Special Afghanistan, issues no. 204-205 (Year VIII), 7 June 2017
View the newsletter in complete by CLICKING HERE
خبرنامه را به صورت کامل مشاهده کنید! اینجا را کلیک کنید
|
خبرنامه حقوق بشر و جامعه مدنی آرمانشهر
Armanshahr/OPEN ASIA Human Rights & Civil Society Newsletter
|
A weekly circulation of 70,000
|
|
|
|
|
|
Twelve things to
know about the endless war in Afghanistan
|
|
|
|
TRTWORLD
Another explosion struck the heart of Kabul, the capital of Afghanistan on Wednesday, killing at least 90 and wounding over 300 people. It was just the latest in a series of attacks on a people that are the victims of seemingly perpetual war.
The country has been the victim of war as far back as most people’s memories go, blurred into an Asian region that seems to be as homogenous as it is plagued by terrorism.Such is the nature of collective memory, and the first draft of history to which journalism is witness. For the people of Afghanistan, the reality is more complex.
Photo: Mujahideen with a group of rebels near Herat, Afghanistan, on February 28, 1980. (AP Archive)
|
|
|
WHY MORE TROOPS WON’T HELP AFGHANISTAN
|
|
|
|
The New Yorker
Branett Rubin
“More troops, in the absence of an effective diplomatic strategy, could make Afghanistan less rather than more stable. General John Nicholson, the top American commander in the country, said that the additional troops are needed “to maintain a regional counterterrorism platform” in Afghanistan. This might sound unthreatening to Americans, but it sounds different in the region. Washington used counterterrorism as a rationale for regime change in Iraq and other interventions. American bases in Afghanistan enable the U.S. to enhance electronic surveillance of neighboring countries. Tensions between Washington and regional powers are rising. Nicholson recently accused Pakistan, Iran, and Russia of providing various types of support to the Taliban, and those countries might increase their aid to the Taliban, and other counter-measures, in response to a U.S. escalation that they suspect may be aimed at them.”
READ MORE
|
|
|
Trepidation at the return of the Afghan warlords
|
|
|
|
Financial Times
Ahmad Rashid
While the battle against the Taliban wages, Kabul is threatened by an old danger
Cartoon: Atiqullah Shahid -Afghanistan
|
|
|
They fled Afghanistan fearing for their lives but Europe forced them back
|
|
|
|
Amnesty International
Anna Shea
There is every reason to be afraid. The fragile government struggles to make headway against the Taliban, which is likely more powerful now than at any time since 2001. Other armed opposition groups — including the so-called Islamic State — have seized control of parts of the country and carry out devastating attacks even in securitized areas of Kabul and elsewhere.
“European governments and leaders know Afghanistan is not safe. If they don’t stop deporting people like Azad and Farid, they will have blood on their hands.”
|
|
|
Is Daesh really
in Afghanistan
|
|
|
|
As the militant group steps up its attacks in the country, Afghans still see Daesh as a mysterious foreign entity whose makeup and intentions remain unclear to both officials and locals living under the group’s rule.
Are they tied to Syria and Iraq?
Not exactly.
|
|
|
|
|
|
|
OPEN ASIA brings together independent citizens,
progressive minds and action benefiting a culture of human rights, justice, democratic values and women’s empowerment in the heart of Asia. Armanshahr/
OPEN ASIA is a member of the FIDH
__________________
یک نهاد مستقل و غیر انتفاعی شهروندی است که به هیچ دسته ی اقتصادی، سیاسی، مذهبی، قومی، و هیچ دولتی وابستگی ندارد. آرمان این نهاد ایجاد بسترهای مناسب برای تامین خواستهای اجتماعی برای دموکراسی، حقوق بشر، عدالت و قانون مداری است و نیز دست زدن به ابتکارات فرهنگی و نشر کتاب در خدمت به شکل گیری آگاهی جمعی شهروندان. بنیاد آرمان شهر در راستای تبادل اندیشه و گفتگو در قلب آسیا با هدف ایجاد همبستگی، پیشرفت و صلح، می کوشد. بنیاد آرمان شهر عضو فدراسیون بین المللی جامعه های حقوق بشر است
|
|
|
Letter to NATO Members on civilian protection in Afghanistan
|
|
|
|
HRW
…Impunity for serious violations of international humanitarian law is a key factor in their recurrence. The United Nations Committee against Torture, which in April 2017 held a public hearing on Afghanistan’s submission—the first report any Afghan government has submitted in nearly 25 years—voiced its strongest concern about the problem of continued impunity for serious abuses in Afghanistan.
