دوشنبه، ۱۹ قوس۱۳۹۷ برابر با ۱۰ دسامبر ۲۰۱۸
گفتگوی « در کنفرانس ژنو چه گذشت؟ جای خالی مردم» از سوی بنیاد آرمان شهر با همکاری خبرگزاری زنان افغانستان، موسسه دموکراسی و توسعه افغانستان و موسسه زنان و جوانان تاثیرگذار”خانه سبز” به مناسبت هفتادمین سالگرد اعلامیه جهانی حقوق بشر و ششمین دوره هفته حقوق بشر، روز دوشنبه، ۱۹ قوس۱۳۹۷ برابر با ۱۰ دسامبر ۲۰۱۸ در موسسه زنان و جوانان تاثیرگذار”خانه سبز” شهر کابل برگزار شد.
در این گفتگو ده ها تن از فعالان مدنی، مدافعان حقوق بشر و حقوق زنان، افراد فرهنگی و دانشجو ها اشتراک کرده بودند.
در این گفتگو خانم فروزان مشعل رییس موسسه زمان آگاهی عامه و خانم لیا جواد رییس موسسه همبستگی زنان برای عدالت که به نمایندگی از جامعه مدنی افغانستان در کنفرانس ژنو در شهر سویس شرکت کرده بودند، در مورد دستاورد ها و محتوای اصلی کنفرانس برای اشتراک کنندگان معلومات ارایه کردند.
در آغاز آقای عبدالله احمدی رییس موسسه توسعه و دموکراسی افغانستان، و گرداننده برنامه ضمن سپاسگذاری از اشتراک کنندگان و مهمانان گفتگو گفت: «کنفرانس ژنو در تاریخ ۲۸ و ۲۹ نوامبر ۲۰۱۸ به میزبانی افغانستان و سازمان ملل متحد در شهر ژنو سویس برگزار شد و پروسه صلح، امنیت، ادامه کمک های جامعه جهانی به افغانستان، توانمندسازی زنان، حقوق‌بشر و حقوق پناهندگان از بحث های مهم در کنفرانس ژنو بود.»
او در ادامه گفت که دولت افغانستان به اساس قطعنامه های ۱۳۲۵، ۱۸۲۰ و ۲۱۰۶ شورای امنیت سازمان ملل‌متحد تعهد کرده که از زنان در مقابل خشونت های جنسی_جنسیتی در منازعه ها حمایت و محافظت شود و زمینه مشارکت موثر آنها را در پروسه های صلح و امنیت فراهم کند و امیدوار است تعهداتی که از سوی دولت و جامعه جهانی در قبال تامین امنیت، عدالت و صلح در کنفرانس ژنو سپرده شده، عملی شود. آقای احمدی گفت این تعهدات در صورتی عملی می شود که شهروندان و جامعه مدنی فعال باشند، دادخواهی کرده و تعهدات حکومت و جامعه جهانی را پیگیری کنند.
آقای احمدی از خانم فروزان مشعل نماینده جامعه مدنی در کنفرانس ژنو دعوت کرد که به اشتراک کنندگان در مورد محتوای اصلی کنفرانس ژنو، موقوف جامعه مدنی در رابطه به صلح و زنان، برداشت ها، چالش ها و پیشنهاد های شان به کنفرانس معلومات ارایه کند.
خانم مشعل در مورد موضع جامعه مدنی در کنفرانس ژنو گفت: «موقوف جامعه مدنی این بود که زنان در پروسه صلح شرکت داشته باشند و نباید دستآورد های افغانستان در مورد زنان نادیده گرفته شود. خانم مشعل در ادامه گفت: «چیز دیگری که خواستیم این بود که دولت افغانستان در تمام پروسه ها موقوف جامعه مدنی و به خصوص نقش نظارتی جامعه مدنی را نادیده نگیرد.»
خانم مشعل در ادامه گفت که دولت افغانستان در کنفرانس ژنو برای تامین امنیت و آوردن صلح، بهبود وضعیت سیاسی افغانستان، وضعیت اقتصادی و تقویت سکتور های خصوصی تا سال ۲۰۲۰ تعهد کرده است. او گفت قصد دارند در روز های آینده طرحی را برای نظارت از عملی کردن تعهدات حکومت در کنفرانس ژنو ترتیب کنند و این طرح را بعد از تهیه با مردم شریک می کنند.
