پیش از اعلام نام فیلم های برگزیده شده برای هفتاد و یکمین برگزاری فستیوال کن، از چندی پیش نام روسای هیات داوران بخش های مختلف این فستیوال گام به گام منتشر شد.
“کیت بلانشت”، “بنیسیو دل تورو” و “اورسلا مییر” به ترتیب ریاست داوران بخش اصلی، بخش نوعی نگاه و دوربین طلائی را بر عهده خواهند داشت.
“کیت بلانشت”، هنرپیشه استرالیائی ریاست هیات داوران بخش اصلی، “اورسلا مییر”، کارگردان سوئیسی، ریاست هیات دواران شش نفره ای بر عهده خواهد داشت که جایزه “دوربین طلائی” را به یک کارگردان بخت دار خواهند داد که با نخستین فیلم خویش در یکی از بخش های فستیوال، بخش اصلی، نوعی نگاه، پانزده کارگردانان و هفته منتقدین، شرکت داده شده باشد.
“کیت بلانشت”، هنرپیشه بنام استرالیائی، امسال جایگزین “پدرو آلمودوار” کارگردان اسپانیولی میشود که سال گذشته ریاست هیات داوران فستیوال کن را به عهده داشت. بلانشت بارها جوایز بسیار ربوده و هفت بار نیز نامزد جوایز اسکار و بافتا شده است. او که در سال ۲۰۰۵ برای ایفای نقش “کاترین هپبورن” در فیلم “خلبان” ساخته “مارتین اسکورسیزی”جایزه اسکار بهترین نقش دوم زن را ربود، سرانجام در سال ۲۰۱۴، اسکار بهترین هنرپیشه زن را برای بازی در فیلم “یاسمین آبی”، ساخته “وودی الن” از آن خود کرد. این در حالی است که “کیت بلانشت”، پیش از اکران عمومی فیلم، در گفتگوئی با مجله “گالا” اعتراف کرده بود که کار با وودی آلن تحمل ناپذیر بوده است. او به ویژه از روز نخست کار میگوید که “وودی الن” به وی گفته بود :”شما وحشتناک بودید”. وودی آلن پانزده روز بعد این خشونت را جبران کرد و به بلانشت گفت که جز او هیچ چیز فیلمش را دوست ندارد و به شکلی از کیت بلانشت خواست فیلم را نجات دهد. همین گونه نیز شد.
“کیت بلانشت” در گفتگوئی که با “کریستیان امانپور”، خبرنگار “سی ان ان” انجام داد، در مورد اتهاماتی که به “وودی آلن” توسط دختر خوانده اش پس از ۳۲ سال و پیرامون دست درازی جنسی به وی درهفت سالگی زده می شود، گفت: این اتهامات می بایستی توسط دادگاه تایید شود. او افزود: چنانچه از چنین چیزی در زمان همکاری با وودی آلن خبر داشت، ساکت نمی ماند.
به هر‌‌رو فهرست فیلم هایی که این هنرپیشه چند چهره ای در آنها ایفای نقش کرده بسیار طولانی است. از این روست که شماری او را یکی از بهترین هنرپیشه های زن کنونی می دانند.
در مورد نقش تازه اش در کن، “کیت بلانشت” می گوید: تاکنون به عنوان هنرپیشه، تهیه کننده، شرکت در شب نشینی های خیریه و برای حضور در شب نمایش پاره ای از فیلم ها در بخش مسابقه به کن آمده است، اما هرگز برای لذت بردن از شمار بالای فیلم هایی که در آن به نمایش گذاشته می شوند، در این فستیوال بزرگ نبوده است. که منظور لازمه دیدن دست کم ۲۰ تا ۲۲ فیلم بخش مسابقه ای و احتمالا فیلم هایی است که در بخش های دیگر شرکت داده شده اند.
“بنیسیو دل تورو”، هنرپیشه آمریکائی، ریاست هیات داوران بخش نوعی نگاه را بر عهده دارد که بیشتر فیلمهای متعهد، غیر متعارف و نوینی را در بر می گیرد که تجربه ای تازه در زمینه گویش سینمائی و زیبائی شناختی ارائه می کنند.
گفتنی است که این هنرپیشه بسیار ویژه (امریکائی- پورتو ریکوئی) باقد بلند خود (۱٫۹۰) در سال ۲۰۰۰ اسکار بهترین هنرپیشه مرد در نقش دوم را برای فیلم “ترافیک” و نخل طلای بهترین هنرپیشه مرد را در سال ۲۰۰۸ در فستیوال کن برای بازی در نقش “چه گوارا” در فیلم “چه” ساخته ” استیون سودربرگ” ربوده است. او با فیلم های “مظنونان همیشگی” ساخته “برایان سینگر” (۱۹۹۵) “گرو” ساخته “شان پن” (۲۰۰۱) “سین سیتی” (شهر گناه ها) ساخته “رابرت رودریگز” و “فرانک میلر” (۲۰۰۸ ) “سیکاریو”، ساخته “دنی ویلنوو” (۲۰۱۵) و فیلم “ال یوما” بخشی از یک فیلم جمعی ۷ بخشی، ساخته خود وی در سال ۲۰۱۲ – که در بخش نوعی نگاه به نمایش درآمد – به فستیوال کن آمده است.
یکی از ویژگیهای “بنیسیو دل تورو” در این است که به خوبی از ایفای نقش های گوناگون برمی آید و بیننده تصور نمیکند که او خود را تکرار میکند. دل تورو شاید یکی از معدود هنرپیشگانی باشد که توصیه های استادش “استلا آدلر” را در “آکتور استودیو” کاملأ به گوش بسته است.
دوربین طلائی، که همانگونه که گفته شد به نخستین فیلم کارگردانان در همه بخش های فستیوال داده می شود، جایزه ای است بسیار مهم که سرنوشت برنده اش را دگرگون می سازد.
“اورسلا مییر”، کارگردان سویسی که فیلم بسیار هوشمند و تکان دهنده “خانه” را در سال ۲۰۰۸ ساخت و برای فیلم دوم بلند خود، “کودک بالای کوه” در سال ۲۰۱۲، جایزه خرس نقره ای فستیوال برلن را ربود، رئیس هیات داوران دوربین طلائی امسال است.
او که بسیار تحت تاثیر شخصیت” واندا” و یا “سویتی”، در فیلم های “جین کمپیون” ، کارگردان استرالیائی قرار داشت، با دیدن فیلم “پول”، ساخته “روبر برسون” تصمیم گرفت فیلمساز شود. از این رو در آغاز به عنوان دستیار کارگردان “آلن تنر”، فیلمساز بنام سویسی، به دنیای فیلمسازی گام نهاد و تا کنون ۵ فیلم کوتاه، دو کار برای تلویزیون، ۲ مستند و دو فیلم بلند داستانی ساخته که از آنها یاد شد.
در سالهای گذشته از سینمای ایران، جعفر پناهی با “بادکنک سفید” (۱۹۹۵)، بهمن قبادی با “زمانی برای مستی اسب ها” و حسن یکتاپناه با “جمعه”، به شکل مشترک، در سال ۲۰۰۰ جایزه دوربین طلایی را ربوده بودند.
گفتنی است که تا این لحظات، فستیوال کن که چندین بار در گذشته به دلیل ناچیز بودن شمار کارگردانان زن در میان برگزیده شدگان مورد انتقاد قرار گرفته بود، دو زن را به ریاست هیات داوران دو بخش مهم برگزیده است. حال باید دید آیا توازن میان زنان و مردان در بخش های مسابقه ای امسال رعایت شده است یا نه؟