Urge the government of Afghanistan to finalize and adopt its National Policy on Civilian Casualty Prevention and Mitigation, and support it in implementing concrete actions to minimize civilian casualties in the conduct of hostilities.
|
|
|
OPINION:
Afghanistan Is On The Verge Of Becoming A Totalitarian State
|
|
|
|
Huffington Post -Mohammad Sahfiq Hamdam
The country is in dire need of reform
Democracy is not new in Afghanistan anymore. In the last fifteen years, the country has gone through three presidential elections. The 2014 presidential election went totally wrong. Massive election fraud resulted in a political crisis. Finally, the National Unity Government (NUG) formed, and the power is shared between President Mohammad Ashraf Ghani and his Chief Executive Officer, Abdullah Abdullah. The NUG is extremely fragile. We often hear about the war and insecurity, but the other causes of the political, economic and security crisis, is not widely debated. READ MORE
|
|
|
Armanshahr
Civil Society & Human Rights Newsletters
خبر نامه ی جامعه مدنی و حقوق بشر
|
|
|
|
All Newsletters are available HERE
تمامی خبر نامه ها در اینجا موجود هستند
|
|
|
کتابخانه زنان آرمانشهر
Armanshahr Women’s library
|
|
|
|
|
|
|
Subscribe to our INSTAGRAM CHANNEL
در اینستاگرام به ما بپیوندید
|
|
|
|
|
|
کابل، شهر بیدفاع؛ روایت خبرنگار بیبیسی که با
مرگ فاصله کمی داشت
وقتی از این ایست گذشتیم، طبق معمول احساس آرامش
کردم و تصورم این بود که وارد محله “سبز” امنیتی شدهایم. اما چند ثانیه
نگذشته بود که با انفجار مهیبی موتر ما به هوا بلند شد و جلو چشمان من تاریک، آنگاه
موتر به زمین خورد و به یک طرف منحرف شد تا این که در آبرو (جوی) کنار کوچه رفت و با
موانع فلزی کناره آن برخورد کرد و ایستاد.
در نگاه اول شیشههای جلو موتر را دیدم که مانند
تار عنکبوت درز برداشته و انبوهی از خاک و ریگ و دود از آسمان روی ما فرود میآمد.
سر نذیر روی شانهاش افتاده بود، حرکت نمیکرد. از سر من خون زیادی جاری شد. آن لحظه
تصمیمگیری بود.
|
|
|
|
|
|
|
|
عفو بین الملل: عاملان کشتار معترضان در کابل باید به عدالت کشانده شوند
“در حالیکه گزارش های وجود دارد که گروه
کوچکی از معترضان از خشونت بشمول پرتاب سنگ به جانب پولیس استفاده کرده اند اما این
نمی تواند واکنش مرگبار و شدید نیروهای امنیتی را توجیه کند.”
در خبرنامه همچنان گفته شده که “مردم افغانستان
شایسته عدالت هستند و باید تحقیقات عاجل و همه جانبه در مورد انفجار (روز چهارشنبه)
صورت بگیرد تا عاملان آن شناخته شوند.“
بیشتر بخوانید
|
|
لزوم حفظ همبستگی
وقت آن است که همه رهبران سیاسی و سران حکومت هشیاری
و خونسردی خود را حفظ کنند. دیگر وقت کشمکشهای سیاسی و قومی نیست، وقت آن است که
با همبستهگی به تروریسم پاسخ بدهیم. پاسخ موثر به تروریسم، نمایش همبستهگی است. تمام
کسانی که به نهاد دولت در افغانستان باور دارند و میخواهند که این نهاد پایدار بماند،
باید صف واحد تشکیل دهند. تمام شهروندان کشور، از سیاستمدار ضد حکومت گرفته تا رهبران
حکومت و همه جریانهای سیاسی، باید همبستهگی و یک جهتی خود را به نمایش بگذارند.
