۱۹ قوس برابر با ۱۰ دسامبر ۲۰۱۰
دولت افغانستان از ۹ سال بدین سو با سیاست های چند پهلو اذهان مردم افغانستان را مغشوش کرده است. ما بدین باور هستیم که نبود یک استراتژی واحد میان دولت افغانستان و جامعه بین المللی فضای کشور را تبدیل به میدان رقابت های نیروهای داخلی و کشورهای خارجی کرده است. زنان افغانستان همیشه به دولت افغانستان هشدار داده اند که بدون در نظر داشت خواست آن ها و برداشتن گام های عملی در راستای تامین حقوق آن ها، نمی شود به سوی دموکراسی، اعتدال و آشتی تمام مردم این سرزمین حرکت کرد. ما همیشه نگران این بوده ایم که حقوق زنان یعنی نیمی از جمعیت افغانستان، و دستاوردهای شان در این معاملات سیاسی قربانی شود.
ما در شرایطی از روز جهانی حقوق بشر تجلیل به عمل می آوریم که نه تنها دولت تا کنون به موارد نقض حقوق بشر در گذشته و خواست های عدالت¬خواهانه قربانیان پاسخ نداده بلکه نقض فاحش حقوق بشر در افغانستان همچنان جریان دارد، کشته شدن غیر نظامیان، بمباردمان خانه های مسکونی، استفاده از سلاح های شیمیایی در مناطق جنوب افغانستان، کوچ های اجباری، مهاجرت ها، مرگ و میر کودکان و زنان در حملات نیروهای بین المللی و طالبان و همراهان شان، بی خانمان شدن و به اسارت گرفتن افراد بی گناه تحت عنوان تروریست، فقر، بی کاری و صدها عمل دیگر نه تنها در این کشور ادامه دارد که تشدید شده است.
تجلیل از روز جهانی حقوق بشر بدان مفهوم است که دولتها در عمل چه قدر به اعلامیهی جهانی حقوق بشر پایبند بوده و اجرایی شدن آن را تضمین نموده اند. آزادی و برابری ارزش هایی هستند که باید در عمل تجربه شوند اما نابرابری های موجود در سطح جامعه، ناکارآمدی صرف هزینه های هنگفت از سوی جامعه بین المللی و باقی ماندن مشکلات، تداوم جنگ، تهیهی استراتیژیهای جنگی و تغییرات آن ما زنان را از آینده افغانستان نگران نموده و به باور ما از تحقق عدالت و شانس دستیابی به صلح عادلانه میکاهد.
کمپاین ۵۰% زنان افغانستان به عنوان نماینده بخشی از زنان و دختران این سرزمین اعلام می دارد که ما برای به دست آوردن حقوق مان به پا خواستهایم و خواهان تامین عدالت هستیم. دولت افغانستان باید توجه داشته باشد که این سیاستهای چند پهلو و چند گانه نه تنها زندگی ما زنان را به مخاطره می اندازد بلکه چشم انداز روشنی برای مردم افغانستان نیز ندارد. امروز باید دولت در قبال زنانی که از بیسوادی، بیکاری، فقر و خشونت های خانوادگی و اجتماعی رنج میبرند، پاسخگو باشد. طبق آخرین گزارش ها و تحقیقات منتشر شده در چند ماه اخیر خشونت های خانوادگی علیه زنان در افغانستان افزایش و در عوض میزان مشارکت سیاسی زنان کاهش یافته است. دولت و مسئولین امر باید بدانند که به حاشیه راندن زنان از متن تصمیم گیریها و بسنده نمودن به حضور سمبلیک و نمایشی زنان در عرصه های کلان سیاسی و اقتصادی خطای جبران ناپذیری است که حضور نیمی از جمعیت کشور را در عرصه های عمومی و خصوصی تحت تاثیر قرار می دهد.
امروز افغانستان در زمان بسیار حساس و خطیری قرار دارد. توجه افکار عمومی بین المللی نسبت به افغانستان روز به روز کمتر میشود، حرکتهای مدنی در خارج از کشور برای بیرون شدن نیروهای خارجی آغاز شده است. کمکهای مالی در حال کاهش است و بدون شک کشورهای دیگر در آینده¬ای دور یا نزدیک از افغانستان خارج خواهند شد و تامین امنیت و اداره آن به خود مردم افغانستان سپرده خواهد شد. بنابراین، وظیفهی دولت افغانستان است که با خردمندی و مسئولیت پذیری با قضایای سرنوشت ساز برخورد نماید. در غیر آن این بیعدالتیها و نابرابری ها منجر به حادثهی دیگری خواهد شد که توجیه آن به زبانهای مختلف جز فریب مردم افغانستان چیز دیگری نخواهد بود. دولت افغانستان که با رای مستقیم مردم انتخاب شده است، باید در تمام عرصه های تصمیم گیری سرنوشت ساز از مردم افغانستان مشورت بگیرد. دولت باید صدای زنان را از گروه ها و اقشار مختلف جامعه بشنود. صلح یا جنگ پیش از همه بر روی زندگی زنان تاثیرگذار است. بنابراین دولت باید اطمینان حاصل کند که در روند صلح سازی نه تنها صدای گروهی خاص بلکه خواست ها و نظرات نمایندگان مختلف و متفاوت زنان را شنیده و در نظر گرفته است. زنان هنوز در انتظار پی گیری فجایع از سوی مسئولان هستند و به عنوان اولین قربانیان نقض فاحش حقوق بشر در کشور با عفو عمومی و برائت ناقضین حقوق بشر بدون طی رویه های عادلانه دادرسی و بدون در نظر گرفتن نظر و حقوق قربانیان مخالف هستند.
برای تماس با ما:
Campaign50darsad@gmail.com
Campaign50darsad.blogfa.com
کمپاین ۵۰% زنان افغانستان که از ثور ۱۳۸۸ برابر با می ۲۰۰۹ آغاز به فعالیت نموده است متشکل از فعالین و مدافعین حقوق زنان در عرصه های مختلف صنفی، مطبوعاتی، سازمان های غیردولتی، احزاب و نهادهای اجتماعی و سیاسی است که به منظور ارائه بخشی از مطالبات زنان این سرزمین گردهم آمده تا شاید از برکت این هم صدایی و اتحاد بتوانند بر مسئولان کشور تاثیر گذار باشند.