کارزار‌های آرمان‌شهر

محمدرحیم جامی، فعال مدنی و عضو گروه ۲۱ رهبر جوان افغانستان، نگران است به خاطر مصلحت‌ها و سازگاری‌های سیاسی، خیلی از دستاوردهای سیزده سال گذشته‌ی افغانستان از دست برود. او که توقف پروسه‌‌های نوسازی و بازسازی را معادل بازگشت به دوران گذشته می‌داند،‌ می‌گوید: «می‌ترسم بعد از خروج نیروهای بین‌المللی و جامعه‌ی جهانی از کشور، تمام پروژه‌های کوتاه‌مدت تعطیل شود و امکان تبدیل‌‌شان به طرح‌های بلندمدت فراهم نشود.»

این ‌گفت‌وگو در ادامه کمپین «افغانستان به روایت دیگر» منتشر شده است.

ضیا مبلغ، سرپرست مؤسسه‌ی جامعه‌ی باز افغانستان، در تشریح چالش‌های سیاسی پیش روی کشور تصریح می‌کند: «در بخش سیاسی ما با دو چالش عمده روبه‌روییم: یکی حکمرانانی که هیچ تمکینی به قانون اساسی ندارند. این حکمرانان ولو پیشینه‌ی تکنوکراتیک نیز داشته باشند، زمانی که قانون را نقض کنند، ما آنها را جنگ‌سالار می‌دانیم؛ چون آنها قدرت فردی خویش را فراتر از قانون می‌دانند.» و می‌افزاید:‌ »این بخشی از مشکل دیگری است که ما آن را به نام فساد می‌خوانیم. فساد سازمان‌یافته و فساد اداری، کشور را فلج ساخته است. در بعد فرهنگی نیز فکر می‌کنم مجال برای رشد فرهنگ در کشور فراهم نشده است. ما بر اثر جنگ‌های طولانی از کاروان فرهنگی و معلوماتی جهان عقب مانده ایم.»

فتانه گیلانی مسوول اجتماع زنان افغانستان، تبلیغ روی موضوع رفتن مردم به مکاتب را حرکتی نمایشی دانسته و می‌گوید: «رفتن مردم به مکاتب و بازسازی افغانستان به نظر من شعارهایی بیش نیستند. در گذشته مردم به مکاتب می‌رفتند و این چیز نویی نیست. سامانه‌ی درسی نسبت به حال، هزاران مرتبه خوب‌تر بود و مردم با سوادتر و مسؤولیت‌پذیرتر بودند.» به باور او بزرگترین دستاورد دوران اخیر، چیزی جز آزادی بیان نیست.

عاصف حسینی، فعال سیاسی و فرهنگی، اکنون دانشجوی دوره‌ی دکترای مدیریت بحران بین‌الملل در کشور آلمان است. او که به قدرت اثرگذاری جامعه‌ی مدنی معتقد است، بی‌برنامگی، یعنی نبود اراده‌ی سیاسی درست و منطقی برای حل بحران افغانستان را مهم‌ترین عامل ترس خود از آینده‌ی کشور می‌داند. وی وقتی در سال ۲۰۰۵ نامزد انتخابات پارلمانی شد، شعار تبلیغاتی خود را چنین برگزید: احترام به زنان، احترام به کل جامعه است.

گفت‌وگو با آمنه افضلی در کمپین افغانستان به روایت دیگر

باری سلام، روزنامه‌نگار، طنزنویس و فعال مدنی، تحول فکری ایجاد شده طی سیزده سال گذشته بین نسل جوان افغانستان را امیدبخش دانسته و آینده‌ی کشور را متکی به نیرو و عزم و اراده‌ی این نسل نو و تحصیل‌کرده می‌داند. به باور وی «نسل نو، هم با گذشته رابطه دارد و هم به آینده چشم دوخته است؛ جنگ‌گریز است؛ می‌تواند مرز خوب و بد را تشخیص دهد و به هیچ وجه حاضر نیست دستاوردها ده سال اخیر و طرز و شیوه‌ی زندگی جدید را از دست بدهد.
این گفت‌وگو در ادامه کمپین «افغانستان به روایت دیگر» منتشر شده است

آرمان‌شهر: ۲۵ نوامبر، روز جهانی منع خشونت علیه زنان، فرصتی است برای گفتن و شنیدن از انواع خشونت‌هایی که بر زنان طی قرن‌ها روا داشته شده. در این روز و کارزاری ۱۶ روزه سعی بر آن است که ضمن یادآوری گستردگی و عمق این خشونت‌ها در چهار گوشه جهان، مردان و زنان حول یک مطالبه اساسی یعنی رفع هرگونه خشونت از نیمی از جمعیت دنیا، صدای خود را بلند کنند.

متأسفانه تظاهرات زنان و مردان در کابل وحشیانه از سوی نیروهای متحجر و تروریست به خون کشیده شد و سایه‌ ترس و نگرانی بر سر زنان، مردان و کودکان و جامعه مدنی گستراند. دولت افغانستان موظف است این فاجعه غیربشری و کوردلانه را پیگیری کند و مسببان آن را به محاکمه بکشاند.

محبوبه سراج، بنیان‌گذار و مدیر سازمان پژوهش در صلح و همبستگی و همچنین عضو هیات مدیره شبکه زنان افغانستان است. او یکی دیگر از چهره‌های نخبه افغانستان است که در کمپین «افغانستان به روایتی دیگر» به سراغش رفتیم تا از نقطه‌نظرها و چشم‌اندازش در خصوص این کشور مطلع شویم.

مسعود حسینی، عکاس خبری خبرگزاری آسوشیتد‌پرس، از مردم می‌خواهد تا با خبرنگاران و عکاسان همکاری کنند. او می‌گوید: «اگر برای اطلاع‌رسانی و آگاهی‌دهی با خبرنگاران همکاری کنید، می‌توانید درد و رنج ملت را تا حدی التیام ببخشید.» او از افغانستانی‌های ساکن خارج از کشور نیز می‌خواهد که رفت و آمدشان را به افغانستان قطع نکنند و دوباره افغانستان را به حال خود رها نسازند.