کارزار «واژه‌ها مهم‌اند: ۶۱ واژه، ۶۱ روز برای مقابله با خشونت جنسی و جنسیتی»
بنیاد آرمان شهر-OPENASIA و دیدهبان زنان برای عدالت در گذار (ObservatoryWJT#)
واژه‌ها مهم‌اند زیرا به ما اجازه می‌دهند چشمان خود را باز نگه داریم و مسیر درست را بیابیم. ما در این دوره، میخواهیم هر روز، تعریف جامع یک واژه را با هم بخوانیم و رابطه آن را با دیگر مفاهیم مربوط به خشونت جنسی و جنسیتی بدانیم. چرا که بدون دانستن این تعاریف دقیق، نمیتوانیم راه‌حل‌های موثری بیابیم و با دیگران به گفت‌گو بنشینیم. این اولین باری است که مجموعه‌ی این واژه‌گان در قالب یک کتاب به زبان‌های انگلیسی، فرانسوی، اسپانیایی، عربی و فارسی گردهم آمده است.
واژه ۴۸، روز ۴۸
شواهد و مدارک (غیرقابل استناد)
(EVIDENCE (NON-ADMISSIBLE))
عهدنامه‌های مهم حقوق بین‌المللی جزایی مقرر کرده‌اند که برخی از شواهد و مدارک در موارد مربوط به خشونت جنسی و جنسیتی به دلیل ماهیت تبعیض‌آمیز، اجحاف‌آمیز، بدنام کننده و بی‌ربطی قابل ملاحظه نباید قابل استناد باشند. به‌عنوان مثال، آئین دادرسی و شواهد و مدارک دادگاه بین‌المللی جزایی مقرر می‌دارد که برای اثبات جرم جنسی، تأیید شهادت یک قربانی ضروری نیست و پذیرش شواهد و مدارک مربوط به رفتار جنسی قبلی یا بعدی یک قربانی یا شاهد مجاز نیست.[۱] همین موضوع در شماری از عهدنامه‌های حقوق بشر مانند رهنمودهای کمیسیون حقوق بشر و حقوق مردم آفریقا در زمینه مقابله با خشونت جنسی و پیامدهای آن در آفریقا وجود دارد که مقرر می‌کند که چنین مدارک و شواهدی «از جمله […] این استدلال را که قربانی در اعلام خشونت تاخیر داشته برای تعیین وقوع خشونت جنسی یا شرایط مخففه، نباید در نظر گرفت.»[۲] نمونه‌ای از نوع «مدارک» غیرقابل استناد در پیگرد خشونت جنسی اطلاعاتی است که در نتیجه آزمایش‌های بکارت ارائه می‌شود (نگاه کنید در بالا).
تأیید
(CORROBORATION)
تأیید مستلزم این است که شواهد اضافی به شهادت یک قربانی اعتبار دهد یا دقت شهات قربانی را ثابت کند. به بیان دیگر، این بدان معناست که نمی‌توان فقط بر اساس شهادت قربانی به محکومیت به‌خاطر خشونت جنسی دست یافت. نسخه‌های پزشکی، عکس‌ها، شواهد پزشکی قانونی، نوشته‌ها و غالباً شاهدانی که بر درستی روایت قربانی صحه می‌گذارند، از جمله شواهد تأییدکننده هستند. [۳] با توجه به شرایط خاص وقوع خشونت جنسی، غالباً در نزدیکی یا در غیاب شاهدان، الزام به وجود شهادت تأیید کننده یک شاهد به احتمال نزدیک به یقین منجر به جلوگیری از گزارش‌دهی قربانی در مورد جرم می‌شود یا در صورتی که در مرحله بعدی نیاز به تأیید باشد، باعث جلوگیری از پیگرد قانونی یا محکوم کردن مرتکب جرم می‌شود.
نیاز به تأیید، از بقایای کلیشه‌های تاریخی و برداشت‌های غلط است. اول، این تصور بر این فرض غلط استوار است که شهادت زنان غیرقابل اعتماد است زیرا آن‌ها دروغ می‌گویند، اغراق می‌کنند یا احساساتی هستند.[۴] این تصور غلط در تحقیقات بی‌شماری رد شده که نشان داده‌اند درصد زنانی که شکایت‌های ساختگی تجاوز جنسی مطرح می‌کنند بسیار کم است.[۵] دوم، این تصور وجود شواهد جسمی مانند صدمه ناشی از جرم خشونت جنسی را فرض می‌کند که فرض رایج اما نادرستی است که تجاوز همیشه شامل تقلا یا مقاومت جسمی است.[۶] این تصور روش‌های مختلف واکنش احتمالی قربانیان به تعرض را نادیده می‌گیرد. این روش‌ها ممکن است بی‌تحرکی، احساس انجماد یا جدا شدن از تجربه بدنی را دربر بگیرد.[۷]
باوجود پیشرفت در حذف الزام تأیید در موارد خشونت جنسی در سطح بین‌المللی و در برخی موارد از طریق اصلاحات قانونی یا رویه قضایی در سطح ملی،[۸] این قاعده همچنان در صلاحیت‌های قضایی ملی در تعداد زیادی از کشورها اجرا می‌شود.
