سی‌ونهمین کنگره‌ی فدراسیون بین‌المللی جامعه‌های حقوق بشر در ژوهانسبورگ (جمهوری آفریقای جنوبی) از ۲۵ تا ۲۷ آگوست ۲۰۱۶ (۶ـ۴ شهریور ۱۳۹۵) همبستگی خود را با مدافعان حقوق بشر که به‌خاطر ترویج حقوق بشر در سراسر جهان در معرض خطر، حمله، سرکوب و مجرم‌انگاری هستند ابراز و حمایت خود را از آنها اعلام می‌کند. [۱]
ـ با تأکید بر این که امنیت مدافعان حقوق بشر در شرایط درگیری، پسادرگیری و بحرانی به‌ویژه در خطر است؛
ـ با تأکید بر پیچیده‌تر شدن آسیب‌پذیری مدافعان حقوق بشر اغلب در اثر دور بودن آنها از چشم، عدم تشخیص و درک نقش آنها، معافیت از مجازات مرتکبان موارد نقض حقوق بشر، کارزارهای بی‌اعتبارسازی و انگ‌زنی به آنها و ممانعت از فعالیت‌شان، عدم تشخیص کافی مقوله‌های حقوق بشر مثل حقوق مربوط به زمین و محیط‌زیست و حقوق مربوط به هویت جنسیتی و گرایش جنسی، ظرفیت محدودِ راه‌کارهای محافظتی و هم‌دستی نیروهای دولتی و غیردولتی؛
ـ با محکوم کردن قتل‌های اخیر مدافعان حقوق بشر در چندین کشور مثل آذربایجان، بنگلادش، برزیل، برمه، بروندی، کامبوج، کامرون، جمهوری دمکراتیک کنگو، گواتمالا، هندوراس، عراق، کنیا، لیبی، پاکستان، آفریقای جنوبی، سوریه، تایلند، فیلیپین و ترکیه؛
ـ با محکوم کردن کارزارهای بدنام‌سازی سازمان‌های حقوق بشر و تهدیدهای علیه مدافعان حقوق بشر، در کشورهایی مثل اسرائیل و فلسطین که مدافعان حقوق فلسطینی‌ها ـ به‌ویژه وکیل دادگستریِ عضو الحق ندا کیسوانسون و کارکنان عضو المیزان ـ به مرگ تهدید می‌شوند؛
ـ با تأکید بر این که بسیاری از مدافعان حقوق بشر قربانی ناپدیدکردنِ قهری، حبس خودسرانه اغلب در شرایط غیرانسانی، و پیگرد به اتهام‌های ساختگی و محاکمه‌های مملو از نقض حق محاکمه‌ی عادلانه هستند، به‌ویژه مدافعانی که در رژیم‌های استبدادی یا در بحران سیاسی یا در جنبشهای اعتراضی اجتماعی فعال هستند، همچون آنگولا، آذربایجان، بحرین، بنگلادش، برمه، کامبوج، کامرون، چاد، کلمبیا، جمهوری دمکراتیک کنگو، مصر، گواتمالا، ایران، قزاقستان، قرقیزستان، موریتانی، مکزیک، عربستان سعودی، سودان، سوریه، تایلند، ترکیه، ازبکستان، ویتنام و زیمبابوه؛
ـ با اظهار این که نمایندگان سازمان‌های عضو یا همکار فدراسیون بین‌المللی جامعه‌های حقوق بشر به‌خاطر دفاع از حقوق بشر و سرکوب یا مجازات آنها در زندان‌ها رو به زوال می‌روند، همچون کشورهای زیر:
- ازبکستان: اعظم فُرمون‌اف، رئیس پیشین انجمن حقوق بشر ازبکستان (HRSU) ـ شاخه‌ی منطقه‌ای سیرداریو، گایبولو جلیل‌اف، عضو انجمن حقوق بشر ازبکستان ـ شاخه منطقه‌ای کَرشی، یولداش رسول‌اف و ظفر رحیم‌‌اف، هر دو عضو انجمن حقوق بشر ازبکستان ـ شاخه‌ی منطقه‌ای کاشکادریا که از آوریل ۲۰۰۶، سپتامبر ۲۰۰۹ و آوریل ۲۰۰۷ در حبس خودسرانه به سر می‌برند؛
