سرکوب و کشتار دگراندیشان مذهبی در ایران، از صفویه تا به امروز

تا پیش از انقلاب مشروطه تاریخ نگاری و وقایع نویسی در انحصار مراکز قدرت بود و دربار، روحانیت و دیوان سالاران قدرتمند به عنوان تنها کارفرمایان تاریخ نویسی، روایت خود را ثبت کرده و قربانیان خود را به حذف از تاریخ محکوم کرده اند.

اغلب مورخان ایرانی پس از مشروطه نیز، به رغم تلاش ها موفق و نا موفق بهره گیری از شیوه ها و مفاهیم علمی مدرن، دگر اندیشاه مذهبی را، به اعتقاد یا از ترس از واکنش روحانیت شیعه، از آثار خود حذف کرده و بر کشتار آنان چشم بسته اند. برخی مورخان که از سر تعصبات مذهبی با سرکوب دگر اندیشان موافق بوده اند نیز کوشیده اند تا با پرونده سازی علیه قربانیان، کشتار و سرکوب آنان را توجیه کنند.

سرکوب و کشتار دگراندیشان مذهبی، پدیده ای نهادینه شده و مکرر در تاریخ ایران است اما در جامعه ای که تیغ تعصب عوام و دشنه ی کارای قدرت سیاسی و مذهبی بر آن حکم می راند، تاریخ اقلیت های مذهبی غائب بزرگ تاریخ نگاری ایرانی است…
کتاب حاضر کوششی است برای ثبت فصل هائی از تاریخ تا کنون نانوشته مانده ی سرکوب و کشتار دگراندیشان مذهبی.

کتاب حاضر در دو مجلد تدوین شده است. جلد اول برخی مفاهیم کلی و تاریخ سرکوب دگراندیشان مذهبی را از عصر صفویه تا انقلاب اسلامی بررسی می کند و جلد دوم از انقلاب اسلامی تا سال ۱۳۸۶ را.