پیشخوان

مسعود حسینی، عکاس خبری خبرگزاری آسوشیتد‌پرس، از مردم می‌خواهد تا با خبرنگاران و عکاسان همکاری کنند. او می‌گوید: «اگر برای اطلاع‌رسانی و آگاهی‌دهی با خبرنگاران همکاری کنید، می‌توانید درد و رنج ملت را تا حدی التیام ببخشید.» او از افغانستانی‌های ساکن خارج از کشور نیز می‌خواهد که رفت و آمدشان را به افغانستان قطع نکنند و دوباره افغانستان را به حال خود رها نسازند.

مهره‌نگار بهران‌اوا به پاس یک عمر فعالیت اجتماعی برای زنان و کودکان که زنی است زاده شرق تاجیکستان. او را می‌توان سفیر صلحی دانست که درهای بسته را به روی مردم می‌گشاید، غم‌خوار آن‌هاست، گره از کارشان باز می‌کند و فریادرس یتیمان و سامانده بازماندگان جنگ است.

ضیا مبلغ، سرپرست مؤسسه‌ی جامعه‌ی باز افغانستان، در تشریح چالش‌های سیاسی پیش روی کشور تصریح می‌کند: «در بخش سیاسی ما با دو چالش عمده روبه‌روییم: یکی حکمرانانی که هیچ تمکینی به قانون اساسی ندارند. این حکمرانان ولو پیشینه‌ی تکنوکراتیک نیز داشته باشند، زمانی که قانون را نقض کنند، ما آنها را جنگ‌سالار می‌دانیم؛ چون آنها قدرت فردی خویش را فراتر از قانون می‌دانند.»

هفت‌روزنامه حقوق بشری افغانستان – شماره ۱۴۱

شینکی کروخیل، نماینده مردم کابل در مجلس نمایندگان، که معتقد است از همه بهتر، انتخاب مردم نقش بازی می‌کند، امیدوار است کسانی که به سبب حضور در پارلمان ثروت هنگفت گردآورده‌اند، نتوانند موفق به جلب آرای مردم شوند. او مسؤولانه برخورد نکردن مردم را بدترین جفا علیه مملکت می‌داند.

هفت‌روزنامه حقوق بشری بین‌المللی شماره ۱۴۳

هفت‌روزنامه حقوق بشری زنان – شماره ۱۴۱

کاوه جبران، استاد دانشگاه دولتی ولایت کاپیساست و با یکی از رسانه های خصوصی در کابل همکاری می کند. او هجوم جوانان به سمت تحصیل را چشمگیر و ارتباط با جامعه جهانی، شکوفایی نظام آموزش و پرورش و تجربه ی نیم بند از دموکراسی را دستاوردهای مهم دوران جدید می داند. وقتی از کاوه می پرسم که سه چالش پیش روی جامعه امروز افغانستان چیست؟

«رؤیا سادات» فارغ‌التحصیل حقوق و علوم سیاسی است؛ در آکادمی فیلم آسیا، سینما آموخته و الان به عنوان فیلمساز مشغول به کار است. او می‌گوید از بازگشت بنیادگرایان در هراس است و کمبود آگاهی را درد بزرگ مردم افغانستان می‌داند. همچنین سادات، مردسالاری را پدیده‌ای فراگیر دانسته تأکید می‌کند: «مردسالاری طبقه نمی‌شناسد و محدود به قشر روستانشین یا فقیر جامعه نیست؛ فقط نوع و سطح کنترول فرق می‌کند.»

هفت‌روزنامه حقوق بشری افغانستان – شماره ۱۴۱