در ابتدای این ورکشاپ  حمیرا ثاقب رییس خبرگزاری زنان افغانستان بیان داشت  “هفتادمین سالگرد اعلامیه جهانی حقوق بشر است  بنیاد آرمان شهر، دفترخبرگزاری زنان افغانستان و شهرکتاب به دلیل اینکه بحث زنان در حقوق بشر یک بحث بسیار مهم و گسترده میباشد، از این جهت تصمیم اتخاذ نمودیم تا سه خانم فعال جامعه مدنی که کارکردهای بسیارمفید را در راستای مسایل زنان انجام داده اند دعوت نماییم که از جمله خانم شهرزاد اکبر فعال سیاسی ، منیژه رامزی استاد دانشگاه کابل ، نجلا راحیل معاون مستقل انجمن وکلای مدافع افغانستان میباشد.”

خانم شهرزاد اکبر فعال سیاسی در مورد اینکه آیا زنان در ایجاد امنیت و صلح با توجه به قطعنامه (۱۳۲۵) نقش دارند یا نه؟  به ایراد سخن پرداختند که:” زنان در ایجاد صلح و امنیت نقش به سزایی دارند، به دلیل اینکه مطالعات و تجربه های کشور های مختلف در حال  بحران این را مشخص نمود که زنان در جنگ بیشتر آسیب پذیر اند، که این آسیب منحصر به جنسیت شان است مثل خشونت جنسی، تجاوز و همچنان نشان دهنده این است که پرونده های صلح که در آن زنان سهم گرفته است صدای شان شنیده شده است و زمانیکه زنان به دور میز مذاکرات شرکت داشتند، امکان بوجود آمدن صلح در این میز مذاکرات بود، مثلا: زمانیکه زنان در میز مذاکرات شرکت داشته باشند، موضوع حق قربانیان بیشتر از مذاکرات مردانه مورد بحث و گفتگو قرار میگیرد و هنگامیکه زنان در عرصه های مختلف  فعالیت مینمایند، موضوع کمک های بشردوستانه، موضوع عدالت و حکومت داری جدی تر مدنظر گرفته میشود،شورای ملل متحد به این تفاهم رسیدند که جهت تامین امنیت صلح زنان یک قطعنامه مشخص را روی دست بگیرد و از کشور های گوناگون که شامل اعضای ملل متحد اند به رعایت قطعنامه(۱۳۲۵) تعهد نماید و قطعنامه(۱۳۲۵) چهار رکن اصلی دارد۱- سهم گیری زنان در ایجاد و حفظ صلح در کشور های مختلف و همچنان موضوع سهم گیری زنان در جلوگیری حل منازعات و بازسازی پس از شهر  ۲- دستور محافظت از زنان که کشور ها را مکلف میسازد  تا در جریان جنگ و منازعه از زنان و دختران محافظت نماید۳- موضوع پیش گیری از زنان است که هنگامیکه زنان به کدام خطر مواجه میشود باید پیش از پیش پیشبینی نماید۴- رسیده گی پس از جنگ است و اشخاصیکه مثل مهاجرین از اثر جنگ آواره میشود، به آنها رسیدگی صورت میگیرد.”

وی افزود فورم این قطعنامه بعد از یک ونیم ماه در دسترس سران حکومت قرار گرفت که این قطعنامه باید بشکل جدی در نظر گرفته شود.

خانم اکبر در مورد صلح با طالبان گفتند که: موافقت نامه صلح با طالبان باعث کاهش طالب و خشونت ها میشود و این موافقتنامه صلح باعث میشود که جان خیلی از شهروندان حفظ شود و هزینه رسمی نظامی قوی روی کار شود و حکومت فرصت داشته باشد ،تا در سایر موارد مثل معارف، صحت، توجه نماید، امکان سفر آزادانه برای تمام مردم افغانستان مهیا شود و حملات انتحاری و سایر رویداد های امنیتی کاهش یابد و امکان سرمایه گذاری افزایش یابد و به طالبان فرصت این مهیا میگردد که نظرات خود را در باره نوع زندگی شهروندان ارایه نماید و در انتخابات پیشرو کاندید ارائه نمایند که این همه مسایل منجر به تغییر قانون میشود، همچنان قطعنامه صلح باعث میشود که خشونت ها بصورت موقت خاتمه بیابد.”

خانم منیژه رامزی  استاد دانشگاه نیز در این مجلس در رابطه به پارلمان دور شانزده هم افغانستان و همچنان در مورد اینکه زنان در پارلمان فعالیت های را انجام داده اند یا نه میگوید.” دوره اخیر پارلمان با اعلان نتایج انتخابات خاتمه می یابد. و چهره های جدید و برجسته به پارلمان پیش بینی شده ظاهر خواهد شد، آنعده اشخاصی که وارد پارلمان میشود، توقع مردم ازآنان اینست که باید گام های موثری را در عرصه های گوناگون از خود به جا بگذارند و اگر وضعیت حضور زنان در پارلمان مورد بررسی قرار بگیرد، به سه نتیجه می رسد ۱- از دیدگاه عمومی مردم بیشتر به عنوان افغان و مخصوصا نقش حضور زنان بیشتر از یک سمبول نبوده ولی از دیدگاهی زنانیکه خود شان وکلا اند. و از زنان افغان نماینده گی مینمایند، هر نوع عملکرد هایشان یک توجیهه مثبت داشته ، بر خود افتخار نموده و نیز به این می اندیشند که برای مردم افغانستان کارکرد های بیش از حد انجام داده اند.  ۳- قشر روشنفکر فعالین حقوق زن و حقوق بشر حوزه آکادمی به این معتقد اند. که ۴/۱ حصه پارلمان افغانستان را کابینه زنان تشکیل میدهند. که اینها هم به سه دسته تقسیم میشود.”

