آرمان‌شهر | چهل‌گیس|ویژه سینما
شهلا رستمی
فیلم پر رنگ “هتل سالویشن”، نخستین فیلم بلند “شوباهشیش بوتیانی” که بخشی از سنت هندیها را در رویارویی با مرگ به تصویر می کشد، محور خود را تاکید بر پیوندهای خانوادگی و دشواری های آن و نیز وابستگی های انسانی قرار می دهد. اما ایا پرداخت آن این تلاش را به سرانجام می رساند؟
ماجرای فیلم از آنجا آغاز می شود که “دایا”، مرد۷۷ ساله ای که در ظاهر هیچ مشکل سلامتی ندارد، با دیدن یک خواب، تصور می کند که زمان مرگش فرا رسیده و تصمیم می گیرد به شهر بنارس برود و در کنار رودخانه “گنگ” در انتظار مرگ بنشیند. “رجیو”، پسرش ناچار می شود زن و دختر خود را رها کرده پدرش را همراهی کند. آنها اتاقی در “هتل سالویشن” اجاره می کنند که ویژه کسانی است که در آستانه مرگ قرار دارند. مقررات هتل هم بدین گونه است که این افراد نمی توانند بیش از ۱۵ روز در آنجا بمانند.
“دایا” اما چندان علائم ضعف بروزنمی دارد و نزدیکی مرگ را در او نمی توان احساس کرد. بنابراین، پسرش هم که مسئولیت های خانوادگی و حرفه ای خود را رها کرده و بی شکیبائی و نگرانی اش به خوبی دیده می شود، راه را برای پروراندن موضوع نه چندان تازه روابط پدر و فرزند و همه تلخی های درونی هموار می کندتا فیلم ادامه یابد.
رودر روئی پدرو فرزند و شکوه های ناگفته قرزند چندان راه درازی نمی روند و کارگردان جوان ۲۶ ساله گاه به جای کاویدن بیشتر، به نشان دادن تصاویر رنگین و توریستی هند تمایل پیدا می کند. از این رو نمی تواند به خوبی از بار دراماتیک داستانی که در اختیار دارد دفاع کند و توانائی هنرپیشگانش را تا حدودی خنثی می نماید.
با این حال فیلم، به خاطر رنگ و ویژگیهای منطقه ای اش در مجموع بیننده را سرگرم می کند و او را به جهانگردی دیگری در هند می برد.
“شوباهشیش بوتیانی”، که رشته سینما را در نیویورک آموخته و برای ساختن این نخستین فیلمش و نیز شناختن بیشتر خانواده و کشورش به هند باز گشته، خود نیز به سفری در جنوب هند دست می زند و “وارانازی” را کشف می کند.
او همچنین این بخت را داشته که بتواند “عادل حسن”، هنرپیشه بسیار سرشناس در هند را ، که با فیلم “اسطوره پی” در غرب شناخته شد، با خود همراه سازد.
او می گوید که فیلم ” شرارت”، ساخته “فرانسوآ تروفو” بسیار در او و چگونگی نگاه به پیرامونش تآثیر گذاشته است. کارگردان می افزاید که آشنائی وی با سینمای موج نوی فرانسه و دیگر سینماهای جهان در دوران دانشجوی با دیدن فیلم های کشورهای دیگر بر روی کاست ویدئو ممکن شده است.
گفتنی است که “هتل سالویشن” واقعا وجود دارد و در شهر مقدس “وارانازی”، محل فیلم برداری قرار گرفته است.
ناگفته نماند که در کشوری چون هند، بزرگترین تولید کننده فیلم در جهان، تنها فیلم های بسیار پرخرج تجاری مدتها روی پرده سینما ها باقی می مانند. از این رو کارگردان فیلم “هتل سالویشن” فکر نمی کرد که نخستین فیلم کم بودجه مستقلش بتواند راه درازی برود. اما فیلم مورد توجه قرار گرفت و پنج هفته بر روی پرده سینما ها ماند.
این فیلم افزون بر نقدهای بسیار خوب، جایزه داورهای منتقدین را در فستیوال سینماهای آسیای شهر وزول (فرانسه) فوریه ۲۰۱۸ ربود.
