|
|
Nowruznameh of Omar Khayyam
|
|
|
|
Armanshahr/OPEN ASIA
Nowruznameh is the only classical Persian text on the historical Nowruz feast, even though the Persian poetry is inundated throughout its history with the topic of Nowruz and the related issues. This ancient feast has visited hearts and homes of the people in this geographical region, discarded the violence of winter and has planted the green foliage of love in its place. READ MORE
|
|
|
کتابخانه زنان آرمانشهر Armanshahr Women’s library
|
|
|
|
|
|
|
The Origin, History & Symbolism of No Ruz (Nowruz)
|
|
|
|
PAYVANDCelebrating the commencement of the New Year is amongst the oldest and the most universally observed festivals, and has a long history in the Middle East and Mesopotamia. The Sumerians, the founders of some of the oldest city-states in ancient Mesopotamia (bain al-nahrayn 3000BC, present day southern Iraq), celebrated their new year by growing barley in the first month of their calendar in March/April and, in fact, their New Year was calledThe Festival of the Sowing of Barley. Their successors, the inhabitants of the Old Kingdom of Babylon(2000BC), celebrated their festival on the first day of the Babylonian New Year in the month of Nisan (modern Jewish calendar still uses the same month name) and called their festival Beginning of the Year. READ MORE
|
|
|
Subscribe to our Youtube Channel
عضو شبکه یوتوب آرمان شهر شوید
|
|
|
|
|
|
|
Armanshahr Civil Society & Human Rights Newsletters
خبر نامه ی جامعه مدنی و حقوق بشر
|
|
|
|
All Newsletters are available HERE
تمامی خبر نامه ها در اینجا موجود هستند
|
|
|
Subscribe to our INSTAGRAM CHANNEL
در اینستاگرام به ما بپیوندید
|
|
|
|
|
|
آرمانشهریها
جشن باستانی نوروز بر اهالی این جغرافیای فرهنگی فرخنده باد
|
|
|
|
|
|
|
|
Armanshahr/OPEN ASIA team wishes you a HAPPY NOWROUZ
and a Peaceful New Year
|
|
|
|
تا جایی که روشن است در سال ۱۳۰۷ خورشیدی پیوست به کتابها و رساله هایی که به کتابخانۀ عمومی برلین منتقل شد، یکی هم رسالۀ پنجاه و شش صفحه یی بوده به نام «نوروز نامه» که درمقدمه آن نویسنده «خواجۀ حکیم فیلسوف الوقت سید المحققین ملک الحکما عمربن ابراهیم الخیام» معرفی شده است. به گفتۀ استاد مجتبی مینوی این رساله را بعداً میرزا محمد آقا خان قزوینی تصویر برداری کرده و به وزارت معارف ایران فرستاده است. استاد مجتبی مینوی بعدا آن را با دیباچه و توضیحاتی در سال ۱۳۱۲ در تهران به نشر رساند. ظاهراً تا آن زمان بحثهایی اندرباب رسالۀ نوروزنامه در حلقات ادبی ایران و دیگر کشورهای فارسی زبان به گونۀ جدی وجود ندشته است. ظاهرا نویسنده، این اثر را به سبب خواهش یکی از دوستان خود نوشته است. چنان که در مقدمۀ آن میخوانیم: «دوستی که بر من حق صحبت داشت و در نیک عهدی یگانه بود از من التماس کرد که سبب نهادن نوروز چه بوده است و کدام پادشاه نهاده است، التماس او را مبذول داشتم و این مختصر جمع کرده آمد به توفیق جل جلاله». بیشتر بخوانید
|
|
|
|
در باره نوروز و پیدایش آن صدها جستار و کتاب نوشته اند، اما اندک کسی به پیوند آن با تمدن بابلی پرداخته است. بنا به اساطیر و باور سنتی، آغاز تجلیل از نوروز به پانزده هزار سال پیش برمی گردد، به روزی که جمشید شاه (ییما یا یامای هند و ایرانی) بر تخت نشست. اصطلاح “نوروز جمشیدی” از همین باور بر می آید. شاهان دوران معاصر نیز به مانند فتحعلی شاه قاجار تلاش می کردند به تقلید از جمشید در روز نوروز تاج بر سر بگذارند. بر مبنای باور مزدیسنی، زرتشت پیامبر بود که اخترشناسی ایرانی را بنیاد نهاد و با محاسبات دقیق در کنار جشن های طبیعی سده و مهرگان، اعتدال ربیعی یا برابری بهاری شب و روز را نیز به مثابه جشن اصلی و واپسین روز از هفته آفرینش پروردگار تعیین کرد که همین نوروز است. بیشتر بخوانید
|
|
|
|
نوروز در سرودههای تاجیکی
|
|
|
|
|
|
|
|
