تاجیکستان

“در خواب‏هام کودک غمگینی‏ست” مجموعه شعری است از روح الامین امینی شاعر و نویسنده هراتی که در زمستان ۱۳۹۱ خورشیدی توسط انتشارات آرمان شهر راهی کتابخانه‏های علاقه‏مندان به شعر شد.

پس از پایان این نمایش دو تندیس ویژه جایزه صلح سیمرغ به وزارت فرهنگ و کتابخانه ملی جمهوری تاجیکستان اهدا شد و سپس خانم گلرخسار صفی اوا مادر ملت تاجیکستان لب به سخن گشود و به شیرینی از پانزده سال فعالیت آرمان شهر تقدیر کرد. او آرمان شهر را نهادی خواند که در سخت ترین روزهای تاجیکستان در کنار مردم این سرزمین رنج کشیده بوده است.

«زنگوله زنان گذشت باران» گذری است برادبیات و شعر تاجیکستان در قرن بیستم. این کتاب نگاهی به بعضی از جریان‏های شعر و هم چنین آثار بعضی از شاعران تأثیر گذار تاجیک داشته و از معدود کتاب‏هاییست که در این زمینه در افغانستان منتشر شده است. دراولین مقاله این کتاب”شعر نو تاجیکستان” از مجیب مهرداد، نویسنده ادعا دارد که شعر تاجیکستان به دلیل نبود ارتباط با سایر حوزه های زبان فارسی، بومی ترین شعر فارسی معاصر است و به لحاظ زبان به شدت به زبان مردم نزدیک است.

مجموعه کوچک شعر ” زنان صلح را می سرایند” به مناسبت ۸ مارچ، روز جهانی زنان به خوانندگان پیشکش می شود. این گلچین که اکثر شاعران آن زن هستند، شامل شعرهایی است از اهل قلم کشورهای مختلف در پاسخ به فراخوانی به نام ” کاروان هزار و یک شعر برای صلح در افغانستان” که به وسیله سازمانOPEN ASIA در زمستان ۱۳۸۰ در پنج قاره جهان پخش شد.

برگزیده‌ای از قصه‌های جایزه صلح سیمرغ

دنیای بدی داریم و مفاهیم متفاوتی. ادبیاتی که تاریخش لطیف ترین و زیبا ترین عاشقانه ها را دارد در این دنیای بد امروز وظیفه خود می داند که حرف های دیگری بر زبان بیاورد و از زخم هایی حرف بزند که هر روز بر آن ها افزوده می شود و دردهایی که هر روز طاقت فرساتر می شوند.

آزادی بیان بدون اندیشه و خرد بی معنا است. تجربه‏ی بشریت نشان داده است که جوامعی به آزادی و آزادی بیان و اندیشه ارج می‏نهند که از آگاهی بیشتری بهرمند باشند. به عبارت دیگر آزادی و آگاهی لازمه‏ی یکدیگر‏اند و دو روی یک سکه. بنابراین، این کتاب در سدد طرح دو بحث است: از یک طرفه آزادی بیان و مسئوولیت مدنی و از جانب دیگر طرح بحث «کتاب، کتابت و کتاب خوانی» به مثابه پیش زمینه‏ای برای رسیدن به آزادی و آزادی بیان و اندیشه.

نواندیشی دینی یکی از نحله‏های جدیدی است که گفته می‏شود با سید جمال الدین آغاز گردیده است. این نحله‏ی فکری در اکثر کشورهای اسلامی طرفداران و راه‏روانی پیدا کرد. در کشورهای چون مصر، ترکیه، ایران و پاکستان بیشتر مورد توجه نسل‏های جدید و پژوهشگران قرار گرفته است. در افغانستان نیز طرفدارانی دارد. اغلب احزاب و جریان‏های سیاسی اسلامگرایی که طی نیم قرن اخیر حضور یافته‏اند، راه‏روان این نحله‏ی فکری خود را معرفی کرده‏اند. اما گفتگو و بحث در باره‏ی نواندیشی دینی چندان سابقه‏ای ندارد. میراث این تفکر چیست، چه گونه آغاز شد و در نهایت به کجا رسیده و خواهد انجامید؟ پرسش‏های است که نیازمند پاسخ است. در این جزوه سعی شده است تا به آن‏ها پاسخ داده شود.

بسیاری از فعالان حقوق زنان در افغانستان معتقدند که علی رغم مبارزات زنان در یک قرن اخیر، تاکنون جنبش زنان در افغانستان شکل نگرفته است اما در مقابل گروهی معتقدند فعالیت هزاران زن در قالب ان‏جی‏او‏های متعدد را که بعد از سال ۲۰۰۱ نیز تعداد آنها رو به فزونی نهاده است، را می توان جنبش زنان نام نهاد. در کتاب حاضر که ماحصل نشستی به همین عنوان است، دغدغه‏هایی در مورد جنبش زنان مطرح شده است. اشتراک کنندگان در این گفتگو معتقدند جنبشی که در واقع باید خودجوش باشد؛ امروز با حمایت ان‏جی‏او ها و تمویل کنندگان بین المللی اداره می شود. شعار نیست اگر بگوییم که شاید کلیدی‏ترین مسئله ی جامعه ی ما مسئله ی تبعیض جنسی است که بر اکثریت جامعه یعنی زنان روا داشته شده است. اگر این مسئله را با حوصله موشکافی نکنیم، در واقع به خود و جامعه‏ی مان خیانت کرده‏ایم.

  معرفی: هیچ نتوان گفت در پنجاه سال عنوان گزینه غزلی است از داکتر حمیرا نکهت دستگیرزاده که در بهار ۱۳۹۰ از سوی انتشارات آرمان شهر چاپ شد که ۱۱۵ شعر را از سال های […]