- قرقیزستان: عظیم‌جان عسکراف، رئیس سازمان حقوق بشر «وُزدوه» (هوا) از ژوئن ۲۰۱۰ در حبس خودسرانه به سر می‌برد؛
- کلمبیا: داوید راوِلو کرسپو، عضو جامعه‌ی منطقه‌ای دفاع از حقوق بشر (CREDHOS)، از سپتامبر ۲۰۱۰ در حبس خودسرانه به سر می‌برد؛
- ایران: عبدالفتاح سلطانی، عضو بنیانگذار کانون مدافعان حقوق بشر و وکیل حقوق بشری و نرگس محمدی، سخنگو و نایب رئیس کانون مدافعان حقوق بشر، از آوریل ۲۰۱۱ و مه ۲۰۱۵ در حبس خودسرانه به سر می‌برند؛
- بحرین: عبدالهادی الخواجه، رئیس پیشین مرکز حقوق بشر بحرین (BCHR)، ناجی فتیل، یکی از بنیانگذاران انجمن حقوق بشر جوانان بحرین (BYHRS) و نبیل رجب، رئیس مرکز حقوق بشر بحرین و نایب دبیرکل فدراسیون بین‌المللی جامعه‌های حقوق بشر، از آوریل ۲۰۱۱، مه ۲۰۱۳ و ژوئن ۲۰۱۶ در حبس خودسرانه به سر می‌برند؛
- تایلند: سومیوت پروکساکاسِمسوک، سردبیر مجله صدای تاکسین و عضو اتحادیه آزادی‌های مدنی (UCL) از آوریل ۲۰۱۱ در حقوق بشر به سر می‌برند؛
- لائوس: سومبات سومفون، قربانی ناپدیدکردنِ قهری از دسامبر ۲۰۱۲؛
- سوریه: رزن زیتونه، وکیل حقوق بشری، رئیس مرکز ثبت نقض حقوق بشر (VDC) در دوما، به همراه همسرش وائل حماده و همکاران حقوق بشری سمیره خلیل و ناظم حمادی، از دسامبر ۲۰۱۳ ربوده شده‌اند؛
- بنگلادش: محمود الرحمان، سردبیر سرپرست روزنامه امار دش از آوریل ۲۰۱۳ در بازداشت است؛
- مصر: علا عبدالفتاح، وبلاگ‌نگار و عضو گروه مخالفت با دادگاه‌های نظامی برای غیرنظامیان از ژوئن ۲۰۱۴ در حبس خودسرانه به سر می‌برد؛
- جمهوری دمکراتیک کنگو: کریستوفر نگویی موتامبا، رئیس «فرهنگ و توسعه هم‌کرداری کنگو» (SCCD) از ژانویه ۲۰۱۵ در حبس خودسرانه به سر می‌برد؛
- ترکیه: عایشه آچینیکلی و رمضان دمیر، وکلای دادگستری و اعضای جامعه وکلای هوادار آزادی (ÖHD) از آوریل ۲۰۱۶ در حبس خودسرانه به سر می‌برند؛
- کامبوج: نی چاکریا، رئیس پیشین بخش حقوق بشر جامعه حقوق بشر و توسعه کامبوج (ADHOC) و نی سوخن، نی واندا، یی سوخن و لیم مونی، چهار عضو ارشد ADHOC از مه ۲۰۱۶ در حبس خودسرانه به سر می‌برند؛
- سودان: خلالا العفیف، رئیس مرکز آموزش ترکز و مصطفی آدم، رئیس سازمان الزرقا و مدهت همدان عفی، کارمند مرکز آموزش ترکز از مه ۲۰۱۶ در حبس خودسرانه به سر می‌برند؛
- اتیوپی: عاببه واکنه، عضو سازمان شورای حقوق بشر (HRCO) از منطقه غرب اتیوپی، تسفایه تاکله، عضو HRCO از منطقه شمال اتیوپی، ناحیه شمال وولو در منطقه‌ی امهارا (شهر ولدیا) و بولتی تسما، عضو HRCO در دفتر غرب اتیوپی، شهر نجو (ولگا) در منطقه ارومیا، از ژوئیه و اوت ۲۰۱۶ در حبس خودسرانه به سر می‌برند؛
- زیمبابوه: ایتای دزامارا، فعال حقوق بشر و بنیانگذار جنبش اعتراضی «اشغال آفریقا میدان وحدت»، قربانی ناپدیدکردنِ قهری از مارس ۲۰۱۵ است؛ لیندا ماساریرا، بنیانگذار زنان زیمبابوه در اتحاد سیاسی، در حقوق بشر از ۶ ژوئیه ۲۰۱۶ به‌خاطر اعتراض صلح‌آمیز در میدان وحدت در حبس خودسرانه به سر می‌برد؛
