هیات داوران کن
گزارش های سینمایی آرمان‌شهر | چهل‌گیس
شهلا رستمی
۵ زن و ۴ مرد از ۷ کشور و ۵ قاره در هیات داوران جشنواره کن
هیات داورانی که رئیسش “کیت بلانشت” استرالیائی، از مدتی پیش برگزیده شده بود، حکایت از برابری در برگزیدن اعضایش می کند، چرا که در آن ۴مرد و ۵ زن از ۷ کشور و ۵ قاره دیده می شوند.
از زنان آغاز کنیم که در صدر آنان، رئیس هیات داوران قرار می گیرد: بازیگر توانایی که بارها جوایز بسیاری ربوده و هفت بار نیز نامزد جوایز اسکار و بافتا شده است.
او پس از ربودن یک جایزه اسکار برای نقش دوم در سال ۲۰۰۵ ، در سال ۲۰۱۴ اسکار بهترین هنرپیشه زن را برای بازی در فیلم “یاسمین آبی”، ساخته “وودی الن” از آن خود کرد.
“ایوا دوورنی” کارگردان، فیلمنامه نویس و تهیه کننده آمریکائی، که در سال ۲۰۱۲ برای فیلم “وسطای هیچ کجا” در فستیوال سندنس جایزه بهترین کارگردانی را ربود، برای فیلم تاریخی اش “سلما” در سال۲۰۱۴، نامزد جوایز اسکار بود. او جوایز بافتا و امی آن سال را از آن خود کرد. ایوا دورونی در سال ۲۰۱۶ مستندی به نام ” سیزدهمین” پیرامون دستگاه قضایی و مجازات ساخت که مورد توجه قرار گرفت.
“ایوا دوورنی” با بر پا کردن انجمنی به نام “ارری” از فیلمسازان سیاهپوست و زنان کارگردان حمایت می کند.
“خدیجه نین” خواننده، ترانه ساز و شاعر اهل بوروندی است. او در آلبوم هایش ریتم های پاپ غربی، آفریقائی و کوبائی را در هم می آمیزد و در یکی از ترانه هایش “یا..” (از من به شما) به ستایش از نلسون ماندلا پرداخته است. نین با ترانه “سامبولرا مای سون” مطرح گردید. او که سفیر افتخاری یونیسف و “رصد خانه مهاجرت ها” نیز هست و در سال ۲۰۱۶ جایزه “اکسیون زنان” را از سوی “اتحادیه زنان آفریقائی” ربوده، کنشگری است که همه روزه درجهت شناساندن قهرمانان گمنام و روزمره تلاش می کند.
“لئا سیدو” هنرپیشه فرانسوی، که در سال ۲۰۰۸ با بازی در فیلم “آدم خوب”ساخته “کریستف هونوره” مطرح شد، با گرفتن جایزه نخل طلا برای بازی در فیلم “زندگی آدل” ساخته “عبدالطیف کشیش” در سال ۲۰۱۳ به رده مهم تری دست یافت. او پس از آن نه تنها در فیلم های هنری بلکه در فیلم های مردم پسند هم نقش آفرینی کرده است. لئا سیدو تاکنون جایزه های فراوانی ربوده است.
“کیرستن استیوارت” هنرپیشه آمریکائی، کار بازیگری را از نوجوانی آغاز کرده و با بازی در سه گانه “گرگ و میش” سریالی که از سال ۲۰۰۸ تا ۲۰۱۲ ادامه داشت، بارها برای معرفی فیلم هائی که در آنها بازی کرده به فستیوال کن آمده است. از جمله آنها، “در جاده” ساخته “والتر سالس” در سال ۲۰۱۲، “سیلیس ماریا” (۲۰۱۴) و “خریدار شخصی” (۲۰۱۶)، ساخته “اولیویه آسایاس” و همچنین “کافه سوسایتی” ساخته “وودی آلن” هستند.
او به تازگی نخستین فیلم کوتاهش “بیا شنا کنیم” را ساخته است.
داوران مرد
“چانگ چن” هنرپیشه چینی، با بازی در فیلم “یک روز زیبای تابستانی” ساخته ادوارد یانگ” پا به دنیای سینما گذاشت اما در پی بازی در فیلم “ببر و اژدها”، ساخته “آنگ لی” در سال ۲۰۰۰ به معروفیت دست یافت.
در کارنامه او نام “ونگ کار وای” ( “با یکدیگر” و “۲۰۴۶”) ، “هو هسیان هسین” (“سه بار” و “قاتل”)، “جان وو” (سه سرزمین) و “لو چوآن” (شام آخر) دیده می شوند.
“روبر گدیگیان”، کارگردان فرانسوی ارمنی تبار که همواره از شهر مارسی، زادگاهش، در فیلم های خود ستایش می کند و یا به عبارتی یک فیلمساز “منطقه ای” است، در سالهای۸۰ کار فیلمسازی را آغاز کرد و با فیلم “ماریوس و ژانت” در سال ۱۹۹۷ به شهرت دست یافت.
فهرست فیلم های دلچسب او بلند است و افزون بر عشقی که به شهر مارسی می ورزد، از همان آغاز، کار خود را با همان گروه از هنرپیشگانش ادامه می دهد. در میان آنان “آرین آسکارید”، همسرش هم دیده می شود. این همکاری پیگیر به او امکان می دهد که گاه همچون در آخرین فیلمش “ویلا” ۲۰۱۷ از بخش هایی از فیلم های قدیمی اش استفاده کند که در آنها آن هنرپیشگان جوانتر بودند.
“دنی ویلنوو”، کارگردان کانادائی که به تازگی دو جایزه اسکار برای فیلم “بلید رانر ۲۰۴۹” ربود، با نخستین فیلمش ” روز سی و دوم اوت بر روی زمین” در سال۱۹۹۸ به فستیوال کن دعوت شد.
فستیوال کن بار دیگر در سال ۲۰۰۸ با فیلم “طبقه بعدی” در سال ۲۰۰۹ با فیلم “پلی تکنیک” و در سال ۲۰۱۵ با فیلم “سکاریو” میزبان او بود.
“دونی ویلنوو” بار ها نامزد جوایز اسکار و بافتا بوده است.
“آندره ی ایزویاگنتسیف” کارگردان و سناریو نویس بسیار توانای روسی که با فیلم نخستش “بازگشت” جایزه شیر طلائی ونیز ربود، با فیلم های دیگرش “طرد” (۲۰۰۷)، “النا” (۲۰۱۱) و “لویاتان” (۲۰۱۴) (جایزه بهترین سناریو در کن) جوایز بسیاری را از آن خود کرده است. آخرین فیلمش “بدون عشق” افزون بر جایزه هیات داوران کن در سال۲۰۱۷، نامزد جایزه بهترین فیلم خارجی در جوایز اسکار و گلدن گلوب گردید.
