به مناسبت جشن یازدهمین سالگرد کمیسیون مستقل حقوق بشر افغانستان شب شعری با عنوان “کز دیو و دد ملولم و انسانم آرزوست” در شهر هرات برگزار شد.
این برنامه از سوی دفتر ساحوی کمیسیون مستقل حقوق بشر در هرات، بنیاد آرمان شهر و کانون جوانان انجمن ادبی هرات و با حضور جمعی از شاعران، نویسندگان و اهل فرهنگ سه شنبه شب ۱۴ جوزا (خرداد) ۱۳۹۲ در تالار دفتر ساحوی کمیسیون مستقل حقوق بشر افغانستان راه اندازی شده بود.
در این برنامه اعضای کمیسیون مستقل حقوق بشر از ولایات مختلف افغانستان نیز حضور داشتند و تعدادی از این مهمانان نیز شعرهای شان را خواندند.
فریده رحمانی گرداننده این شب شعر، برنامه را به نام عشق آغاز کرد:
به نام عشق که زیباترین سر آغاز است
هنوز شیشه عطر غزل درش باز است
و به این شرح ادامه داد “آثار بزرگان ادب پارسی، حکایت از احترام آن ها به کرامت انسان دارد و ما در شب شعری به تجلیل از کرامت انسان می نشینیم که بزرگ داشته بزرگان ادب این جغرافیای بشکوه فرهنگی و زبانی اند.”
پس آن آقای عبدالقادر رحیمی رییس دفتر ساحوی کمیسیون مستقل حقوق بشر در سخنانی کوتاه مقدم مهمانان را گرامی داشت حرف هایی که با دو بیت از دیوان خواجه شیراز – حضرت حافظ – آغاز شد:
معاشران گره از زلف یار باز کنید
شبی خوش است بدین قصه اش دراز کنید
حضور مجلس انس است و دوستان جمع اند
و ان یکاد بخوانید و در فراز کنید
در این شب شعر زمزمه شاعران همراه بود با نوای چهارتار استاد نثار احمد. شعرهایی که بیشتر محتوای سیاسی – اجتماعی داشتند و گاهی نغمه عاشقانه ای کدورت جنگ را از دل ها می زدود و یادآور این نکته می شد که تاریخ بشکوه ادبیات پارسی انباشته از کلام مهربانی و عشق است ادبیاتی که در آن “بنی آدم” را “اعضای یکدیگر” پیدا می کنیم و درد انسان ها را درد مشترک بشریت می یابیم.
اما وقتی شعرها به زمینه سیاسی – اجتماعی باز می گشت باز بمب، بمب، بمب… انسانی در آن ها منفجر می شد انسانی که در زیر ارابه های آهنین نظامی گری و استبداد له شده است. انسانی که صورتی دیگر از خود را می بیند انسانی که شاعری او را بر روی صندلی بدین گونه می بیند:
روی صندلی می شود
شعر عاشقانه ای سرود
می شود
مدح موزیانه ای نوشت
می شود حکم قتل عام داد
می شود
به مردم جهان سلام داد
روی صندلی …
و این سلامی است که از یاد رفته است و کمتر از ته دل بر زبان می آید و در گوش جان مخاطبی می نشیند.
جاوید نبی زاده، علی اکبر نظری، رویا شریفی، ویدا شریفی، مژگان فرامنش، خالد قادری، سعید حیدری، نجیب ببرکزی (از خوست)، آقای فطرت (از فاریاب)، رامین عرب نژاد، احمد موسوی، راشد رامز، نذیراحمد بهراد، عصمت الله عاصم، غلام حیدر قدسی، محسن جمشیدی، مژگان سادات، فرهاد فرحت، احسان برات پور (از ایران)، مرسل احمد زی (از قندهار) و وحید وحیدی شاعرانی بودند که در این برنامه شعر خواندند.
