آرمان‌شهر | چهل‌گیس|ویژه فستیوال کن
شهلا رستمی
افزون بر فرش قرمز، رفت و آمد ستارگان، هیاهو پیرامون فیلم ها، نخل طلا و جوایز دیگر، یکی از مهمترین بخش های فستیوال کن، بازار فیلم این فستیوال است که برای شماری از فیلم ها و سینمای کشورها سرنوشت ساز به شمار می آید. مکانی که در آن حدود یک میلیارد دلار داد و ستد می شود.
ایران نیز از سالها پیش همه ساله از طریق نهاد های دولتی و تولید و پخش کننده های مستقل حضور خوبی در این بازار دارد و شمار کسانی که پیرامون غرفه های ایران می گردند، اعم از تهیه کننده، کارگردان و یا مقامات مسئول کم نیست.
البته طی چند سال اخیر، غرفه های دولتی، در پی تغییرات مدیران در ایران دستخوش کمی نا بسامانی (یک سال)، و فراز و نشیب هائی شد که چندان در جهت تغییر برای بهسازی نبود و شماری “مشتری” یا مسئولان فستیوال ها را دلزده کرد.
برای دادن تصویری از آنچه در فستیوال کن امسال برای شرکت کنندگان ایرانی گذشت و دانستن این که ایا غرفه های ایران روند پیشین فعالیت های خود را از سر گرفته اند و دستاوردی که می تواند بازار این فستیوال برای سینمای ایران داشته باشد، نظر محمد اطبائی، کارشناس امور بین المللی سینمای ایران و مدیر شرکت “مستقل های ایران” را جویا شدم. در این گفتگو از او خواستم یک جمع بندی در مورد سینمای ایران در پرتو فیلم های بلند و کوتاه حاضر در فستیوال کن انجام دهد، لزوم حضور در بازار این فستیوال را تشریح کند و از تولید و همچنین فستیوال بین المللی فیلم فجر برایمان بگوید :
در پایان باید بگویم که بازار کن، که در سال ۱۹۵۹ برای نخستین بار بر پا گردید، بزرگترین بازار فیلم دنیاست که امروز ۱۲,۰۰۰ شرکت کننده را در خود جای داده که از ۱۱۸ کشور می آیند. حتا “نت فلیکس” که به دلیل اختلافاتش با مسئولان کن، امسال فیلمی در بخش های مسابقه ای فستیوال نداشت، از بازار کناره نگرفت که در آن ۱,۴۰۰ فیلم نمایش داده شد و ۴۰۰۰ فیلم یا پروژه ارائه گردید.
فیلم های بازار علاوه بر روی تلویزیونهای هر غرفه، در ۳۴ سالن نمایش فیلم این بازار به نمایش درمی آیند که ۱۷ تای به پخش دیجیتالی مجهز شده اند.
