کارزار «واژه‌ها مهم‌اند: ۶۱ واژه، ۶۱ روز برای مقابله با خشونت جنسی و جنسیتی»
بنیاد آرمان شهر-OPENASIA و دیدهبان زنان برای عدالت در گذار (ObservatoryWJT#)
واژه‌ها مهم‌اند زیرا به ما اجازه می‌دهند چشمان خود را باز نگه داریم و مسیر درست را بیابیم. ما در این دوره، میخواهیم هر روز، تعریف جامع یک واژه را با هم بخوانیم و رابطه آن را با دیگر مفاهیم مربوط به خشونت جنسی و جنسیتی بدانیم. چرا که بدون دانستن این تعاریف دقیق، نمیتوانیم راه‌حل‌های موثری بیابیم و با دیگران به گفت‌گو بنشینیم. این اولین باری است که مجموعه‌ی این واژه‌گان در قالب یک کتاب به زبان‌های انگلیسی، فرانسوی، اسپانیایی، عربی و فارسی گردهم آمده است.
واژه ۵۳، روز ۵۳
قاچاق (انسان / جنسی)
(TRAFFICKING (HUMAN/SEX))
قاچاق انسان یا «قاچاق اشخاص» به معنای «استخدام، حمل، انتقال، پنهان کردن یا دریافت کردن اشخاص […] به‌منظور بهره‌برداری»[i] است. قاچاق جنسی که یکی از زیرمجموعه‌های قاچاق انسان است زمانی رخ می‌دهد که اشخاص را برای استثمار جنسی،[ii] از جمله برای فحشای اجباری یا برده‌داری جنسی قاچاق کنند. این کار شایع‌ترین شکل قاچاق انسان است، به‌ویژه در قاره آمریکا، اروپا و آسیای شرقی و منطقه اقیانوس آرام.[iii] قاچاق اشخاص به‌عنوان «استخدام، حمل، انتقال، پنهان کردن یا دریافت کردن اشخاص با استفاده از تهدید یا زور یا انواع دیگر اجبار، آدمربایی، کلاهبرداری، فریب، سوءاستفاده از قدرت یا موقعیت آسیب‌پذیری یا دادن یا دریافت پول یا مزایا برای دستیابی به رضایت شخصی که بر شخص دیگری کنترل دارد، به‌منظور بهره‌برداری»[iv] تعریف می‌شود. در این موارد رضایت قربانی بی‌ربط است.[v] در مورد کودکان (زیر هجده سال)، لازم نیست که این عمل شامل زور، تهدید، اجبار، آدمربایی، کلاهبرداری، فریب یا سوءاستفاده از قدرت باشد تا قاچاق انسان محسوب شود.[vi]
زنان و دختران در مجموع حدود ۷۰٪ از قربانیان قاچاق انسان را تشکیل می‌دهند.[vii] از هر ۵ زن بیش از چهار تن و از هر چهار دختر تقریباً سه تن به‌منظور استثمار جنسی قاچاق می‌شوند.[viii] قاچاق انسان و قاچاق جنسی به‌ویژه در زمان درگیری مسلحانه به دلیل آسیب‌پذیری بیشتر افراد، فروپاشی نهادهای عدالت و امنیتی و جابجایی جمعیت، بیشتر رایج است.[ix] مهاجران، آوارگان و پناهجویان بیشتر در معرض خطر هستند که قربانی قاچاق انسان و جنسی بشوند.[x]
براساس حقوق بین‌المللی، همچنان که در پروتکل پالرمو[xi] بیان شده است، دولت‌ها وظیفه دارند همه اقدام‌های لازم را برای پیشگیری از قاچاق اشخاص از جمله قاچاق جنسی،[xii] و سرکوب و مجازات این قاچاق انجام دهند، یعنی با برقراری سیاست‌های روشن پیشگیری،[xiii] با تصویب قانون‌های لازم برای جرم‌انگاری،[xiv] ارائه حمایت و کمک همه جانبه به قربانیان[xv] و همکاری با کشورهای عضو در بازگرداندن قربانیان و ارائه بهترین خدمات ممکن به آنها.[xvi]
طبق حقوق بین‌المللی جزایی، اساسنامه رُم دادگاه بین‌المللی جزایی قاچاق را به‌عنوان یک جرم مستقل منع نمی‌کند. اما در جنایت ضد بشریت برده گرفتن به «قاچاق هر شخص» اشاره دارد.[xvii]
مرتبط با این بخش: استثمار (جنسی)، برده‌داری (جنسی)، فحشای اجباری، ازدواج
برای خواندن مطلب به انگلیسی با جستجوی کلمه مورد نظر در متن انگلیسی کتاب به این لینک مراجعه کنید.