حکمت جشن نوروز آنچنان قوی است که از محدوده مردمان فارسی زبان فراتر رفته، به یک جشن فراملی در خاورزمین تبدیل شده است. این در حالی است که در طول تاریخ برخوردها با این جشن کهن بنیاد یکسان نبوده، حتا در برخی مقاطع آن مورد نامهربانی قرار گرفته است. اما واقعیت این است که تا زمانی که بهار هست، نوروز هم خواهد بود. ستیزه با نوروز ستیزه با بهار و حکمت الهی است، زیرا این هر دو از هم جدا نیستند. نوروز عقیده نیست، بلکه یک واقعیت است، بنا بر این هیچ کس نمی تواند منکر آن باشد. راز ماندگاری نوروز نیز همین است. نوروز جشن شعور است و زبان شعور شعر است. بنا بر این، شعر و شعور همزاد هم هستند و نوروز، همزاد آن دو. توجه شاعران به بهار و نوروز هم به ژرفای تاریخ برمی گردد. جشن نوروز در دوران کهن همواره با شعر و آواز عجین بوده. در کتاب های تاریخی داستان های بسیار از بخشش و صِله پادشاهان به شاعران در جشن نوروز فراوان آمده است. بیشتر بخوانید
|
|
|
|
حالا هم همین جور است. چه درست، چه نادرست، اغلب ما از شنیدن لهجه خارجیانی که به زبان فارسی حرف می زنند، هم خوشحال می شویم، هم خنده مان می گیرد. حالا برگردیم به دوره صفویه، زندیه، قاجاریه و ببینیم، آیا فارسی حرف زدن غلام ها و کنیزها و برده هایی که برای خدمت در خانه اعیان و اشراف به کار می گرفتند، شنونده را از خنده بیهوش نمی کرده است؟ بی تردید. و اگر این غلام ها و کنیزها هندی تبار بوده باشند، میزان خنده بسیار بیشتر از همین ها می شده و در بساط تقلید و مسخره و تخت حوضی چنین موجودی تکمیل کننده یک دسته نمایش می توانسته باشد. بیشتر بخوانید
|
|
|
|
|
|
|
|
Nowruz Animation
Nowruz, literally meaning “a new day,” has through the ages lived up to its name in wondrous ways. For much of the world, it has provided the supreme occasion for renewal and rejuvenation, for new resolves and new beginnings. See this Video
|
|
سرنای نوروزی رستاک
گروه رستاک یکی از برندگان سومین دور جایزه بینالمللی صلح سیمرغ است که در این ویدیو سرنای نوروزیشان را میشنوید: بشنوید و بببیند
|
|
|
|
|
|
UN
Secretary-General Ban Ki-moon: “This ancient New Year tradition coincides with the arrival of spring, giving rise to a rich array of customs, rituals and festivities, from communities in Western, Central and Southern Asia, to the Caucasus, Balkans and other regions. Nowruz is inscribed on the Representative List of the Intangible Cultural Heritage of Humanity.” International Nowruz Day was proclaimed by the United Nations General Assembly, in its resolution A/RES/64/253 of 2010, at the initiative of several countries that share this holiday (Afghanistan, Albania, Azerbaijan, the Former Yugoslav Republic of Macedonia, India, Iran (Islamic Republic of), Kazakhstan, Kyrgyzstan, Tajikistan, Turkey and Turkmenistan. Inscribed in 2009 on the Representative List of the Intangible Cultural Heritage of Humanity as a cultural tradition observed by numerous peoples, Nowruz is an ancestral festivity marking the first day of spring and the renewal of nature. It promotes values of peace and solidarity between generations and within families as well as reconciliation and neighbourliness, thus contributing to cultural diversity and friendship among peoples and different communities. READ MORE
|
|
|
|
Norooz celebrates renewal and rebirth, symbolized by the coming of spring. It is partly rooted in the Zoroastrian tradition, but is an ancient holiday that was celebrated thousands of years ago. Now, it is also an important Iranian cultural holiday that spans many religious traditions. The word Nowruz is a compound word that blends together the Persian words “now” which means “new,” and “roz” which means “day.” On the last Wednesday of the old year, the night of Chahar Shanbe Suri is celebrated in order to symbolically get rid of all the misfortunes and bad luck of the past year. People light small bonfires and jump over the flames, shouting “Zardie man az to, sorkhie to az man,” which means, “May my sickly pallor be yours and your red glow be mine.” It is also acceptable to simply light a flame and shout the phrase. READ MORE
|
|
|
|
|