• زنانی بودند که تنها در داخل پارلمان صدا داشتند
• آنعده زنانی بودند که هم صدا و هم عملکرد داشتند
• آنعده زنانی بودند که نه صدا و نه عملکرد داشتند که توسط افرادی زورمند وارد پارلمان شده و تنها حاضری خود را به امضا می کردند.

خانم منیژه رامزی افزود: اگر آنعده زنان مورد آسیب شناسی قرار بگیرد، به این نتیجه می رسد. که آن عده زنانیکه در داخل پارلمان شرکت داشتند، خواهان ساختن یک رابطه گسترده مثل افغانستان که با دیگر شهر ها وزنان دیگری رابطه سازی نمایند، پس در این زمینه خیلی ناکام بوده است ۲- آنان جهت یک سلسله ناهماهنگی ها یا وحدت کل در عملکرد هایشان نداشتند. و آنان در داخل پارلمان بخاطری منفعت شان در تیم های مردانه جذب شدند، یعنی آنان به عنوان نماینده پشتون، هزاره، ازبک، تاجک توانستند، در تیم های مردانه جذب شوند، اما آنان بصورت مستقل از خود توانایی این را نداشتند که عملکرد های موثری را جهت بالا بردن ارتقا زنان انجام بدهند، خانم منیژه میگوید: در پارلمان افغانستان یک سلسله دستاوردها و چالش ها نیز وجود داشت و اولین دستاورد شان خود آنان بود، یعنی اینکه آنعده زنانیکه در داخل پارلمان حضور داشتند، بیشتر ازینکه به یک شبکه سازی، ارتباط سازی جهت بهبود وضعیت زنان تفکر نمایند، به گرفتن جایگاه و موقف های سیاسی بیرون از دادن کانون سعی مینمودند و همچنان زنان در پارلمان نتوانستند عملکرد های مثبت از خود بجا بگذارند و به هیات اداری حضور بیابند. تنها عملکرد هایشان این بود که اکثریت کنوانسیون ها را مدیریت نمایند ،خانم منیژه علاوه نمود، امید واری براینست که زنانیکه به پارلمان با چهره های جدید راه می یابند، باید به کمبودی ها و نارسایی هاییکه در دوره قبلی پارلمان وجود داشت رسیده گی نمایند و از عملکرد های چنین زنان جدید مستند سازی شوند.”

نجلا راحیل معاون مستقل انجمن وکلای مدافع افغانستان در رابطه به آسیب شناسی قوانین و در مورد خشونت های جنسیتی زنان میگوید: “در افغانستان بیش از حد قوانین وجود دارد اما این قوانین بصورت درست تطبیق نمیشود.  در افغانستان علاوه براینکه قانون منع خشونت علیه زنان وجود دارد، یک سلسله قوانین دیگر نیز وجود دارد. که از لحاظ قانون جرم تلقی میشود، مثلا: تهدید از جمله مواردی است که در قانون منع خشونت این عمل جرم گذاری نشده اما این جرم در کود جزا درج شده است و افرادی که مرتکب چنین جرم میشود باید این قانون بالای وی تطبیق شود مثلا: زمانیکه یک خانم از سوی شوهرش تهدید میشود، پس درین صورت بخاطر دفاع از حق و حقوق اش قبل از اینکه به ثارنوالی منع خشونت علیه زنان مراجعه نمایند، میتوانند به ثارنوالی های ملکی مراجعه نمایند و تااکنون ۲۲ مورد خشونت علیه زنان جرم گذاری شده است که در این عرصه محاکم خاص و ثارنوالی های خاص وجود دارد و قضایای لت وکوب، ممانعت از حق میراث ، ممانعت از حق تحصیل، خودکشی، خودسوزی و سایر موارد مطابق منع خشونت علیه زنان جرم خطاب شده است .”

 

خانم راحیل افزود: “بر علاوه ای قانون منع خشونت علیه زنان قانون اجراات جزایی در افغانستان نیز وجود دارد، در قانون اجراات جزایی موقت روند پیروزی اول و یا پروسیجرتکمیل یک دوسیه میشود. مثلا:  زمانیکه یک خانم به خشونت مواجه میشود و یا اینکه اسباب یک زن به سرقت گرفته میشود و یا خانم از سوی شوهرش تهدید شده، پس تمام این دوسیه ها چه مبتنی بر خشونت باشد یا نباشد مطابق قانون اجرات جزایی پروسیجرآن طی میشود.”

 

نجلا راحیل میگوید: در افغانستان جهت حل و فصل مسایل که مربوط به خانواده ها میشود وجود دارد که این قانون موضوعات فامیلی  نقش به سزای خود را دارد و بالای این قوانین فعالیت های موثری صورت گرفته است  تا بتواند منازعات خانواده گی را به زودترین فرصت حل نماید. مثلا: هنگامیکه یک زن از سوی شوهرش دستش شکسته میشود، درینصورت خانم از اثر تهدید شوهرش به ثارنوالی مراجعه نمی نماید، چراکه رفتن به ثارنوالی را یک عار برای خود خطاب مینمایند. و یا اینکه اکثر خانم ها مورد آزار و اذیت جنسی قرار میگیرند که از جمله این زنان تنها ۹۰ فیصد از آنان این آزار و اذیت جنسی را تحمل می کنند و قانون مدنی افغانستان بخاطری این همه موضوعات و مسایل که مربوط به مسایل خانواده ها میشود، کارکردهای بیش از حد را جهت کاهش خشونت های خانواده گی انجام داده است.”

در پایان این ورکشاپ کتاب های مفیدبنیاد آرمان شهر را برای اشتراک کننده گان توزیع نمودند.