روایت قربانیان

۲۴۶ تن از دوستان شاعر و نویسنده حدود هزار اثر را در پاسخ به فراخوان اولین دور جایزه صلح سیمرغ به دبیرخانه این جایزه فرستادند. از این تعداد ۷۰ نفر از افغانستان، ۱۷۸ نفر از ایران و ۲ نفر از تاجیکستان شرکت کننده داریم.

دبیرخانه این جایزه از ناشران افغانستانی علاقه مند به شرکت در این جایزه تقاضا می کند الی تاریخ پنجم میزان ۱۳۹۱ یک نسخه از هر کدام از کتاب هایی را که در زمینه های علوم اجتماعی، تاریخ، علوم سیاسی و ادبیات و هنر چاپ کرده اند به دبیرخانه جشنواره برسانند.

ما خود سی مرغ هستیم و در کانون و پیرامون، اگر بیدار شویم، سازنده و نگهبان صلح پایدار… و اگر هوشیار باشیم و باور کنیم، آستین بالا بزنیم. منجی، خودمان هستیم.

برای مداوای زخمهای باز مانده
چند رمان علیه فراموشی جنگ داخلی اسپانیا

جنگ داخلی اسپانیا، هنوز بعد از هفتاد سال، شور وهیجان و مجادلات بسیاری را بر می انگیزد. ابتدا در اسپانیا که دیکتاتوری ژنرال فرانکو و به دنبال آن خفقان دوره انتقال دمکراتیک موجب شدند که زبان ها با تاخیر به سخن گشوده شوند و سپس در فرانسه، به دلایل متعددی، به ویژه مسئله اردوگاه های جنوب کشور که در آن مبارزین اسپانیایی زندانی شدند.

« خوان میگوئل دو مورا» مکزیکی، علیرغم سن کم اش(۱۷ سال) و با اینکه در پاریس به تحصیل زبان فرانسه مشغول بود، به «لشکر» آبراهام لینکلن، پانزدهمین بریگاد (انقلابی) بین المللی پیوست. او بعد از هفتاد سال سکوت در کتابی به نام [نبرد من در «عبر»](۱) شرح زنده ماجرای مبارزاتش را در جبهه ضد فاشیستی نقل می کند. همانطور که «لیز لوندون» در مقدمه کتاب می نویسد، این «خونین ترین و وحشیانه ترین نبرد در جنگ اسپانیا بود» . «دو مورا» آخرین روز درگیری های سال ۱۹۳٨ را به طور دقیقی با همه جزییات آن شرح می دهد: « وقتی که بین مرگ و زندگی قرار داریم ، تشخیص اینکه آیا واقعا به رنج و درد سرش می ارزد، کار بسیار مشکلی است. چه چیزی به طور واقعی، بیشتر از زندگی ارزش دارد؟ اعتقاد، آرمان، یک مدینه فاضله، غرور و یا آزادی؟ بله به خصوص آزادی. فکر می کنم آزادی است.»

این کتاب دربرگیرنده متن سخنرانی‏ها و مباحث «کنفرانس صدای قربانیان برای عدالت (۱۹/۲/۱۳۸۹)» و به دو زبان(فارسی و انگلیسی) چاپ شده است. در آغاز آن گزارشی از کنفرانس که در تعدادی از رسانه‏های داخلی و خارجی نیز به چاپ رسیده بود، منتشر شده و در بخش دیگر سخنرانی تعدادی از اعضای گروه هماهنگی عدالت انتقالی آمده است.

هیچ جامعه ای در سایه فراموشی نمی تواند به صلح دست یابد. اگرچه یادآوری گذشته ای سراسر رنج و خشونت برای کسانی که آن را تجربه کرده‏اند کاری است بی نهایت بغرنج و دردآور اما برای روشن شدن گذشته هیچ راه گریز دیگری وجود ندارد. جامعه باید بتواند از حوادث تلخی که بر زندگی مردمانش حادث شده و مسیر زندگی آنان را تغییر داده، صحبت کند تا این درد و رنج‏ها تبدیل به قدرتی برای التیام بخشیدن به این زخم‏ها شود.

«گذری بر ویرانه‏های جنگ (سفرنامه ۱۳۶۸)» چشم دیدهای رسول پویان نویسنده این کتاب از گوشه و کنار هرات در همان سال است. در سال‏هایی که آتش جنگ از سر و روی این کشور زبانه می‏کشید هرات نیز پیکری گداخته بود که حرف اول را در آن خون و جنگ و تفنگ میزد. فقر، بی عدالتی و نابسامانی‏های ناشی از این وضعیت، عمده چشم دیدهای نویسنده از وضعیت هرات است.

برگزیده‌ای از قصه‌های جایزه صلح سیمرغ

این کتاب ۱۰۷ برگ دارد و در بر گیرنده پنج مصاحبه با آقای فرید حمیدی (کمیشنر بخش تخطی‏های حقوق بشری کمیسیون مستقل حقوق بشر افغانستان)، خانم حوریه مصدق (فعال حقوق بشر و مسئول بخش افغانستان سازمان عفو بین الملل)، آقای ملک ستیز (پژوهشگر در انستیتوت مطالعات حقوق‏بشر دنمارک)، آقای صدیق الله توحیدی (رییس دیده‏بان رسانه‏های افغانستان در موسسه‏ی نی حمایت کننده‏ی رسانه‏های آزاد افغانستان) و آقای سیامک هروی (معاون سخنگوی ریاست جمهوری افغانستان) است.