issue no.174 (Year VIII) , 17 September 2016
View the newsletter in complete by
خبرنامه را به صورت کامل مشاهده کنید! را کلیک کنید
|
| |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
نزدیکی بیشتر افغانستان به هند، نتیجه دلسردی از پاکستان؟
|
||
اهمیت دیدار محمد اشرف غنی، رئیس جمهوری افغانستان، از هند را میتوان در چهار زمینه به بحث گرفت. نخست تلاشهای افغانستان و متحدان غربیاش در راس آمریکا به شمول مقامهای نظامی ناتو برای جلب همکاریهای هند در زمینه توسعه کمکهای نظامی، دوم نیاز افغانستان به بسط روابط متقابل اقتصادی با این کشور و سوم امضای پیمان استرداد مجرمین و همکاریهای فضایی در چارچوب قرارداد همکاریهای استراتیژیک میان دو کشور. همکاریها در هر سه مورد یاد شده با مخالفت پاکستان و طالبان روبرو شده است. چهارم اینکه گروه طالبان در هفتههای اخیر به هند هشدار داد که از ارسال کمکهای نظامی به افغانستان خودداری کند. تهدیدی که میتواند برخی از پروژههای اقتصادی افغان- هند را متضرر کند. طالبان در گذشته نیز علیه پروژههای اقتصادی و حتی پزشکی هندیها در افغانستان تهدید ایجاد کردهاند. طالبان بارها به نمایندگیهای دیپلوماتیک هند در افغانستان و یک بار به مهمانسرای پزشکان هندی در شهر نو کابل حمله کردند. مهندسان هندی که برای جاده سازی به افغانستان آمده بودند، همواره از سوی طالبان با تهدید روبرو بودند
|
|
میخواهند پرونده مرتضوی را مختومه کنند
|
||
ندامتنامهای که یکشنبه از جانب سعید مرتضوی منتشر شد و در آن از خانوادههای کشتهشدگان کهریزک عذرخواهی کرده بود، بار دیگر نام او را در رسانهها و شبکههای اجتماعی پررنگ کرد. او در آستانه برگزاری سومین جلسه دادگاهاش در نامهای از بازماندهگان قربانیان کهریزک عذرخواهی کرد و وقایع آن را «غیرعمدی» خواند و کشتهشدهگان را «شهید» خطاب کرد. در حالیکه او در سال ۸۸ دادستان تهران بود و دستور انتقال گروهی از بازداشتشدهگان را به کهریزک صادر کرده بود همواره اظهارات متناقضی در این خصوص داشت: «زمان اتفاقات کهریزک به دلیل دفاع از تز دکترایم در مرخصی بودم» یا «من و همکارانم هیچ نقشی در این حادثه نداشتیم». با این وجود اتهامات او از سوی دادگاه «معاونت در قتل»، «بازداشت غیرقانونی» و «گزارش خلاف واقع» شناخته شد. همچنین کمیته ویژه مجلس او را مسوول مرگ شماری از بازداشتشدگان در بازداشتگاه کهریزک دانست؛ از جمله محسن روحالامینی، محمد کامرانی و امیر جوادیفر. در کهریزک که بعدها مسوولان بلندپایه جمهوری اسلامی در لفافه به غیرانسانی بودن آن اذعان داشتند، صدها تن از معترضان به انتخابات سال ۸۸ نگهداری میشدند. متهمانی که غیرقانونی بازداشت شده و زیر شکنجههای مختلف روحی و فیزیکی قرار گرفتند و تعدادی از آنها زیر شکنجه جان خود را از دست دادند. گفته میشد که تعدادی از بزهکاران را به اتاقهای بازداشتگاه انداخته بودند تا معترضان را مورد آزار قرار دهند. از جمله ضرب و شتمهای بسیار که هنوز هم بسیاری، از آثار آن در رنجاند. عذرخواهی سعید مرتضوی اما واکنشهای بسیاری به دنبال داشت؛ هم در شبکههای اجتماعی و هم در میان خانوادههای قربانیان. خانواده رامین پوراندرجانی، پزشک وظیفه بازداشتگاه کهریزک، این نامه را «سیاسی و نمایشی عوامفریبانه» خواند و خانواده رامین آقازاده قهرمانی، یکی دیگر از قربانیان کهریزک گفتهاند اگر جامعه این عذرخواهی پس از جنایت را بپذیرد، ما هم خواهیم پذیرفت. لاهیجی در این گفتوگو توضیح میدهد که با توجه به این نامه و سابقه قوانین مجازات اسلامی، قاضی پرونده سعید مرتضوی ممکن است چه رویهای را در پیش گیرد. به عقیده او یکی از انگیزههای انتشار این نامه توسط مرتضوی، ادای دین به علی خامنهای، رهبر جمهوری اسلامی است. |