یکی از موضوع های مهم در کنفرانس ژنو حقوق مهاجرین بود. موضوع حقوق مهاجرین، حقوق پناهنده ها، حقوق بی‌جاشده‌های داخلی یکی از بزرگرین چالش ها برای حکومت افغانستان و از بحث های جهانی است. از خانم لیا جواد دعوت شد که در این گفتگو در مورد عوامل مهاجرت مردم به کشور های اروپایی صحبت کند. و این که چرا آمار فرار از وطن و مهاجرت هر روز رو به افزایش است و همین طور چرا سازمان های بین المللی و کشور های میزبان آنچنان که در قوانین و تعهدات بین المللی تعهد کرده اند، در زمینه حقوق پناهنده‌های افغانستان، عمل نمی کنند؟
خانم جواد به این باور است که دولت در تامین امنیت مردم ناتوان است و نبود امنیت بزرگترین عامل ترک وطن از سوی مهاجرین است. خانم جواد گفت که در سال های اخیر برخی از مسوولین دولتی که به گفته او بعد از این که نتوانستند امنیت را تامین کنند، ادعا دارند که مهاجرت افغان ها در بیشتر موارد نه از روی اجبار، بلکه از روی شوق و هوس است. اما خانم جواد گفت که این موضوع را پناهجویان رد می کنند و می گویند که آنها علاقه داشتند در کشور سرمایه گذاری کنند تا با این کار هم از بیکاری و هم از پاشیدن خانواده های شان جلوگیری کرده باشند، اما ناامنی باعث شده که آنها مهاجرت کنند.
خانم جواد گفت: «جنگ و ناامنی، بیکاری، مشکلات اقتصادی، عدم امنیت شغلی در اداره ها بزرگترین عامل های مهاجرت است.» وی همچنین افزود که مشکلات مذهبی، سیاسی، اجتماعی و اقتصادی، مافیای قدرت، جنگ های تنظیمی و زبانی، عدم استفاده از افراد شایسته و کار فهم در اداره ها از دیگر عوامل مهاجرت مردم است.
خانم جواد در ادامه صحبت هایش گفت: «در مراکز شهری جوانان لایق و شایسته بی واسطه و بدون ارتباط با مافیای قدرت کمتر جذب کار می شوند و در سطح ولایت ها این جوانان با تهدید های جدی گروه های طالب، داعش و افراد مسلح غیر مسوول مواجه می شوند که این عوامل باعث فرار جوانان متخصص و لایق از افغانستان می شود.»
در پایان خانم جواد گفت: « ما از اتحادیه اروپا به دنبال همکاری و کمک های بشردوستانه سال های گذشته شان، باز هم می خواهیم که تصامیم امیدوار کننده گرفته و به پناهنده ها کمک کند.»
در بخش دیگر از گفتگو، اشتراک کنندگان از مهمانان گفتگو در رابطه به محتوای اصلی کنفرانس، تعهدات حکومت و تعهدات جامعه جهانی برای افغانستان به قسم سوال و جواب ادامه دادند.
این گفتگو همراه با اجرای چند آهنگ از آقای حسن آذرمهر شاعر، آهنگساز و آوازخوان.
در پایان گفتگو، کتاب های تازه چاپ شده انتشارات بنیاد آرمان شهر از جمله کتاب سکوت از آلیس مونرو، بازمانده روز از کازوئو ایشی گورو، سرزمین گوجه های سبز از هرتا مولر، کتاب مصور شهر رویایی من، گلچینی از نقاشی های کودکان برای دور پنجم جایزه صلح سیمرغ و … به اشتراک کنندگان توزیع شد.
انتشارات آرمان شهر در طول ۱۲ سال فعالیت خود در افغانستان بیش از ۲۰۰ هزار جلد کتاب در حوزه های حقوق بشر، زنان، عدالت انتقالی، ادبیات و ادبیات کودک منتشر کرده است و همه این کتاب ها به صورت رایگان به کتابخانه‌ها، دانشگاه‌ها، نهادهای مدنی، دانشجویان، فرهنگیان و اهل قلم اهدا شده است. بنیاد آرمان شهر از سال ۲۰۱۳ تاکنون، همه ساله در دهه اول ماه دسامبر و همزمان با روز جهانی حقوق بشر، به منظور ارتقای ظرفیت نهادی های مدنی و ترویج فرهنگ احترام به حقوق بشر کارگاههای آموزشی، گفتگوهای عمومی، برنامه های فرهنگی و هنری متعددی را در قالب برنامه “هفته حقوق بشر” برگزار می کند.
