زنان

صدیق الله توحیدی در کابل به دنیا آمد. در دوران حکومت دکتر نجیب الله گزارشگر و خبرنگار خبرگزاری باختر افغانستان بود و نخستین رئیس همین خبرگزاری پس از سقوط طالبان است

خالده خرسند، نویسنده و از فعالان حقوق بشر در افغانستان است و متولد شهر هرات

فرید مزدک، فعال سیاسی، معتقد است افغانستان به شرط اتکا به رنگارنگی فرهنگی و تنوع هویتی، خواهد توانست راه رشد و شکوفایی خویش را کامگارانه بپیماید

عزیزه خیراندیش هماهنگ کننده دفتر شبکه نهادهای مدنی حقوق بشر در ولایت هرات است. او معتقد است که با توجه به کمک های مالی که به افغانستان شده و تمرکز روی زنان در کل تغییرات زیادی در وضعیت زنان به وجود آمده است و گرچه به وضعیت کنونی بدبین نیست اما بر این باور است که اگر طالبان به دولت راه یابند و بخواهند ماده سوم قانون اساسی را که «هیچ قانونی نمی تواند مخالف معتقدات واحکام دین مقدس اسلام باشد» تطبیق نمایند، زنان با وضعیت بدی روبرو خواهند شد

فرید حمیدی، معاون کمیسیون مستقل حقوق بشر افغانستان خطاب به خانواده‌ها می‌گوید: «از تمام والدین محترم خواهش می‌کنم تا در تربیت درست و عاقلانه کودکان خود بسیار جدی و مصمم باشند؛ زیرا کودکان شاکله یک جامعه قدرتمند و پیشرو را در آینده می‌سازند.» او معتقد است:‌ «هر کشوری که از مرحله جنگ عبور می‌کند وارد مرحله بحران می‌شود و در مرحله بحران، معضل فقدان اعتماد مهمترین چالش را در جامعه به وجود می‌آورد.»

حبیبه سرابی، وزیر زنان در کابینه عدالت انتقالی و والی بامیان از سال ۲۰۰۵ تا ۲۰۱۳، زنان را اولین قربانیان خشونت در خانواده‌های فقیر دانسته، می‌گوید: «عرف و عنعنات ناپسند متأسفانه در افغانستان نقشی برتر از قانون و شریعت بازی می‌کنند.» او با پیش کشیدن موضوع خودکفایی اقتصادی زنان، معتقد است استقلال اقتصادی زن می‌تواند به برابری ارزشی زن و مرد بیانجامد

امان پویامک: بزرگترین چالش پیش رو گسست فرهنگی‏ست

پرتو نادری، شاعر و نویسنده ای از بدخشان است که در این گفت و گو از باورهای خود می گوید. در صحبتهایش مدام مفاهیمی همچون دمکراسی، قانون، حقوق شهروندی و انتخابات را به کار می برد و باور دارد ساختن افغانستان راهی ندارد جز پیمودن راه قانون، شرکت در انتخابات، رعایت حقوق شهروندی و افزایش آگاهی سیاسی. او بیش از ده سال است که در نهادهای مدنی افغانستان فعالیت می کند

سیده مژگان مصطفوی معین مسلکی وزارت امور زنان و استاد دانشکده ژورنالیسم در کابل است. مهم‌ترین ترس او جنگ است. چرا که به گفته‌ وی در طول تاریخ افغانستان اولین و اصلی‌ترین قربانیان جنگ‌ها زنان بوده‌اند وکوچک‌ترین تغییر منفی در جامعه بار اضافی بر دوش زنان خواهد بود. آرزویش داشتن صلحی پایدار است تا زنان قربانی خشونت‌ها نباشند

شکریه حیدر، بنیانگذار انجمن «نگار» و فعال حقوق بشر است. وی با تأکید بر اهمیت آموزش و پرورش می‌گوید: «آموزش و پرورش یگانه راهی است که ما را به هدف می‌رساند» و سپس می‌افزاید: «حضور زن در جامعه هر قدر زیاد باشد بهتر خواهد بود. باید حضور زنان از بلندترین پست‌ها تا پایین‌ترین آن را در نظر بگیریم. دیدگاه مردان بد نیست، ولی فقط دیدگاه مردهاست