|
ترکیه ـ پاکسازی و اخراج دانشگاهیان طرفدار صلح
|
||
دولت ترکیه روز ۱ سپتامبر ۲۰۱۶ فرمانی را در چارچوب مقررات وضعیت |
|
تاجیکستان؛
فقرزدگانی که جذب داعش میشوند بنا بر برآوردها، از ۴۰۰۰ شبه نظامی “دولت اسلامی” از آسیای مرکزی، اکثریت
تاجیک هستند. بیکاری و محدودیت فرصتهای شغلی از دلایل گرایش مردم تاجیکستان به داعش برشمرده میشود. پیوستن مردم فقیر این کشور به تروریستهای “دولت اسلامی” به مشکلی برای دولت تاجیکستان تبدیل شده است
|
افغانستان؛
صد دختر، صد مشکل و صد راه حل خاتمه کاکر، بانوی نوجوانی که به تازهگی طرح جدیدی را با عنوان « صد دختر، صد مشکل و صد راهحل» به منظور حل مشکلات بانوان ایجاد کرده است. کاکر ۱۸ سال عمر دارد و در سال ۱۳۹۳ از مکتب فارغ شده است. این بانوی جوان میگوید، برنامۀ صد دختر، صد مشکل و صد راهحل را پس از گفتوگو با ۳ هزار بانوی کابلی در مورد مشکلاتشان، طرح کرده است. به گفتۀ کاکر، آشنایی با حقوق و قانون، ایجاد فرصتهای آموزشی و شغلی برای بانوان و دسترسی آنان به خدمات صحی بخشهای عمدهیی این برنامه اند
|
||
جمعه خونین در پاکستان با دهها کشته و زخمی
|
||
در جریان حمله گروهی مسلح به یک شهرک مسیحینشین در شمال غرب پاکستان دست کم پنج نفر کشته شدند. سوءقصدی انتحاری به یک دادگاه در شهر “مردان” در پاکستان نیز دست کم ۱۰ کشته و دهها زخمی به جای گذاشت. پاکستان در روز جمعه (۲ سپتامبر / ۱۲ شهریور) صحنه حملات تروریستی بود؛ حملاتی که هم مسیحیان در این کشور و هم دادگاهی در شهر “مردان” را هدف قرار داد. به گفته مقامات پلیس شهر وارسک، گروهی مسلح که جلیقههای انتحاری به تن داشتند، در نخستین ساعات بامداد روز دوشنبه به شهرکی مسیحینشین درشمال غرب پاکستان حمله کردند. در جریان درگیریهای مهاجمان با نگهبانان شهرک و نیروهای امنیتی یک غیرنظامی و چهار تن از عاملان سوءقصد کشته شدند. سه مأمور پلیس و ۲ غیرنظامی نیز در طی تبادل آتش میان طرفین زخمی شدند. |
|
روایت هایی از مخالفت با حضور مدیریتی زنان
|
||
در انتخابات هیات رییسه دوره چهارم شوراهای شهر در ایران، هفت |
|
پیشنهاد کتاب
|
||
گذشته چراغ راه آینده
هیچ جامعه ای در سایه فراموشی نمی تواند به صلح دست یابد. اگرچه یادآوری گذشته ای سراسر رنج و خشونت برای کسانی که آن را تجربه کردهاند کاری است بی نهایت بغرنج و دردآور اما برای روشن شدن گذشته هیچ راه گریز دیگری وجود ندارد. جامعه باید بتواند از حوادث تلخی که بر زندگی مردمانش حادث شده و مسیر زندگی آنان را تغییر داده، صحبت کند تا این درد و رنجها تبدیل به قدرتی برای التیام بخشیدن به این زخمها شود. بخش اول این کتاب سعی دارد در جهت ایجاد و تقویت حافظه جمعی روایتهای قربانیان جنگ و خشونت در دورههای مختلف را – از نظام شاهی تا دوره طالبان – به زبانی ساده و روایی بازگو کند. در بخش دوم این کتاب نیز گفتگوهای مفصلی با شخصیتهای سیاسی و تاثیرگذار دورانهای مختلف که دستی بر قدرت داشتند، صورت گرفته است. برخی از این شخصیتها با دید انتقادی به دوران خود نگریسته و برخی نیز استبداد و دیکتاتوری را عامل تداوم ساختارهای فراقانونی و از هم گسیختگی سیاسی ـ اجتماعی جامعه دانستهاند
|
تصویر عینی جنگ، سفرنامه هرات
«گذری بر ویرانههای جنگ (سفرنامه ۱۳۶۸)» چشم دیدهای رسول پویان نویسنده این کتاب از گوشه و کنار هرات در همان سال است. در سالهایی که آتش جنگ از سر و روی این کشور زبانه میکشید هرات نیز پیکری گداخته بود که حرف اول را در آن خون و جنگ و تفنگ میزد. فقر، بی عدالتی و نابسامانیهای ناشی از این وضعیت، عمده چشم دیدهای نویسنده از وضعیت هرات است.
