جغرافیا

برای پاسداشت و تکریم روز جهانی حقوق بشر دلایل زیادی وجود دارد. اما نمی توان این روز را گرامی داشت و همزمان نگاهی خاص به وضعیت زنان و دختران این سرزمین نیانداخت. نمی شود روز جهانی حقوق بشر را بدون توجه به تلاش در جهت برقراری عدالت جنسیتی، محو هر گونه خشونت علیه زنان، برابری خدشه ناپذیر حقوق زنان و مردان مورد تجلیل قرار داد.

امروز می خواهیم با شما از تعهدات و عهد و پیمان هایمان صحبت کنیم. یازده سال پیش زمانی که جامعه افغانستان، از ویرانه های برجای مانده از حاکمیت طالبان سر بلند کرد، ما، شما و جامعه بین المللی با هم پیمان بستیم که قدم در راه آزادی و برابری انسان بگذاریم.

از ده سال به این سو دولت افغانستان همواره از طریق رسانه های جمعی ملی و بین المللی وضعیت زنان را رو به بهبود جلوه داده و نقش آنها را در روند دموکراتیزه سازی افغانستان مهم خوانده است.

در روزهای واپسین قبل از برگزاری لویه جرگه “عنعنوی “و کنفرانس بن ۲ مردم افغانستان روزهای بسیار حساس و سرنوشت سازی را تجربه می نمایند. در این روزها مسایل بسیار مهمی وجود دارد که نمی توان آن ها را از کانون توجه به دور نگاه داشت. مسایلی که در آن سرنوشت تک تک زنان و مردان افغانستان دخیل است.

صدسال پیش از امروز به ابتکار کلاراستکین یک ملیون زن به خاطربدست آوردن حق رای و آموزش برای زنان به جاده ها ریختند. از آن زمان تاکنون جامعه بشری شاهد پیشرفت زنان و دستاوردهای چشمگیری در نقاط مختلف جهان بوده است. میلیون ها زن در سراسر جهان سرنوشت خودرا در دست گرفته اند و فعالانه برای کسب حقوق اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و سیاسی خود مبارزه می¬کنند. از آن زمان تا کنون عده زیادی از زنان در افغانستان نیز همواره علیه شرایط تبعیض آمیز و نامناسب زندگی خود مبارزه کرده و برای رهایی خود تلاش می ورزند. علیرغم مبارزات صدساله اخیر، امروز زنان افغانستان در شرایط دشوار و تبعیض آمیز اجتماعی، اقتصادی، سیاسی و فرهنگی قرار دارند و با آنکه بزرگترین دانشمندان، زمامداران و بزرگان جامعه در دامان آنان تربیت می¬شوند ولی به موازات روحیه مسلط مرد سالاری در جامعه همواره به مثابه جنس دوم شناخته می¬شوند.

دولت افغانستان از ۹ سال بدین سو با سیاست های چند پهلو اذهان مردم افغانستان را مغشوش کرده است. ما بدین باور هستیم که نبود یک استراتژی واحد میان دولت افغانستان و جامعه بین المللی فضای کشور را تبدیل به میدان رقابت های نیروهای داخلی و کشورهای خارجی کرده است. زنان افغانستان همیشه به دولت افغانستان هشدار داده اند که بدون در نظر داشت خواست آن ها و برداشتن گام های عملی در راستای تامین حقوق آن ها، نمی شود به سوی دموکراسی، اعتدال و آشتی تمام مردم این سرزمین حرکت کرد. ما همیشه نگران این بوده ایم که حقوق زنان یعنی نیمی از جمعیت افغانستان، و دستاوردهای شان در این معاملات سیاسی قربانی شود.

دهه گذشته تاریخ کشور با تمام کاستی ها، سال های پر از امید برای زنان افغانستان بود. در نخستین سالهای این دهه ما شاهد تحولات مثبت در راستای اعتلا و آزادی زنان از بند اسارت، تعصب و بنیاد گرایی بوده ایم. این تحولات صفحه جدید از تاریخ را برای زنان باز کرد و با جرآت میتوان گفت که حکومت نوپای و دموکراتیک افغانستان به خاستگاه آرمانهای برابری خواهانه و عدالت جنسیتی زنان خسته از حکمروایی تحجر و زن ستیزی مبدل شد.

ما زنان بیش از همه به صلح نیاز داریم برای آنکه در جنگ بیش از مردان متضرر می شویم. بودن در حالت جنگی اندک حقوقی را که سالیان متمادی برای آن مبارزه کرده ایم و همچنین فرصت های اقتصادی، سیاسی، اجتماعی و فرهنگی را از ما می رباید.

پایان بخشیدن به جنگها و پی ریزی صلح پایدار مستلزم مذاکره میان افراد عادل در یک روند شفاف و معتبر مردمی در افغانستان میباشد که باید با توجه دایم و مرکزی به حقوق و مشارکت زنان در تمام تصمیم گیریها و سیاستگذاریهای بزرگ صورت بگیرد. این امر جوهر و شالوده مشترک مطالبات گروههای مختلف زنان و مردان آگاه در این برهه از زمان است. ما زنان به این باوریم که تحقق صلح پایدار در گرو مشارکت همه جانبه تمامی شهروندان کشور است و نیک می دانیم که بدون ریشه یابی دلایل تخاصم و جنگ نمی توان به این مهم(صلح) دست یافت. برهمگان نیز آشکار است که مشارکت مساوی و کیفی زنان در مذاکرات صلح به عنوان میانجی و گفتگو کننده پیش شرط تحقق صلح، دستیابی به جامعه ای سالم، انسانی، متوازن و عاری از خشونت، فقر و بی عدالتی است.

خاستگاه‌ روز جهانی زن فقط‌ رویدادهای‌ تاریخی‌ آن نیست‌، این‌ روز در روند اعتراضات‌ و فعالیت‌های‌ سیاسی‌ زنان‌ شکل‌ گرفت‌ و نمادی‌ شد برای‌ همه‌ی‌ کسانی‌ که‌ از مبارزات‌ زنان‌ برای‌ بهبود شرایط‌ زندگی‌شان‌ دفاع‌ می‌کنند. این روز به مثابه نقطه تاریخی مبارزات زنان علیه نابرابری ها، فرصت مناسبی برای تجدید پیمان و گام بر داشتن زنان و مردان ازادیخواه در کنار یکدیگر برای ادامه مبارزات حق طلبانه و عدالتخواهانه است.