افغانستان

عزیز دلدار در دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه کابل تدریس می کند. فیلم هم می سازد. هر چند دستاوردهای بزرگی را در این ۱۰ سال برای افغانستان بر می شمارد ، اما نسبت به تداوم این تغییرات و دستاوردها بی اعتماد است و بد بین. بزرگترین هراس او این است که روزی برسد که نتواند آنچه را در ذهن دارد بیان کند.

سونیا اقبال رشد چشمگیر میزان تحصیلات در ده سال گذشته، آزادی بیان و زمینه مناسب برای رشد و فعالیت زنان را از دستاوردهای دوران جدید می داند و عدم مدیریت، عدم امنیت و اقتصاد وابسته را به عنوان چالش های جدی می داند.

انتخابات افغانستان: چه کسی در راه است؟ منبع عکس  انتخابات بررسی شکایت‌های انتخاباتی در افغانستان به پایان رسید بی بی سی ۲۳ /۲/ ۱۳۹۳  نادر محسنی: “در بخشی از موارد تقاضاهای استیناف طلبی (درخواست بازنگری) […]

بخت محمد بختیار، رئیس مرکز علوم اجتماعی افغانستان، معتقد است اگر مراقب نباشیم و کمک‌های خارجی قطع شود، همه دستاوردهای دهه اخیر ممکن است از بین برود و کشور یک بار دیگر به حالت اختلافات و حتی جنگ و ویرانی بازگردد.

منبع: گروه بین المللی بحران خلاصه گزارش جنگ در افغانستان در سال ۲۰۱۳ وارد مرحله جدیدی شده است طوریکه جنگ به طور فزاینده ای به یک مسابقه بین نیروهای امنیتی افغان و شورشیان محلی تبدیل شده […]

سمیه رامش، مسوول بنیاد مدنی نواندیشان و نامزد مستقل شورای ولایتی هرات است. مهمترین ترس او باز گشت طالبان به عرصه قدرت است و معتقد است اگر دولت با مساله ای به نام طالبان از در مصلحت اندیشی و برادری وارد شود و مبانی حقوق بشری را قربانی مصالح سیاسی کند، اوضاع هر روز بدتر خواهد شد.

رفیع بهروزیان، فعال عرصه موسیقی و مدیاست. او بیش از ۲۳ سال در ایران به عنوان مهاجر زندگی کرده و پس از سقوط طالبان به افغانستان بازگشته است. بهروزیان از انقلاب رسانه‌ای به عنوان یکی از مهم‌ترین دستاوردهای دهه اخیر یاد کرده، می‌گوید: «معتقدم تنها با جامعه‌ای آگاه و روشن می‌توان به کشوری مستقل و آباد تبدیل شد.»

سیف الدین سیحون، استاد اقتصاد در دانشگاه کابل و از طراحان استراتیژی حقوق و مصونیت اقتصادی زنان در وزارت امور زنان، با اشاره به مشکل تاریخی فقدان تداوم در سیاست‌های اجراشده در افغانستان می‌گوید: «متأسفانه نهادهای مدنی‌مان هم بی‌پایه و بی‌ریشه هستند و تجربه تاریخی‌شان بسیار محدود بوده است.»

شماره ۶۸ خبرنامه هفته گی حقوق بشر و جامعه مدنی آرمان‌شهر

مهم ترین ترس تورپیکی نوابی این است که با خروج احتمالی نیروهای بین المللی از افغانستان، وضعیت مملکت بار دیگر به دوران تاریک قبل از سال ۱۹۹۲ برگردد. او می گوید همین که من به عنوان یک زن امروز پا به عرصه سیاست گذاشته ام و از حقی که دارم استفاده می کنم برایم یک ابتکار مثبت در دوران جدید تلقی می شود.