عدالت در گذار و صلح

مسعود حسینی، عکاس خبری خبرگزاری آسوشیتد‌پرس، از مردم می‌خواهد تا با خبرنگاران و عکاسان همکاری کنند. او می‌گوید: «اگر برای اطلاع‌رسانی و آگاهی‌دهی با خبرنگاران همکاری کنید، می‌توانید درد و رنج ملت را تا حدی التیام ببخشید.» او از افغانستانی‌های ساکن خارج از کشور نیز می‌خواهد که رفت و آمدشان را به افغانستان قطع نکنند و دوباره افغانستان را به حال خود رها نسازند.

ضیا مبلغ، سرپرست مؤسسه‌ی جامعه‌ی باز افغانستان، در تشریح چالش‌های سیاسی پیش روی کشور تصریح می‌کند: «در بخش سیاسی ما با دو چالش عمده روبه‌روییم: یکی حکمرانانی که هیچ تمکینی به قانون اساسی ندارند. این حکمرانان ولو پیشینه‌ی تکنوکراتیک نیز داشته باشند، زمانی که قانون را نقض کنند، ما آنها را جنگ‌سالار می‌دانیم؛ چون آنها قدرت فردی خویش را فراتر از قانون می‌دانند.»

ضیا مبلغ، سرپرست مؤسسه‌ی جامعه‌ی باز افغانستان، در تشریح چالش‌های سیاسی پیش روی کشور تصریح می‌کند: «در بخش سیاسی ما با دو چالش عمده روبه‌روییم: یکی حکمرانانی که هیچ تمکینی به قانون اساسی ندارند. این حکمرانان ولو پیشینه‌ی تکنوکراتیک نیز داشته باشند، زمانی که قانون را نقض کنند، ما آنها را جنگ‌سالار می‌دانیم؛ چون آنها قدرت فردی خویش را فراتر از قانون می‌دانند.»

فدراسیون بین‌المللی جامعه‌های حقوق بشر و سازمان عضو آن در افغانستان، آرمان‌شهر/ آسیای آزاد، به شدت حمله‌ی فجیع ۱۹ آپریل ۲۰۱۶ در کابل را محکوم می‌کنند

شینکی کروخیل، نماینده مردم کابل در مجلس نمایندگان، که معتقد است از همه بهتر، انتخاب مردم نقش بازی می‌کند، امیدوار است کسانی که به سبب حضور در پارلمان ثروت هنگفت گردآورده‌اند، نتوانند موفق به جلب آرای مردم شوند. او مسؤولانه برخورد نکردن مردم را بدترین جفا علیه مملکت می‌داند.

شینکی کروخیل»، نماینده مردم کابل در مجلس نمایندگان، که معتقد است از همه بهتر، انتخاب مردم نقش بازی می‌کند، امیدوار است کسانی که به سبب حضور در پارلمان ثروت هنگفت گردآورده‌اند، نتوانند موفق به جلب آرای مردم شوند. او مسؤولانه برخورد نکردن مردم را بدترین جفا علیه مملکت می‌داند.

کاوه جبران، استاد دانشگاه دولتی ولایت کاپیساست و با یکی از رسانه های خصوصی در کابل همکاری می کند. او هجوم جوانان به سمت تحصیل را چشمگیر و ارتباط با جامعه جهانی، شکوفایی نظام آموزش و پرورش و تجربه ی نیم بند از دموکراسی را دستاوردهای مهم دوران جدید می داند. وقتی از کاوه می پرسم که سه چالش پیش روی جامعه امروز افغانستان چیست؟

«رؤیا سادات» فارغ‌التحصیل حقوق و علوم سیاسی است؛ در آکادمی فیلم آسیا، سینما آموخته و الان به عنوان فیلمساز مشغول به کار است. او می‌گوید از بازگشت بنیادگرایان در هراس است و کمبود آگاهی را درد بزرگ مردم افغانستان می‌داند. همچنین سادات، مردسالاری را پدیده‌ای فراگیر دانسته تأکید می‌کند: «مردسالاری طبقه نمی‌شناسد و محدود به قشر روستانشین یا فقیر جامعه نیست؛ فقط نوع و سطح کنترول فرق می‌کند.»

سیدعسکر موسوی، فعال سیاسی، که عقیده دارد بدون داشتن زنان تحصیلکرده، مبارزه با ارتجاع سرانجامی نخواهد داشت، به صراحت می‌گوید: « افغانستان بدون زنان تحصیل‌کرده هرگز نه در برابر ارتجاع می‌تواند بجنگد، و نه در برابر وابستگی‌ها می‌تواند کاری بکند.» وی همچنین دستاوردهای دهه اخیر را شکننده دانسته، تصریح می‌کند:‌ «وقتی مردم احساس مالکیت در این دستاوردها نکنند و سهمی در ایجادشان نداشته باشند، حمایت‌شان از آنها نیز بسیار کم‌رنگ خواهد شد.»

فوزیه کوفی در بدخشان بدنیا آمد و پس از گذری چالشی از درون یک خانواده سنتی افغانستان، حالا رئیس کمیسیون زنان، حقوق بشر و جامعه مدنی افغانستان است. دغدغه هایی دارد بزرگ: گسترش حضور زنان در جامعه، ایجاد برابری جنسیتی و باوراندن این موضوع به زنان افغان که می توانند در مقام تصمیم گیری و تصمیم سازی حضور برابر و گاه پیشروانه در برابر مردان جامعه داشته باشند.