هنر، فرهنگ، ادبیات، گلنظر کلدی، استاد محمدرضا شجریان، بهمنیار

بی‌مهری فرمان‌روایان و نظام‌های حاکم بر اهالی فرهنگ و ادب، پدیده تازه‌ای نیست. در طول تاریخ نمونه‌های بی‌شماری از این ستیز و ستم علیه فرهنگیان و ادیبان را داشته‌ایم. از قرمطی خواندن و میل کشیدن چشمان آدم‌الشعرا رودکی گرفته تا جلوگیری از خاکسپاری پیکر فردوسی در گورستان توس، تا آوارگی و دربدری پور سینا که از بخارا تا همدان ادامه داشت… تا امروز که استاد آوازی چون محمدرضا شجریان، با وجود محبوبیت بی‌مثالی که در میان مردمان ایران‌زمین داشت و دارد، ممنوع‌الصدا شد و با وجود ابلاغ مصوبه شورای شهر تهران، نام‌گذاری یک خیابان در تهران را به افتخار استاد دریغ داشته‌اند.