مرتبط با این بخش: اساسنامه رُم، آزمایش بکارت، افسانه‌ها و کلیشه‌ها، بدنام سازی، رضایت برای فعالیت جنسی
برای خواندن مطلب به انگلیسی با جستجوی کلمه مورد نظر در متن انگلیسی کتاب به این لینک مراجعه کنید.
#Armanshahr_Foundation_OPENASIA_آرمان شهر
#کارزار_واژه‌ها_مهم‌اند_۶۱_واژه_۶۱_روز_برای_مقابله_با خشونت_جنسی_و_جنسیتی
#انتشارات آرمان شهر| Armanshahr Publishing
————————————————
پانوشت‌ها:
[۱] دادگاه بین‌المللی جزایی، آئین دادرسی و شواهد و مدارک، ICC-ASP/1/3 و Corr.1، بخش II.A، ۳-۱۰ سپتامبر ۲۰۰۲، مقررات ۷۰ و ۷۱؛ همچنین نگاه کنید به دادگاه بین‌المللی جزایی برای یوگسلاوی سابق (ICTY)، آئین دادرسی و شواهد و مدارک، Doc. IT/32/Rev.50، مصوب ۱۱ فوریه ۱۹۹۴، اصلاح شده در ۸ ژوئیه ۱۹۹۵، ماده ۹۶ (IV)؛ دادگاه بین‌المللی جزایی برای رواندا (ICTR)، آئین دادرسی و شواهد و مدارک، Doc. ITR/3/REV.1، مصوب ۲۹ ژوئن ۱۹۹۵، اصلاح شده در تاریخ ۱۳ مه ۲۰۱۵، ماده ۹۶ (IV)؛ دادگاه ویژه سیرا لئون (SCSL)، آئین دادرسی و شواهد و مدارک، آخرین بار در ۳۱ مه ۲۰۱۲ اصلاح شد، ماده ۹۶.
[۲] کمیسیون حقوق بشر و حقوق مردم آفریقا، رهنمودهایی برای مبارزه با خشونت جنسی و عواقب آن در آفریقا، نیامی، ۲۰۱۷، بند ۴۰٫۵(b)(iii).
[۳] نگاه کنید به H. Campbell Black، «تأیید شواهد» («Corboborating Evidence»)، در Black’s Law Dictionary، چاپ دوم، New Jersey: The Law-book Exchange، ۱۹۹۵.
[۴] کمیسیون بین‌المللی حقوقدانان، خشونت جنسی علیه زنان: ریشه کن کردن انواع کلیشه‌ها و مفروضات جنسیتی زیان‌بار در قانون و عمل، ۲۰۱۵، ص ۱۴، https://www.icj.org/wp-content/uploads/2015/04/Universal-GenderStereotypes-Publications-Thematic-report-2015-ENG.pdf
[۵] همان، ص ۱۱.
[۶] همان منبع. نگاه کنید به کارهای روانپزشک فرانسوی دکتر موریل سالمونا در https://www.memoiretraumatique.org/psychotraumatismes/mecanismes.html.
[۷] A. Möller، H. P. Söndergaard and L. Helström (2017)، «بی حرکتی زیاد در هنگام تعرض جنسی – واکنش معمول پیش بینی کننده اختلال استرسی پس از آسیب روحی و افسردگی شدید»، در Acta Obstetrica et Gynecologica Scandivanica، دوره ۹۶(۸)، ص ۹۳۲-۹۳۸، ص ۹۳۴.
[۸] خشونت جنسی علیه زنان: ریشه کن کردن کلیشه‌ها و مفروضات جنسیتی زیان‌بار در قانون و عمل، ۲۰۱۵، منبع پیش‌گفته، ص ۱۴-۱۵. تمام مثال‌های ذکر شده در گزارش را مشاهده کنید. از نظر اصلاحات قانون‌گذاری، بوتسوانا، نیوزیلند، بریتانیا، استرالیا، باربادوس، کانادا. از نظر سوابق قضایی بنگلادش، فرانسه، هند، کنیا، فیلیپین، سریلانکا یا برخی از ایالت‌های آمریکا.
