دیدگاه‌های بنیادین
١. نظام دادرسی ویژه نوجوانان باید از حقوق و امنیت و رفاه جسمی و روانی نوجوانان حمایت کند. به زندان تنها باید به‌عنوان آخرین راه‌حل متوسل شد.
٢. سلب آزادی نوجوانان منحصراً باید برطبق اصول و روال مندرج در قواعد حاضر و قواعد حداقل استاندارد سازمان ملل متحد در باب دادرسی ویژه نوجوانان (قواعد پکن) صورت گیرد. به محرومیت از آزادی نوجوان تنها باید به‌عنوان آخرین راه حل و برای کمترین مدت ممکنه و در موارد استثنائی متوسل شد. مدت مجازات باید توسط مقام قضایی مسئول تعیین شود و امکان آزادی پیش از موعد موجود باشد.
٣. هدف از قواعد حاضر ایجاد استانداردهای حداقل پذیرفته شده توسط سازمان‌ملل‌متحد برای حمایت از نوجوانانی است که آزادی آنها به هرنحوی از انحاء سلب شده است. این استانداردها در انطباق با حقوق بشر و آزادی‌های بنیادین است و هدف از آن مبارزه با آثار زیانبار انواع بازداشت و تسهیل سازگاری نوجوانان با جامعه است.
۴. قواعد حاضر باید به صورت بی‌طرفانه و بدون اِعمال هر نوع تبعیض از لحاظ نژاد، رنگ، جنس، سن، زبان، ملیت، عقاید سیاسی و غیره، معتقدات یا رسوم فرهنگی، دارایی، تولد یا وضعیت خانوادگی، منشاء قومی، خاستگاه اجتماعی و عدم توانایی، اعمال شوند. باورهای مذهبی و فرهنگی و رسوم و مفاهیم اخلاقی نوجوانان باید محترم شمرده شود.
۵. تنظیم این قواعد به گونه‌ای انجام گرفته است که استانداردهای مرجع و سهل‌الوصولی جهت تشویق و راهنمایی متخصصان مسئول دادرسی نوجوانان ارائه شود.
۶. متن ترجمه شدۀ قواعد حاضر به زبان های ملی باید در اختیار کارکنان تشکیلات دادرسی ویژۀ نوجوانان هر کشوری قرار گیرد. نوجوانانی که به زبان مورد تکلم کارکنان بازداشتگاه مسلط نیستند، در موارد لزوم، از حق استفاده از خدمات مترجم به‌طور رایگان، به خصوص هنگام معاینات پزشکی و درمراحل مختلف رسیدگی انتظامی برخوردارند.
٧. دولت‌ها باید در موارد مقتضی قواعد حاضر را در قوانین خود داخل کرده و یا در تطابق با آن به اصلاحاتی در قوانین خود دست زنند. دولت‌ها همچنین باید مراجع رسیدگی به نقض این قواعد و تعیین جبران خسارت واردۀ ناشی از آن به نوجوان را پیش‌بینی کرده و بر اجرای قواعد نظارت داشته باشند.
٨. مقامات مسئول باید همواره در بیدار کردن وجدان های عموم نسبت به این نکته که: مراقبت از نوجوانان محروم از آزادی و آماده ساختن آن ها برای بازگشت به جامعه و مطابقت با آن، یک مساعدت اجتماعی خطیر وحائز اهمیت است، بکوشند و در راستای این هدف گام‌های مؤثری جهت تسهیل ارتباط مستقیم میان نوجوانان وجامعه محلی بردارند.
٩. هیچ‌یک از قواعد حاضر نباید به‌گونه‌ای تفسیر شود که مانع از اِعمال اسناد و استانداردهای سازمان ملل متحد ناظر بر حقوق بشر که توسط جامعۀ بین‌ا‌لمللی به‌رسمیت شناخته شده‌اند و حقوق، مراقبت‌ها و حمایت از نوجوانان، جوانان و کودکان را به طورکامل‌تری تأمین می‌کنند، شود.
١٠. در صورتی که اجرای قواعد خاصی در بخش‌های ٢ تا ۵ با قواعد مندرج در بخش حاضر (بخش اول) در تعارض باشد، اجرای قواعد بخش حاضر او‌لویت دارد.
