کارزار سی روز، سی شعر «زنان شاعر؛ زبان اعتراض» به مناسبت روز جهانی منع خشونت علیه زنان،
نهمین دوره هفته حقوق بشر ۲۰۲۱
و بیست و شش سالگی بنیاد آرمان شهر|OPEN ASIA
۲۷ نوامبر ۲۰۲۱/ ۶ آذر ۱۴۰۰
سی روز، سی شعر – ۳
گراناز موسوی – ایران
کیفم را بگردید چه فایده؟
ته جیبم آهی پنهان است که مدام شنیده: ایست!
ولم کنید!
اصلاً با بوتهی تمشک میخوابم و از رو نمیروم
چرا همیشه زنی را نشانه میگیرید
که دل از دیوار میکند
قلبی به پیراهنش سنجاق میکند؟
در چمدانم چیزی نیست
جز گیسوانی که گناهی نکردهاند
ولم کنید!
خواب دیدهام این دل را از خدا بلندکردهام که به فردا نمیرسم
خواب دیدهام آن جا که میروم
کفشهایم به جمعه میچسبد
نکند تمام زمین خدا سرطان خون دارد؟
قاصدکی را فال میگیرم و رها میکنم به ماه:
برگرد جمعهی روزهای بچگی
برگرد با همان پسرک که بادبادک روییده بود از دستش
و من با تمام ده انگشتی که بلد بودم
عاشقش بودم
چرا همیشه زنی را نشانه میگیرید
که قلبی به پیراهنش سنجاق کرده است؟
این جا همیشه پرواز معطل است
در تیر و کمان کوچههای جنگ
یا دامن گلدار تناب رخت
به هر حال شبپرهها پیر میشوند
دستکم عکس کودکیام را پس بدهید!
غریبتر از بادبادکی که در گنجه ماند
مهر میخورم و دلم برای خانه تنگ میشود
آنتن آسمان را نشانه میرود اما
بر بندِ رخت، پیراهنم خدا را بغل گرفته است
