جغرافیا

فدراسیون بین‌المللی جامعه‌های حقوق بشر و سازمان عضو آن در افغانستان، آرمان‌شهر/ آسیای آزاد، به شدت حمله‌ی فجیع ۱۹ آپریل ۲۰۱۶ در کابل را محکوم می‌کنند

شینکی کروخیل، نماینده مردم کابل در مجلس نمایندگان، که معتقد است از همه بهتر، انتخاب مردم نقش بازی می‌کند، امیدوار است کسانی که به سبب حضور در پارلمان ثروت هنگفت گردآورده‌اند، نتوانند موفق به جلب آرای مردم شوند. او مسؤولانه برخورد نکردن مردم را بدترین جفا علیه مملکت می‌داند.

شینکی کروخیل»، نماینده مردم کابل در مجلس نمایندگان، که معتقد است از همه بهتر، انتخاب مردم نقش بازی می‌کند، امیدوار است کسانی که به سبب حضور در پارلمان ثروت هنگفت گردآورده‌اند، نتوانند موفق به جلب آرای مردم شوند. او مسؤولانه برخورد نکردن مردم را بدترین جفا علیه مملکت می‌داند.

هفت‌روزنامه حقوق بشری بین‌المللی شماره ۱۴۳

هفت‌روزنامه حقوق بشری زنان – شماره ۱۴۱

کاوه جبران، استاد دانشگاه دولتی ولایت کاپیساست و با یکی از رسانه های خصوصی در کابل همکاری می کند. او هجوم جوانان به سمت تحصیل را چشمگیر و ارتباط با جامعه جهانی، شکوفایی نظام آموزش و پرورش و تجربه ی نیم بند از دموکراسی را دستاوردهای مهم دوران جدید می داند. وقتی از کاوه می پرسم که سه چالش پیش روی جامعه امروز افغانستان چیست؟

«رؤیا سادات» فارغ‌التحصیل حقوق و علوم سیاسی است؛ در آکادمی فیلم آسیا، سینما آموخته و الان به عنوان فیلمساز مشغول به کار است. او می‌گوید از بازگشت بنیادگرایان در هراس است و کمبود آگاهی را درد بزرگ مردم افغانستان می‌داند. همچنین سادات، مردسالاری را پدیده‌ای فراگیر دانسته تأکید می‌کند: «مردسالاری طبقه نمی‌شناسد و محدود به قشر روستانشین یا فقیر جامعه نیست؛ فقط نوع و سطح کنترول فرق می‌کند.»

استاد تئوری ارتباطات در دانشگاههای پاریس،از سالهای ١٩٨٠ به فعالیت روزنامه نگاری پرداخته است. در کشاکش جنگ خلیج فارس مسئولیت ماهنامه لوموند دیپلماتیک را بعهده گرفت و این نشریه را به یکی از ارگانهای مبارزه علیه نئولیبرالیزم و پدیده های مضر اجتماعی–سیاسی آن تبدیل کرد. جنبش ضد جهانی شدن لیبرالی ATTAC به دنبال فراخوانی از او شکل گرفت. آخرین کتاب وی ” جنگهای قرن بیست و یکم” نام دارد که به تازگی منتشر شده است.

هفت‌روزنامه حقوق بشری افغانستان – شماره ۱۴۱

سیدعسکر موسوی، فعال سیاسی، که عقیده دارد بدون داشتن زنان تحصیلکرده، مبارزه با ارتجاع سرانجامی نخواهد داشت، به صراحت می‌گوید: « افغانستان بدون زنان تحصیل‌کرده هرگز نه در برابر ارتجاع می‌تواند بجنگد، و نه در برابر وابستگی‌ها می‌تواند کاری بکند.» وی همچنین دستاوردهای دهه اخیر را شکننده دانسته، تصریح می‌کند:‌ «وقتی مردم احساس مالکیت در این دستاوردها نکنند و سهمی در ایجادشان نداشته باشند، حمایت‌شان از آنها نیز بسیار کم‌رنگ خواهد شد.»