|
|
|
|
|
|
|
|
کابل در چهار روز اخیر شاهد سه رخداد سنگین، تکاندهنده
و استخوانسوز بود. حملهی انتحاری روز چهارشنبه جان بیش از یکصد شهروند را گرفت و
صدها تن دیگر را زخمی کرد. برخورد وحشیانهی نیروهای امنیتی و تیراندازی بر معترضان،
جان دستکم هفت شهروند را گرفت. به این ترتیب، حکومت نیز در زخم زدن به مردم، شرکت
جست. سه حملهی انتحاری در مراسم خاکسپاری یکی از کشتهگان اعتراض روز جمعه جان دستکم
۱۹نفر را گرفت. در حالیکه دو روز به برگزاری «نشست پروسهی کابل» مانده،
شهروندان در ابعاد وسیع و غیرقابل تحملی تکه-تکه شدند و خیابانهای پایتخت خونین شد. بیشتر بخوانید
|
|
|
|
|
|
|
|
اشرف غنی: تعهد میکنیم که دهشتافگنان را به جزای اعمالشان برسانیم
اقای غنی همچنان در مورد
درگیری روز چهارشنبه معترضان با نیروهای امنیتی گفت کمیسیونی را به منظور بررسی این
رویداد تعین کرده است و با عوامل و کسانی که در این عرصه غفلت کرده اند برخورد قانونی
صورت خواهد گرفت.
رییس جمهور کشور همچنان پذیرفت
که کاستیها در نهادهای امنیتی وجود دارد که این کاستیها به زودی از بین خواهد رفت.
.بیشتر بخوانید
|
|
عبدالله: نیروهای امنیتی باید در بارۀ رویدادهای اخیر پاسخ بگویند
عبدالله عبدالله، رییس اجراییه
حکومت وحدت ملی شام روزشبنه(۱۳ جوزا) دقایق پس از حملههای انتحاری در جریان
مراسم خاک سپاری سالم ایزدیار در تپۀ بادام باغ کابل، در یک نشست خبری حضور یافت و
از نیروهای امنیتی خواست که در بارۀ این که چگونه سه مهاجم انتحاری خودشان را در این
مراسم رسانده اند، جواب بگویند. رییس اجراییه گفت: «در مورد
حادثۀ امروزهم تحقیقات جدی و اساسی صورت بگیرد، ترتیبات امنیتی به چه ترتیب بوده و
چطور سه نفر انتحارکننده راه یافتند و بالاخره آنها دست به عمل زدند و تعدادی از هم
وطنان ما را به شهادت رساندند.».
بیشتر بخوانید
|
|
|
|
|
|
واکنش نخستوزیر بریتانیا
به حمله لندن: دیگر تحمل نمیکنیم
|
|
|
|
|
|
|
|
در پی حملات شب گذشته لندن،
نخستوزیر بریتانیا در پایان جلسه اضطراری کابینه به نام کبری، اعلام کرد که کشورش
با روند و شیوه جدیدی از تهدیدهای تروریستی مواجه است. به گفته ترزا می، سه حادثه اخیر لندن و منچستر از نظر
سازمانی به هم مرتبط نبوده اما یک “ایدئولوژی شیطانی” هر سه حمله را به هم
ربط میدهد. او
این “ایدئولوژی افراطی” را “تفسیری انحرافی” از اسلام و حقیقت
عنوان کرد و از مردم کشورش خواست که برای مقابله با آن متحد شوند. خانم می گفت که دیگر تحمل بریتانیا تمام شده و این روند
باید متوقف شود.
بیشتر بخوانید
|
|
|
|
در اوایل سالهای ١٩٢٠، کاخ بوکینگهام بر یک چهارم
کره زمین خاکی و در صدی مشابه از مردم جهان حکومت می کرد. در تاریخ جهان هرگز یک امپراتوری
به این درجه از قدرت نرسیده بود. پنجاه سال بعد این امپراتوری تقریبا همه مستعمراتش
ر ا از دست داد و فقط بر یک ونیم در صد از مردم جهان حکمرانی می نماید. به تازگی شکافهائی در این ساختار بوجود آمده است.