این کتاب به تشریح وضعیت پایگاههای مجاهدین در آن سالها، بحثها و صحبتهای نویسنده با تعدادی از فرماندههان بلند پایه مجاهدین در مورد اوضاع جاری کشور و هرات، رابطه این قوماندانها با مردم، وضعیت آموزش و پرورش، وضعیت زندگی مردم و امیدها و یاس های آنان پرداخته است
|
||
Transitional Justice A to Z الف تا ی عدالت انتقالی
|
||
AGGRESSION
In accordance with United Nations General Assembly resolution 3314 (XXIX) of 14 December 1974, “act of aggression” means the use of armed force by a State against the sovereignty, territorial integrity or political independence of another State, or in any other manner inconsistent with the Charter of the United Nations. Any of the following acts, regardless of a declaration of war, shall, qualify as an act of aggression: |
تجاوز به سرزمین
طبق قطعنامه شماره ۳۳۱۴ مجمع عمومی سازمان ملل متحد مصوب ۱۴ دسامبر ۱۹۷۴، «عمل تجاوز به سرزمین» به معنای استفاده یک کشور از نیروی مسلح علیه حاکمیت، تمامیت ارضی یا استقلال سیاسی یک کشور دیگر، یا به هر روش ناسازگار با منشور ملل متحد است. هر یک از اقدامات زیر، صرفنظر از اعلام جنگ، به معنای اقدام به تجاوز است: (الف) اشغال سرزمین یک کشور یا تهاجم به آن به وسیله نیروهای مسلح کشور دیگر، یا هر نوع اشغال نظامی ـ هر قدر موقت ـ که از چنین حمله یا تهاجمی ناشی شود، یا هرگونه الحاق سرزمین کشور دیگر یا بخشی از آن با استفاده از زور؛ (ب) بمباران سرزمین یک کشور یا استفاده از هرگونه سلاح علیه آن به وسیله نیروهای مسلح کشور دیگر؛ (ج) محاصره بندرها یا سواحل یک کشور به وسیله نیروهای مسلح کشور دیگر؛ (د) تهاجم زمینی، دریایی یا هوایی یا تفنگداران دریایی یا هوایی نیروهای مسلح یک کشور به کشوری دیگر؛ (ه) استفاده از نیروهای مسلح یک کشور که با توافق کشور دیگر در سرزمین آن هستند برخلاف شرایط توافقنامه یا تمدید حضورشان در آن سرزمین پس از پایان توافقنامه؛ (و) درصورتی که یک کشور، که در سرزمین کشور دیگری حضور دارد، با اجازه کشور میزبان از سرزمین آن برای ارتکاب تجاوز علیه کشور ثالث استفاده کند؛ (ز) اعزام گروههای مسلح، گروههای دیگر، نیروهای غیرمنظم یا مزدور به وسیله یک کشور یا از طرف آن برای انجام اقدامات مسلحانه علیه کشور دیگری به حدی که در ردیف اقدامات مشروح در بالا محسوب شود، یا شرکت قابل توجه در آنها |
||
فرهنگ نقد فمینیستی
|
||
کار خانگی
دُمینیک فوجِرولا ـ شووِبِل
میتوانید تهیه این کتاب را سفارش دهید
|
|
هفتروزنامه حقوق بشری بینالمللی
شماره ۱۶۱ |
||
قاچاق انسان و بردگی جنسی
آمریکا: به مسلح کردن عربستان سعودی پایان دهید اسراییل: گزارش انتقادی فرستاده سازمان ملل دو نفر در اراک به اتهام «سب النبی» حکم اعدام گرفتهاند نمایش مهاجران افغان در فقس؛ از تقبیح تا تکذیب بحرین: اتهامهای تازه و تعویق دوباره محاکمه نبیل رجب روزنامهنگار قفقازی به سه سال زندان محکوم شد آمریکا: رها کردن ادوارد اسنودن در بلاتکلیفی لکهای بر میراث ریاست جمهوری اباما احتمال وقوع ۱۰ جنگ تازه در نتیجه جنگ علیه داعش |
|
UN Summit on Refugees and Migrants:
|
||
Wars, daily persecutions, poverty, environmental factors push more |
|
Central Asia
|
||
In Kazakhstan,
most migrants, who are mainly from Central Asia, do not have legal documents and work without permits or contracts. This situation makes them more vulnerable, lead to poor working and living conditions, and limit their access to healthcare, justice, and education for their children. The report denounces practices that contribute to the exploitation of workers, especially the confiscation of passports by employers which restricts migrants’ freedom of movement and prevents them from quitting their job despite the abusive working conditions, (salary decrease or no salary at all etc). Migrant workers are also often victim of human trafficking for the purpose of forced labour or sexual exploitation. Youzma, of Uzbek nationality, recounts: “A woman approached me in a market in Tashkent. She promised me a job as a waitress in Shymkent with a good salary. […] I was forced into prostitution [in Kazakhstan]. I was lucky if I got four hours of sleep a day, they hardly gave me any food and I was forced to “work” non-stop […].”. |
|
|
||