افغانستان

در همۀ این سالها دریاچه ای شفاف از قلب خون و خشونت عبور میکرد تا از یاد نبریم با همۀ نفرت پیرامون مان هنوز انسانیم و مرگ تنها کلمه ای نیست که در این سرزمین حکومت خواهد کرد. خرسندیم که در این مجال دست سه عکاس زن را در دستهای زنان گمنامی گذاشتیم که کوزه دلشان همواره مملو از ترانه و تغزل بوده است و برای دل خود و آنی که شاید بشنود زیر لب زمزمه کرده اند:

په زره می لیک د اشنا نوم دی
د اوبو غرپ کولای نه شم وران به شینه

کمپاین «افغانستان به روایت دیگر» از سوی بنیاد آرمان شهر در سال ۲۰۱۴ میلادی در آستانه سومین دوره انتخابات ریاست جمهوری افغانستان راه اندازی شد و از همکاری فدراسیون بین المللی جامعه های حقوق بشر بهره برد. در چارچوب این کمپاین بیش از ۱۰۰ مصاحبه با شماری از نویسندگان، فعالین حقوق بشر، فعالان جامعه مدنی، و سیاستمداران کشور در مورد وضعیت حقوق بشر در افغانستان و نگرانی ها و امیدها انجام شد که قسمت زیادی از این مصاحبه ها قبلا در چندین روزنامه و تارنمای ملی و بین المللی به زبان های فارسی و انگلیسی منتشر شده است. اینک چهل و چهار مصاحبه از این سری در قالب این کتاب خدمت شما خواننده گرامی ارایه می شود ما می خواهیم از این طریق صدای نخبگان کشور را به گوش مردم، دولت و جامعه بین المللی برسانیم.

«افغانستانی دیگر به روایت زنان و جوانان» عنوان صد و هفتاد و سومین جلسه «گفتگو؛ پلی میان نخبگان و شهروندان» بنیاد آرمان شهر است که در تاریخ ۹ جدی / دی ۱۳۹۵ برابر با ۱۹ دسامبر ۲۰۱۶ در تالار همایش های شورای انکشافی ولسوالی انجیل برگزار شد.

بعداز ظهر دوشنبه، ۲۴ عقرب ۱۳۹۵ برابر با ۱۴ نوامبر ۲۰۱۶ صد و شصت و ششمین گفتگوی آرمان شهر با عنوان «آسیب شناسی یک ونیم دهه فعالیت و حضور مدنی زنان و جوانان ولایت دایکندی» با همکاری موسسه تعلیمی و انکشافی “پیام” و با حضور مسئولان ادارات محلی، رسانه ها، جامعه مدنی، اساتید و تعدادی از بزرگان پیرامون چالشها و فرصت های فراروی زنان، جوانان و فعالیت های مدنی دراین ولایت در سالن ریاست امور زنان برگزار شد.

«حقوق زنان و جوانان درسایه بحرا‌ن‌های سیاسی و اجتماعی» عنوان ۱۷۲مین گفتگوی پلی میان نخبگان و شهروندان است که در تاریخ ۱۷ دسامبر ۲۰۱۶ مطابق با ۲۷ آذر ۱۳۹۵ به میزبانی بنیاد آرمان‌شهر در دانشگاه “کاتب” شهر کابل برگزار شد. در این نشست ۲۱۰ نفر از نخبه‌گان و دانشگاهیان حضور به هم رساندند. پس از انجام سخنرانی‌ها و پرسش و پاسخ با مخاطبان، کتاب‌های آرمان‌شهر میان مشارکت‌کننده‌گان به شکل رایگان توزیع شد.

صد و شصت و چهارمین گفتگوی آرمان شهر، سمیناری بود که با همکاری موسسه “سلام” در پروان برگزار شد. این سمینار با عنوان «جنگ، اعتیاد و فقر ما را می کشد: سیاست دولت از شعار تا عمل» در روز پنج شنبه ۲۰ عقرب ۱۳۹۵ مطابق به ۱۰ نوامبر ۲۰۱۶ با حضور ۱۶۳ تن از فعالان مدنی، فعالان حقوق بشر، مسولین دولتی، دانشجویان و شهروندان سالون اجتماعات ریاست زنان- ولایت پروان برگزار شد که ۱۰۳ نفر از شرکت کنندگان مرد و ۶۰ نفر زن بودند.

صد و شصت و پنجمین برنامه گفتگوی آرمان شهر به سمینار ولایتی یک روزه تحت عنوان ” جنگ، اعتیاد و فقر ما را می کشد: سیاست دولت از شعار تا عمل” اختصاص داشت که با همکاری موسسه “تهمینه” در شهر هرات در تاریخ ۱۲ نوامبر ۲۰۱۶ برابر با ۲۲ عقرب ۱۳۹۵ در سالن اتاق تجارت این شهر برگزار شد. در این سمینار بیش از چهل نفر از فعالان حقوق بشر، فعالان مدنی، جوانان و منتقدان سیاسی اجتماعی از سطح ولسوالی ها و بیست نفر از شهر هرات شرکت داشتند که نیمی از آن‌ها، زن بودند.

در ادامه برنامه ها و فعالیت های ولایتی، صد و شصت و سومین برنامه گفتگوی ارمان شهر، با عنوان «آسیب شناسی یک و نیم دهه فعالیت و حضور مدنی زنان و جوانان ولایت پروان» با همکاری موسسه “سلام” روز چهارشنبه ۱۹ عقرب ۱۳۹۵ مطابق با ۹ نوامبر ۲۰۱۶ در سالن اجتماعات ریاست زنان – پروان برگزار شد. در این جلسه بیش از صد نفر از زنان و جوانان فعال جامعه مدنی، اساتید، دانشجویان و فعالان حقوق بشر و حقوق زنان شرکت کردند.

صد و شصت و دومین برنامه گفتگوی آرمان شهر با همکاری موسسه “تهمینه” تحت عنوان «آسیب شناسی یک ونیم دهه فعالیت و حضور زنان و جوانان» در تاریخ ۱۵ عقرب ۱۳۹۵ برابر با ۱۵ نوامبر ۲۰۱۶ در سالن “ابن سینای بلخی” هرات برگزار شد. در این برنامه، کارشناسان به بیان دستاوردها ومشکلات زنان و جوانان در عرصه های مختلف پرداختند. صمدی، مسول موسسه تهمینه هدف از این برنامه را آسیب شناسی حضورمدنی و بررسی مشکلات زنان وجوانان در ۱۵ سال اخیر بعد از سقوط طالبان بیان کرد.

صالح محمد خلیق، رئیس اطلاعات و فرهنگ بلخ علاقه‌مندی جوانان به تحصیل دانش را نشانه‌ی امید آنها به آینده می‌داند و می‌گوید: افغانستان در گذشته‌ها فرهنگ خیلی قوی داشت، از جمله فرهنگ جوانمردی و عیاری که در میان مردم ما بود، ولی رفته‌رفته این فرهنگ کمرنگ شد. باید آن فرهنگ یکدیگرپذیری و صمیمیت دوباره احیا شود.