کارزار سی روز، سی شعر «زنان شاعر؛ زبان اعتراض» به مناسبت روز جهانی منع خشونت علیه زنان،
نهمین دوره هفته حقوق بشر ۲۰۲۱
و بیست و شش سالگی بنیاد آرمان شهر|OPEN ASIA
۱۵ دسامبر ۲۰۲۱ / ۲۴ آذر ۱۴۰۰
سی زن، سی شعر _۲۱
پگاه احمدی – ایران
جریده
باز سرسام ِ کدام سلسله در من،
سرداب و سردخانه و سوگ است؟
کدام بزنگاه؟
دوباره نستعلیق،
دعوت به مراسم گردنزنیست!
در این جریده، تا ابد، جُرمایم
و این خطابهی تدفین هنوز،
پر از خرابهی طاهاست.
باز، خاوران، خونیست
وَ در بلندیِ تهرانِ بادگیر
به هر گداری زدم، گروگان بود!
کدام بزنگاه؟
اینجا که بیهوای تو باید
شب را تکه تکه آتش زد!
وقتی از آن کتیبهی متروک،
تنها صدای نوحه میآید
صدای داربست آن همه اعدام،
الله و اکبر شکستهی آن پشت بام
و ما که در این شعر، محرمانه، تحریمایم!
حالا که شرط گریه بر سر این قبر هم شُرطه است،
دیگر شمعات را کدام شام غریبان میبری؟
حالا که سردخانه هم به خانه نیامد، بگو
جنازههامان کجای این بیابان است؟
انگار، در استخوان ساعت، چیزی شکسته است
که این زمان نمیگذرد
دست خانه را که میگیرم
مرکز جهان، خالیست
کروکیات کجای جهان بود؟ که سُرخرگ این اتاق،
بدون تن / بدون وطن / بیکفن … هنوز،
در انتظار آخر بازیست!
بس کن!
بی خیال.
