچه که نگران کننده است اینست که ایشان در پروسه های سیاسی و فعالیت های سیاسی بیشتر سهیم نیستند و دست آورد ها ی کمتر دارند. او با انتقاد که از نماینده های دور اول مجلس داشت گفت: که نماینده های پارلمان تنها نصف روز کار کردند. و نصف روز دیگر را مصروف کار های شخصی خود بودند. هیچ وقت نماینده ی از مردم در پارلمان به رای دهنده گان اش مراجعه نکرده است. که مشکلات آنها را جمع آوری و به پارلمان پیشکش کند.
هارون میر گفت که ما در یک مرحله بسیار حساس و تاریخی قرار داریم، مرحله ای که برای دریافت راه های حل سیاسی کار، فعالیت و مبارزه می کنیم. به نظر می آید که بجز از اینکه بسوی دموکراسی برویم و برای تقویت آن کار کنیم راه حل دیگر وجود ندارد. بعد از همه سعی و کوشش متأسفانه کشور به طرف طالبانیزه شدن میرود. تلاش صورت می گیرد تا طالبان دوباره در قدرت سهیم گردند. او گفت رفتن من به پارلمان به این معنی نیست که ما یک روند را بگذرانیم بلکه میرویم که حادثه خلق کنیم.
خانم شینکی کروخیل که سومین سخنران در جلسه بود گفت: پارلمان افغانستان زمانی به وجود آمد که حکومت خودگردان وخود کامه ی افغانستان از بین رفت. این به دلیل بود که موازنه سیاسی در کشور برهم خورده بود و با روی کار شدن پارلمان این موازنه تنظیم شد. ما برای افغانستان مبارزه میکنیم که همیشه قربانی حرف های کوچک شده است. تمام تلاش ما به خاطر این باشد که باید افغانستان را بسازیم زیرا خارجی ها هم ازاین گونه کار کردن با ما خسته شده اند. او افزود که ما شاهد معامله های بسیار زیاد در داخل پارلمان و در سطح حکومت افغانستان بودیم. کسانی در پارلمان افغانستان راه یافته بودند که وعده های بسیار به مردم خود دادند ولی یکی از آنها را عملی نکردند. قوانین خوب تصویب نکردند و حتی به قوانین هم آسیب رساندند. بیشتر این افراد به تضاد های قومی، زبانی، و مذهبی دامن زدند.
شینکی کروخیل گفت که در مبارزات پارلمانی دور اول همه شهروندان صادقانه با کاندیدای شان کار کردند، و در جمع آوری رای ها و راه اندازی کمپاین ها با کاندیداها همکاری های زیاد را انجام دادند. ولی متأسفانه که در این دور همه افراد تقاضای پول میکنند و برای هر کارت رأی دهی چهار صد و پنجصد افغانی قیمت گذاشته اند.
امروز همه ی این کارت ها را کسانی که از جهاد داد میزند خریداری می کنند. در پارلمان جنایت کار های زیاد وجود دارند به همین دلیل بود که قانون مصالحه و عفو را به نفع خود به تصویب رسانیدند.
خانم شینکی کروخیل در قسمت آخر سخنان شان گفتند که باید برای پارلمان قوی مبارزه کنیم ما زمانی میتوانیم که چنین پارلمان داشته باشیم که شهروندان آگاهانه نماینده های خود را انتخاب نمایند.
آقای داکتر نعمت الله چهارمین سخنران این جلسه بودند ایشان نماینده مردم در پارلمان اول و رییس کمیسیون صحی پارلمان بودند، چنین گفتند: درست است که هر که برای رفتن به پارلمان شعار می دهد. و برنامه های را تهیه و ترتیب دیده اند. و همچنان هستند کسانی که خود را نامزد کرده اند و برنامه ی مشخص هم ندارند.این را نباید گفت که پارلمان کار نکرد ولی آنطور که باید کار میکرد بنا بر ملاحظاتی وظایف اش را خوب انجام داده نتوانست. باید مردم بداند، کسانی که وظایف شان را صادقانه انجام نداند، نباید بار دیگر به آنها رأی داده شود یک بار دیگر به عنوان نماینده مردم در پارلمان راه یابند. پارلمان قبلی در بسیاری از روز ها دو ساعت کار کرده است. و در بسیاری از روز ها هیچ کار نکرده است. و روز های دیگر هم کارت های سرخ و زرد را بلند کردند. مجموعه این گفته ها می رساند که پارلمان چقدر ضعیف برخورد کرده است.