#Armanshahr_Foundation_OPENASIA_آرمان شهر
#کارزار_واژه‌ها_مهم‌اند_۶۱_واژه_۶۱_روز_برای_مقابله_با خشونت_جنسی_و_جنسیتی
#انتشارات آرمان شهر| Armanshahr Publishing
————————————————
پانوشت‌ها:
[i] پروتکل جلوگیری، سرکوب و مجازات قاچاق انسان به‌ویژه زنان و کودکان، مکمل کنوانسیون سازمان ملل متحد علیه جرائم سازمان‌یافته فراملی، ۱۵ نوامبر ۲۰۰۰ (“پروتکل پالرمو”) (Palermo Protocol)، ماده ۳(الف).
[ii] نگاه کنید به تعریف اصطلاح «استثمار(جنسی)» در بالا.
[iii] دفتر مواد مخدر و جرائم سازمان ملل متحد (UNODC)، گزارش جهانی قاچاق انسان، ۲۰۱۸، ص ۱۰، در https://www.unodc.org/documents/data-and-analysis/glotip/2018/GLOTiP_2018_BOOK_web_small.pdf
[iv] پروتکل پالرمو، منبع پیش‌گفته، ماده ۳ (a)
[v] همان، ماده ۳(b)
[vi] همان، ماده ۳(c)
[vii] دفتر مواد مخدر و جرائم سازمان ملل متحد، گزارش جهانی قاچاق انسان ۲۰۱۸، منبع پیش‌گفته، ص ۱۰
[viii] همان، ص ۲۵، ۲۸
[ix] همان، ص ۱۲
[x] همان منبع
[xi] پروتکل پالرمو، منبع پیش‌گفته
[xii] همچنین نگاه کنید به کنوانسیون سازمان ملل برای جلوگیری از قاچاق اشخاص و بهره‌برداری از فحشای دیگران، ۲ دسامبر ۱۹۴۹ (لازم الاجرا در ۲۵ ژوئیه ۱۹۵۱). کنوانسیون سازمان ملل در مورد رفع همه شکل‌های تبعیض علیه زنان، ۱۸ دسامبر ۱۹۷۹ (لازم الاجرا از ۳ سپتامبر ۱۹۸۱) (CEDAW)، ماده ۶؛ کمیته رفع تبعیض علیه زنان («کمیته CEDAW»)، توصیه عمومی شماره ۱۹ در مورد خشونت علیه زنان، ۱۹۹۲، ماده ۶، بندهای ۱۳-۱۶؛ کنوانسیون حقوق کودک سازمان ملل متحد، ۲۰ نوامبر ۱۹۸۹ (لازم الاجرا از ۲ سپتامبر ۱۹۹۰)، ماده ۳۵؛ پروتکل اختیاری کنوانسیون حقوق کودک در مورد فروش کودکان، فحشای کودکان و پورنوگرافی کودکان، ۲۵ مه ۲۰۰۰ (لازم الاجرا از ۱۸ ژانویه ۲۰۰۲)؛ دفتر کمیسر عالی حقوق بشر سازمان ملل (OHCHR)، اصول و رهنمودهای توصیه شده در مورد حقوق بشر و قاچاق انسان، گزارش کمیسر عالی حقوق بشر سازمان ملل متحد به شورای اقتصادی و اجتماعی، E/2002/68/Add.1، ۲۰ مه ۲۰۰۲؛ همچنین نگاه کنید به تفسیر این رهنمودها در دفتر کمیسرعالی حقوق بشر، اصول و رهنمودهای پیشنهادی حقوق بشر و قاچاق انسان، ۲۰۱۰، در https://www.ohchr.org/Documents/Publications/Commentary_Human_Trafficking_en.pdf. در سطح منطقه‌ای، نگاه کنید به به‌ویژه شورای اروپا، کنوانسیون در مورد اقدام علیه قاچاق انسان، ورشو (کنوانسیون ورشو)، ۱۶ مه ۲۰۰۵.
[xiii] پروتکل پالرمو، همان، ماده ۹؛ کنوانسیون ورشو، همان، ماده ۵.
[xiv] پروتکل پالرمو، منبع پیش‌گفته، ماده ۹؛ کنوانسیون ورشو، همان، ماده ۵؛ اصول و رهنمودهای توصیه شده در مورد حقوق بشر و قاچاق انسان، اصول توصیه شده ۱۲ تا ۱۷؛ کنوانسیون ورشو، منبع پیش‌گفته، ماده‌های ۱۸ تا ۲۶.
[xv] پروتکل پالرمو، همان، ماده ۶؛ اصول و رهنمودهای توصیه شده در مورد حقوق بشر و قاچاق انسان، همان، اصول توصیه شده ۷ تا ۱۱؛ کنوانسیون ورشو، همان، به‌ویژه ماده‌های ۱۲، ۱۵.
[xvi] پروتکل پالرمو، همان، ماده ۸؛ کنوانسیون ورشو، همان، ماده ۱۶.
[xvii] اساسنامه رُم، منبع پیش‌گفته، ماده ۷(۲)(c). اساسنامه برده گرفتن را «اعمال هر یک از اختیارات مربوط به حق مالکیت بر یک شخص یا تمام آنها» تعریف می‌کند که شامل اعمال چنین قدرتی در جریان قاچاق افراد، به‌ویژه زنان و کودکان است.
