زنان در دوران طالبان تمام حقوق و آزادی های مدنی و انسانی خود را از دست دادند. شدیدترین و سختگیرانه ترین قوانین کنترلی بر آنان اعمال شد و صحبت از حقوق زنان به خط قرمز حکومت تبدیل شد. اکنون که جامعه یک دهه بعد از حکومت طالبان را تجربه کرده و زنان به آزادی‏های مدنی و سیاسی وسیعتری نسبت به دوران پیش رسیده اند، صحبت ها از مذاکره با طالبان این نگرانی و وحشت را در میان زنان ایجاد کرده است که آیا با توجه به ضعف ساختارها و نهادهای دموکراتیک، بار دیگر حقوق زنان قربانی صلحی ناپایدار خواهد شد؟ آیا جامعه به زنان به عنوان نیمی از جمعیت کشور، توجه دارد؟