در پی رفرادوم سال ٢٠١٦ که منجر به خروج بریتانیا از اتحادیه اروپا شد، دو همه پرسی
تمانیت ارضی بریتانیا را تهدید می کند: یکی همه پرسی که نخست وزیر اسکاتلند، نیکلا
استورژون برای دست رسی به استقلال خواهان بر گزاری آنست و دیگر همه پرسی که حزب اصلی
ملی گرای ایرلند شمالی، سین فن به منظور متحد کردن جزیره زمرد، قصد بر گزاری آنرا دارد…
|
|
|
|
هیچ جامعه ای در سایه فراموشی نمی تواند به صلح
دست یابد. اگرچه یادآوری گذشته ای سراسر رنج و خشونت برای کسانی که آن را تجربه کردهاند
کاری است بی نهایت بغرنج و دردآور اما برای روشن شدن گذشته هیچ راه گریز دیگری وجود
ندارد. جامعه باید بتواند از حوادث تلخی که بر زندگی مردمانش حادث شده و مسیر زندگی
آنان را تغییر داده، صحبت کند تا این درد و رنجها تبدیل به قدرتی برای التیام بخشیدن
به این زخمها شود.
بخش اول این کتاب سعی دارد در جهت ایجاد و تقویت
حافظه جمعی روایتهای قربانیان جنگ و خشونت در دورههای مختلف را – از نظام شاهی تا
دوره طالبان – به زبانی ساده و روایی بازگو کند. در بخش دوم این کتاب نیز گفتگوهای
مفصلی با شخصیتهای سیاسی و تاثیرگذار دورانهای مختلف که دستی بر قدرت داشتند، صورت
گرفته است. برخی از این شخصیتها با دید انتقادی به دوران خود نگریسته و برخی نیز
استبداد و دیکتاتوری را عامل تداوم ساختارهای فراقانونی و از هم گسیختگی سیاسی ـ اجتماعی
جامعه دانستهاند.
|
|
|
|
|
|
|
|
INTERNATIONAL COURT
OF JUSTICE
The International
Court of Justice (ICJ) is the principal judicial organ of the United Nations.
It was established in June 1945 by the Charter of the United Nations and seats
in The Hague, The Netherlands. The Court’s role is to settle, in accordance with
international law, legal disputes submitted to it by States and to give
advisory opinions on legal questions referred to it by authorised United
Nations organs and specialised agencies. The Court is composed of 15 judges,
who are elected for terms of office of nine years by the United Nations General
Assembly and the Security Council. It is assisted by a Registry, its
administrative organ. The ICJ deals with disputes between States. Individuals
have no stance before the ICJ.
|
|
روش اِعمال حق یا جلوگیری از نقض یک حق، جبران آن یا جبران خسارت آن.
• راهکار قضایی (Judicial remedy)
روشی که یک دادگاه از طریق آن عدالت و جبران غرامت را مقرر میکند. در مورد نقض فاحش حقوق بشر، مثل شکنجه یا رفتار خشن، غیرانسانی یا تحقیرکننده یا اعدامهای فراقضایی، سریع یا خودسرانه، جبران باید ماهیتا قضایی باشد.
• راهکار اداری (Administrative remedy)
جبران اداری رویهای اداری است برای اجرای عدالت و اعطای غرامت.
• بهره گیری کامل از راهکارهای داخلی
(Exhaustion of domestic remedies)
این الزام که یک شخص، گروه یا کشوری که دعوی حقوق بشری مطرح میکند، ابتدا باید بکوشد مساله را در سطح داخلی مطرح کند. بهره گیری کامل از راهکارهای داخلی اغلب شرط اجازه طرح یک شکایت در دادگاه منطقهای (مثل دادگاه اروپایی حقوق بشر، نظام حقوق بشری بین آمریکایی یا دادگاه آفریقایی حقوق بشر و حقوق مردم) است.
|
|
|
|
|
|
آزار جنسی؛ مفهومی جدید برای مشکلی دیرین
…ادامه
|
پژوهشهای انجام شده در
اروپا
در اروپا، پژوهشهای انجام شده در باره آزار جنسی به مرور زمان و تا پایان دهه
1980 میلادی دچار تحولاتی شد. این پژوهشها به ویژه در جهت شناسایی این مشکل حرکت کردند.