ـ به‌طورِ کلی با محکوم کردن قاطع هر نوع حمله به مدافعان حقوق بشر در سراسر جهان؛
سی‌ونهمین کنگره‌ی فدراسیون بین‌المللی جامعه‌های حقوق بشر با اصرار از دولت‌مردان دارای اختیار می‌خواهد:
- در باره‌ی مکان مدافعان حقوق بشر قربانی ناپدیدکردنِ قهری اطلاعات بدهند؛
- کلیه‌ی مدافعان حقوق بشر را که در حبس خودسرانه به سر می‌برند، از جمله نمایندگان سازمان‌های عضو یا همکار فدراسیون بین‌المللی جامعه‌های حقوق بشر را فوری و بدون‌قیدوشرط آزاد کنند؛
- محافظت از کلیه‌ی مدافعان حقوق بشر، سلامت جسمی و روانی آنها و به‌ویژه آن عده که بیش از همه در مقابل حمله‌ها آسیب‌پذیر هستند و خانواده‌هایشان را تضمین کنند؛
- به کارزارهای بی‌اعتبارسازی مدافعان حقوق بشر پایان دهند؛
- با مسأله‌ی معافیت از مجازات در جنایت‌های علیه مدافعان حقوق بشر مقابله کنند و در مورد کلیه‌ی ادعاهای مربوط به حمله علیه مدافعان حقوق بشر دست به تحقیقات فوری، جامع، غیرجانبدارانه و شفاف بزنند تا کلیه مرتکبان را شناسایی کنند و با محاکمه‌ی آنها در دادگاه‌های مستقل بر اساس قانون مجازات کنند؛
- اطمینان حاصل کنند که تا زمان لغو اتهام‌ها، کلیه‌ی اقدام‌های قضایی علیه مدافعان حقوق بشر با رعایت کامل حق محاکمه‌ی عادلانه آنها بر اساس حقوق بین‌المللی انجام شود؛
- به‌طورِ رسمی و بدون تردید نقش به‌حق، مثبت و ضروری مدافعان حقوق بشر را در جامعه به رسمیت بشناسند؛
- کلیه‌ی قانون‌ها و مقرراتی را که دفاع از حقوق بشر را محدود می‌کنند و جرم می‌انگارند ملغا کنند و قوانین ملی را با موازین بین‌المللی حقوق بشر سازگار سازند؛
- در موارد لازم، راه‌کارهای ملی را به منظور ارائه امکانات لازم برای فعالیت مؤثر مدافعان حقوق بشر را برقرار و تقویت کنند؛
- در هر شرایطی به مقررات اعلامیه سازمان ملل در مورد مدافعان حقوق بشر که در ۹ دسامبر ۱۹۹۸ در مجمع عمومی سازمان ملل تصویب شده، رهنمودهای اتحادیه‌ی اروپا و سازمان امنیت و همکاری اروپا در مورد مدافعان حقوق بشر و نیز قطعنامه‌های کمیسیون حقوق بشر و حقوق مردم آفریقا در مورد مدافعان حقوق بشر در آفریقا و تصمیم‌های کارشناسان کمیسیون حقوق بشر کشورهای قاره آمریکا در مورد مدافعان حقوق بشر پایبند باشند؛
- تصمیم‌های سازمان ملل و راه‌کارهای منطقه‌ای مثل سازمان امنیت و همکاری اروپا، اتحادیه‌ی اروپا و کمیسیون حقوق بشر و حقوق مردم آفریقا و اقدام‌های احتیاطی کمیسیون حقوق بشر کشورهای قاره آمریکا در مورد محافظت از مدافعان حقوق بشر در خطر را به اجرا بگذارند؛
- با سازمان ملل و راه‌کارهای منطقه‌ای در مورد محافظت از مدافعان حقوق بشر همکاری کامل به عمل آورند.