پنجمین سخنران این جلسه آقای درمحمد راد مرد بودند ایشان استاد دانشگاه اقتصاد و نوسینده هستند. ایشان در هنگام سخنرانی خود چنین گفتند: در صورت که در پارلمان دور دوم انتخاباتی نماینده مردم در شوم . در چنین حالت سیتم نظارتی را در پارلمان به عنوان یک نهاد قانونمند به گونه ی علمی و عملی آن ایجاد می نمایم. نه اینکه از طریق رسانه های نظارت کنیم بلکه خود ما نماینده ها میرویم و از کار های حکومت نظارت می نمایم. او گفت ما باید بدانیم که کدام وزیر چه کار را انجام داد و کدام کار ها را تا حال انجام ندادند. چرا فساد تا حال به سر جایش باقی مانده و کاهش نیافته است. او افزود که در آنجا ما تلاش می کنیم تا توسط یک گروه کارا و سالم اندیش چوکات عملی و علمی را برای نظارت در کادر دولت به وجود بیاوریم. به همین ترتیب مسله امنیت یکی از نیاز های عمده در این سرزمین است. و تلاش می کنیم تا دولت را زیر فشار بیاوریم که توجه بیشتر به امنیت نماید. کشور باید به هر نحوه که می شود باید از این حالت اقتصاد مصرفی بیرون شود در صورت که به پارلمان آینده راه یابم سعی خواهم کرد که برنامه ها و راهکار های را در این زمینه دریافت نمایم. باید در زمینه های آموزش پرورش و همچنان در قسمت صحت باید توجه بیشتر صورت گیرد. رادمرد گفت: که اگر دولت به این طرح ها موافقه نکرد و همه ی اینها را نا دیده گرفت در این صورت نه تقصیر پارلمان افغانستان است و نه تقصیر ملت افغانستان دراین صورت باید نظام تغییر کند. و این نظام جواب گو به خواست این ملت نیست بناً باید جای اش را به یک نظام عادل و جوابگو تحویل بدهد.
آقای حفیظ منصور ششمین سخنران چنین گفتند: هر نماینده که به پارلمان راه میابد در دو سطح بیشتر باید کارایی داشته باشد. یکی در سطح محلی و دیگری در سطح بین المللی . او گفت باید پارلمان آینده در اولین روز های کاری باید به کمبودی ها وکاستی های پارلمان اول رسیدگی کند. به دلیل که بسیاری از قوانین مثل قانون انتخابات، قانون رسانه ها مشکلات زیادی دارند.
او از پارلمان انتقاد کرده و تذکر داد که پارلمان نتوانست وزرای را که تابعیت دوگانه داشتند آنها را سلب صلاحیت کند. و همیشه در پست های شان باقی ماندند. آنچه که در قانون اساسی تذکر رفته ۶۰% صلاحیت نظارت برامور دولت را پارلمان دارد و ۴۰ % بدوش دولت است. در صورت که در دستگاه دولت فساد هست و قانون شکنی جریان دارد مسوولیت بزرگ را پارلمان افغانستان دارد.
آقای منصور گفت: من خواهان تغییر قانون اساسی، نظام سیاسی و نظام اقتصادی کشور هستم. حل مسله ی مرزی را مهم میدانم و باید تکلیف این مرز را ( خط دیورند) را مشخص کرد. ما خواهان این هستیم که نیرو های خارجی در افغانستان قانونمند شودند، ولی کسی گوش نمی دهد. امروز افغانستان در معرض خطر تجزیه قرار دارد و آوازه برون شدن نیروی های خارجی از افغانستان است که اولین نمونه آن برون شدن نیرو های هالندی از افغانستان است.
آقای هوشمند هفتمین سخنران جلسه چنین گفتند: هشت سال بعد از سقوط طالبان ما در یک صحفه ی جدید از تاریخ کشور مان هستیم. دو انتخابات ریاست جمهوری و یک انتخابات پارلمانی را سپری کردیم و سوال اینجا است که چرا هنوز هم در گرداب از مشکلات قرار داریم؟ آیا با پارلمان که در پیش رو داریم مشکلات حل میگردد؟ او گفت ما تمام برنامه ها را با کج کاری آغاز کردیم . و این بی برنامگی تمام هستی ما را بلعید و هنوز هم در یک بی اعتمادی هستیم. او افزود که ما در شرایط از دست دادن این کشور هستیم متأسفانه تا حال ما ذهنیت بسیج کردن افراد را نداشتیم و نتوانستیم آنها را روی چند اصل اساسی گرد بیاوریم. در چنین شرایط که طالبانیزه شدن این کشور همه را به هراس انداخته، هستند گروه های که طالبان را از جنوب کشور به شمال کشور انتقال می دهند. این خود باعث می گردد تا جنگ های قومی، زبانی، و مذهبی دامن زده شود. در چنین مرحله ی حساس چند شعار و وعده های که از طرف کاندیدا ها طرح گردیده چه سود خواهد داشت. تا زمانیکه ما منابع قدرت را بصورت عادلانه ی آن توزیع نکنیم. همه ی این حرکت ها نشانه رفتن در هوا و بدون هدف می باشد. جامعه هنوز هم در باطلاق های قبلوی به سر میبرد. و هیچ یک از حرکت های ملی و خود جوش در این جا رشد نمی کند. او به ادامه سخنانش گفت: بیایید که ذهنیت جامعه را بسازیم، به فرهنگ و هویت افراد این سرزمین و نا امنی شان کمک کرده و آنها را از این وضعیت برون کنیم. تا وقت که ما از بحران هویت برون نشویم ما یک پارلمان کارا و حکومت مقتدر نخواهیم داشت. این جامعه از نگاه روانی مرده است، درست است که کار های صوری خوب صورت گرفته است. ولی کار های عملی چندان چشمگیر به مشاهده نمی رسد. او در اخیر گفت که ملت یک مفهوم مشخص است، حیات ملی زمانی در خطر است که یک قوم مشخص حکومت و پارلمان را در انحصار قدرت خود در آورد.
