جهان

 مقدمه مانفرد نواک Manfred Nowak در حال حاضر گزارشگر سازمان ملل در باره‌ی شکنجه، وکیل حقوق بشری اتریشی، استاد حقوق اساسی و حقوق بشر در دانشگاه وین، قاضی اتاق حقوق بشر بوسنی و هرزگوین (۱۹۹۶ […]

دیک مارتی، سناتور Senator Dick Marty دکتر در حقوق، سیاستمدار سویسی از حزب دمکراتیک آزاد، از سال ۱۹۹۵ عضو شورای ایالت-های سویس، از سال ۱۹۹۸ عضو مجمع پارلمانی شورای اروپا، دادستان سابق ایالتی گوین سیمپسون […]

اولین مجموعه «سیاست نامه» را به مسایلی اختصاص داده ایم که بی گمان در شرایط کنونی کشور فکر و اندیشه ی تمام روشنفکران و علاقه مندان به آزادی و دمکراسی را به خود مشغول می […]

برای مداوای زخمهای باز مانده
چند رمان علیه فراموشی جنگ داخلی اسپانیا

جنگ داخلی اسپانیا، هنوز بعد از هفتاد سال، شور وهیجان و مجادلات بسیاری را بر می انگیزد. ابتدا در اسپانیا که دیکتاتوری ژنرال فرانکو و به دنبال آن خفقان دوره انتقال دمکراتیک موجب شدند که زبان ها با تاخیر به سخن گشوده شوند و سپس در فرانسه، به دلایل متعددی، به ویژه مسئله اردوگاه های جنوب کشور که در آن مبارزین اسپانیایی زندانی شدند.

« خوان میگوئل دو مورا» مکزیکی، علیرغم سن کم اش(۱۷ سال) و با اینکه در پاریس به تحصیل زبان فرانسه مشغول بود، به «لشکر» آبراهام لینکلن، پانزدهمین بریگاد (انقلابی) بین المللی پیوست. او بعد از هفتاد سال سکوت در کتابی به نام [نبرد من در «عبر»](۱) شرح زنده ماجرای مبارزاتش را در جبهه ضد فاشیستی نقل می کند. همانطور که «لیز لوندون» در مقدمه کتاب می نویسد، این «خونین ترین و وحشیانه ترین نبرد در جنگ اسپانیا بود» . «دو مورا» آخرین روز درگیری های سال ۱۹۳٨ را به طور دقیقی با همه جزییات آن شرح می دهد: « وقتی که بین مرگ و زندگی قرار داریم ، تشخیص اینکه آیا واقعا به رنج و درد سرش می ارزد، کار بسیار مشکلی است. چه چیزی به طور واقعی، بیشتر از زندگی ارزش دارد؟ اعتقاد، آرمان، یک مدینه فاضله، غرور و یا آزادی؟ بله به خصوص آزادی. فکر می کنم آزادی است.»

یکباردیگر، توافقی سیاسی درباره «مداخله نظامی فرانسه در مالی» طراحی و اجرا می شود. حزب سوسیالیست مانند یو ام پ ( حزب دست راستی ) و جبهه ملی(حزب راست افراطی لوپن) از اقدام رئیس حکومت پشتیبانی می کند. تنها چند صدای مخالف خوان در حزب کمونیست («مداخله نظامی فرانسه خطر جنگ دربردارد»، حزب کمونیست فرانسه، ١٢ ژانویه) یا در حزب چپ به گوش می رسد.
دومینیک دو ویلپن، نخست وزیر پیشین هم در ١٣ ژانویه در تریبونی در نشریه «ژورنال دو دیمانش» با عنوان: «نه، جنگ شیوه فرانسه نیست» چنین ابراز نگرانی می کند: «تسلیم اندیشه جنگ برای جنگ نشویم. اتفاق نظر برای جنگ، شتاب آشکار، استدلال های از پیش آشنای “جنگ برضد تروریسم” مرا نگران می کنند. این فرانسه نیست. از دهه های ازدست رفته در جنگ ها در افغانستان، عراق و لیبی درس بگیریم. این جنگ ها هرگز یک حکومت مستحکم دموکراتیک نساخته اند. برعکس، این جنگ ها به نفع تجزیه و جدایی، حکومت های ورشکسته، قانون های عهد عتیق و شبه نظامیان مسلح عمل می کنند. این جنگ ها هرگز به غلبه بر تروریست ها درمنطقه منتهی نشده اند، برعکس، همواره به تندروترین عناصر مشروعیت بخشیده اند».

مجمع عمومی، با توجه به توصیه شورای اقتصادی و اجتماعی در قطعنامه (۵۶) ۱۸۶۱ مورخ ۱۶ مه ۱۹۷۴؛ با ابراز نگرانی عمیق از رنج‌های زنان و کودکان غیرنظامی که در دوره‌های اضطراری و مناقشه مسلحانه […]

مجمع عمومی، با شناسایی نیاز فوری برای اجرای جهانی حقوق و اصول مربوط به برابری، امنیت، آزادی، شرافت، حیثیت تمامی انسان‌ها در مورد زنان، با توجه به این که این حقوق و اصول در اسناد […]

هدف های تحقیق و جمع آوری سند موثر درباره شکنجه و سایر مجازات یا رفتار بی رحمانه، غیرانسانی و تحقیرآمیز (که پس از این “شکنجه یا سایر بد رفتاری ها” نامیده می شود) شامل موارد زیر است