فعالیت سیاسی در لیسه های افغانستان، پدیده تازه ای نیست. در جریان دهه های ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰ میلادی، احزاب سیاسی جدید این کشور، مکاتب و پوهنتون ها را به حیث بستر ایده آل و مطلوب جلب و جذب اعضا شناسایی کرده بودند. استادان و معلمین، شمار زیادی از اعضای احزاب چپی و اسلام گرا را تشکیل می دادند و از همین رهگذر، این احزاب به محصلین و متعلمین دسترسی داشتند و دارای اقتدار اخلاقی برای تحت تأثیر قرار دادن آنها بودند. بر علاوه، راه های جایگزین محدودی برای تبلیغ سیاسی در کشوری وجود داشت که فاقد طبقه کارگر یا اتحادیه های صنفی بزرگ بود و حکومت سعی داشت تا مانع ظهور احزاب سیاسی شود. بنابراین، نحوه رویکرد و برخورد سازمان های سیاسی با لیسه ها در افغانستان امروزی، حایز اهمیت است.
برای دریافت پی‌دی‌اف گزارش کامل می‌توانید این‌جا را کلیلک کنید.
