گزارش های سینمایی آزمان‌شهر | چهل‌گیس
شهلا رستمی
هفتاد و یکمین فستیوال پر جذبه کن در حالی به پایان رسید که ایرانیان از حضوری پر رنگ در آن برخوردار بودند و به هنگام دادن جایزه ها هم درآن درخشیدند. جعفر پناهی برای فیلم “سه رخ” همراه با همگار ایتالیائی اش،” آلیس روهواکر” برای “لازارو فلیچه”، جایزه نخل طلای بهترین سناریو را ربودند. علی عباسی، کارگردان ایرانی-دانمارکی، که فیلمش زبانزد شده بود، جایزه بخش مهم “نوعی نگاه” را برای فیلم “مرز” ربود. “میترا فراهانی”، کارگردان ایرانی، همراه با “فابریس آرانیو”، به عنوان نمایندگان “ژان-لوک گدار” روی صحنه حاضر شدند و نخل طلای افتخاری اورا، که برای نخستین بار در تاریخ کن داده می شد، گرفتند.
ایرانیان همچنین در آغاز فستیوال با فیلم “همه می دانند”، ساخته اصغر فرهادی، که دربخش مسابقه ای نیز شرکت داشت و بخش فیلم های کوتاه و سینه فونداسیون هم حضور داشتند و گلشیفته فراهانی نیز که درفیلم “دختران خورشید”، ساخته “اوا هوسون” نقش آفرینی کرده بود، بسیار مورد توجه دوربین ها بود. “رامین بحرانی”، آمریکائی ایرانی تبار، با فیلم “فارنهایت ۴۵۱″، که سناریوی آن با همکاری امیر نادری نوشته شده، نیز در بخش فیلم های نمی شب شرکت داشت.
درنگاهی کلی به جوایز فستیوال، اینگونه برداشت می توان کرد که جدا از کیفیت پاره ای از آنها، این جوایز به فیلم هائی داده شد که در مجموع به شکلی متعارف مسائل جهان کنونی را به تصویر کشیده بودند.
“هیرو کازو کوره ایدا” که با “یک مسئله خانوادگی”، سیزدهمین فیلم خود، نخل طلا را ربود، به دنیای مسائل خانوادگی باز می گردد که چندان از فیلم بسیار تکان دهنده اش “هیچ کس نمی داند”، دور نیست. فیلمی که او را شناساند و جوایز بسیاری برایش به ارمغان آورد. او در سال ۲۰۱۳ با فیلم دیگرش از یک چنین پدر، یک چنین پسز جایزه هیآت داوران فستیوال را ربوده بود.
“اسپایک لی” جایزه بزرگ هیات داوران را برای “بلاک کا کا کلانزمن” ربود که نژاد پرستی، راست افراطی و “دانلد ترامپ” را زیر پرسش می برد. “اسپایک لی” در همه مصاحبه هایش “ترامپ” را راحت نگذاشت و به او ناسزا گفت.
جایزه بهترین کارگردانی نصیب “پاول پاویلکوفسکی” کارگردان لهستانی شد که با “جنگ سرد”، ماجرای “جنگ سرد” والدینش را در زمان کمونیسم و فرار آنها به غرب به تصویر می کشد. فیلمی که بسیار مورد توجه قرار گرفت اما به نخل طلا دست نیافت. این فیلم که در فرمت چهار گوش و سیاه و سفید فیلمبرداری شده شباهت هائی به فیلم “تابستان” ساخته “کیریل سربره نیکف” کارگردان در بند روسی پیدا می کند که آنهم سیاه و سفید است و در دوران دوران شوروی پیشین می گذرد. “کیریل سربره نیکف”که در حبس خانگی قرار دارد نتوانست همچون جعفر پناهی برای نمایش فیلمش در کن حضور پیدا کند. برگزیدن سیاه و سفید توسط این دو کارگردان به احتمال زیاد برای نشان دادن دورانی بوده که در آن “رنگی” وجود نداشته است.
“نادین لاباکی”، کارگردان لبنانی هم که با “کفرناحوم”، جایزه هیت داوران را دریافت کرد، در همین رده فیلم های متعارف می ماند که بسیاری را به دلیل سوژه حساس و داغش متاثر کرد. او در این فیلم زندگی کودکان خیابانی را از ورای زندگی یک کودک خیابانی در بیروت دنبال می کند. او که شش ماه را در خیابانها به دنبال این کودکان گذرانده، از هیچ هنرپیشه حرفه ای استفاده نکرده است. در این فیلم یک کودک یازده ساله ی خیابانی که آزار بسیاری دیده از والدینش به دلیل به دنیا آوردن وی به دادگاه شکایت می کند.
باید از “سمال یسلیاموآ” ، برنده جایزه نخل طلای بهترین هنرپیشه زن برای بازی در فیلم “آیکا”، ساخته ” سرگئی دورستوی” و “مارچلو فونته”، برنده نخل طلای بهترین هنرپیشه مرد، برای بازی در فیلم “داگمن”، ساخته “ماتئو گارونه” ایتالیائی یاد کرد.
همچنین هیات داوران جایزه “دوربین طلائی”، که به نخستین فیلم یک کارگردان در همه بخش های فستیوال داده می شود، به فیلم “دختر” تعلق گرفت که مسئله “ترنس ژانر” را مطرح می کرد و بسیارمورد توجه قرار گرفت.
سخنرانی “آزیا آرجانتو” هنرپیشه ایتالیائی را هم به هنگام دادن جایزه بهترین هنرپیشه زن برروی صحنه نبایدفراموش کرد. او ماجرای تجاوز خود در ۲۱ سالگی، در فستیوال کن، توسط “هاروی واینشتین”، تهیه کننده و پخش کننده مهم آمریکائی را یاد آوری کرد و رو به حاضرین گفت هم اکنون در همین سالن نیز کسانی وجود دارند که از نفوذ خود سوء استفاده می کنند. او که با فاش سازی اش، امپراتوری “واینشتین” را در هم ریخت وسبب به وجود آمدن جنبش “می تو” و دیگر جنبش های زنان برای مبارزه با سوء استفاده از آنها در جهان شد، گفت : مطئمن است که دیگر پای “واینشتین” به فستیوال کن نخواهد رسید.