نظر سنجیهای مختلف در اروپا میکوشیدند تأثیرات آزار جنسی را ارزیابی کنند؛ در حال حاضر،
تمام کشورهای اتحادیة اروپا دادههایی در اختیار دارند که به آنها امکان و اجازة شناسایی
وضعیت موجود را میدهد. آزار جنسی بر اساس کشورها، نوع مشاغل و شکلهای گوناگونی که میتواند
به خود بگیرد متفاوت است.
آزار جنسی اغلب به بیش از 30 درصد از زنان شاغل در محیط کار مربوط
میشود که اگر تن به این آزارهای جنسی ندهند، ممکن است از عواقب احتمالی آن رنج ببرند.
متاسفانه، روش شناسی به کار رفته برای سنجش و ارزیابی اهمیت این پدیده منسجم و یکدست
و مقایسة بین المللی آن آسان نیست. با وجود این، زمانی که فهرستی از اعمالی شامل رفتار،
گفتار و نگاههایی با نیت جنسی که بدون رضایت یک شخص در مورد او به کار میرود، در
تمام کشورها به زنان نشان میدهند، درصد زنانی که در بعضی از نظر سنجیها تأکید کردهاند
چنین تجربههایی را داشتهاند به بیش از 60 درصد میرسد.
برعکس، زمانی که از زنان درخواست میشود تا به رفتارهایی که
«آنها به عنوان نمونههایی از آزارجنسی در نظر میگیرند» اشاره کنند،
مشاهده میشود که درصد پاسخهای مثبت در جایی کاهش مییابد که منظور رفتارهایی در حد
ناچیز و جزئی است: رفتارهایی نظیر اظهارنظرهای آزاردهندة جنسی در مورد بدن یا لباس
زنان، جوکها و متلکهای جلف و رکیک و نگاههای خیره و آزاردهنده. این نکته نشان میدهد
که زنان این موارد را کم اهمیت و ناچیز میشمارند و آزار جنسی را محدود به رفتارهای خاصی میدانند.
چنین گرایشی در 15 کشور اتحادیة اروپا تأیید شده است (تیمرمَن و آلِهمانی،1999). ازدهة 1990، پژوهشهای کیفیتر در جهت درک پیچیدگی
آزار جنسی گرایش پیدا کردند. بعضی از این پژوهشها شواهد و داستانهای
شخصی زنان قربانی آزار جنسی را مورد استفاده قرار دادند (گریسِندی1992، کرُمر 1994). در آلمان، فنلاند و پرتغال تحقیقاتی نیز درباره آزار
جنسی علیه مردان صورت گرفت. این تحقیقات از یک طرف نشان داد
مردان کمتر از زنان احساس میکنند که آبرو و حیثیتشان مورد تعرض قرار گرفته و از طرف
دیگر، بیشترِ عاملان آزار جنسی مردان هستند.
در حال حاضر بحث و مناظره درباره این مسئله به طرز چشمگیری کاهش
پیدا کرده است، البته به جز در ایتالیا که هنوز ضرورت و اقتضای تصویب قانون در این
باره در دست مطالعه و بررسی است (کودرینانی1994).
در کشورهای دیگر، انجمنهای فمینیستی (در فرانسه I’AVFT) و کمیسیونهای
زنان اتحادیههای کارمندی و
کارگری تلاش میکنند نوعی حمایت قانونی و روانشناختی
در اختیار زنانی قرار بدهند که این نوع تهاجم را افشا میکنند. باید توجه داشت که هنوز
تحقیقاتی صورت نگرفته که بتوان تأثیرات تدابیر انجام شده علیه آزار جنسی را در
محل کار از جمله ثبت ممنوعیت آزار جنسی و دیگر تدابیر پیشگیرانه، نظیر ایجاد سِمَت «مشاور معتمد» یا
ثبت ممنوعیت آزار جنسی در مقررات داخلی برخی از شرکتها و موسسات ارزیابی کرد...
ادامه در شماره بعدی
|
|