|
|
FIDH Presidents promoted in National Order of the Legion of Honour by François Hollande
|
|
|
|
FIDH (Paris) Karim Lahidji, FIDH President, Sidiki Kaba and Michel Blum, both FIDH Honorary Presidents have been promoted in the National Order of the Legion of Honour today, Friday 6 November 2015, by President François Hollande at the Elysee Palace. During the ceremony, President Hollande emphasised the courage of human rights defenders who risk their lives daily, and who are represented by FIDH, Worldwide Movement for Human Rights with its 178 member organisations throughout the world. The French President stressed the need for French diplomacy to participate in the protection of human rights defenders and promised to take advantage of all opportunities to do so.
|
|
|
Public Stoning Condemned In Afghanistan
|
|
|
|
RADIO FREE EUROPE
Afghan lawmakers have condemned and ordered an investigation into
the stoning death of a young woman accused of adultery. Lawmakers
discussed the killing, which took place in the remote Ghor Province in
late October, during a November 4 parliamentary session. “As a
representative of the Afghan people, I urge [the government] to hand
over to the clutches of the law those behind this incident and the wild
criminals who ruthlessly killed or stoned a woman to death,” Shukria
Paikan, a legislator from the northern province of Kunduz, said during
the session. The brutal death of 19-year-old Rukhshana was captured in a
two-minute video obtained from an eyewitness by RFE/RL’s Radio Free
Afghanistan. The video, an edited version of which was published this
week, shows men identified as Taliban militants hurling stones at
Rukhshana as she kneels in a hole in the ground, reciting an Islamic
creed. READ MORE
ALSO Taliban Stones Woman Suspected of Adultery
|
|
|
Here’s How Iranian Women Are Protesting Forced Hijab
|
|
|
|
Huffingtonpost Fixers is a series from What’s Working that profiles the people behind the most creative solutions to big problems. In Iran, the media widely reports that journalist Masih Alinejad was once raped under the influence of mind-altering drugs in London. This is entirely false. But it is part of the vicious smear campaign in her home country that prevents her from returning there anytime soon. Despite this, she has managed to become one of Iran’s leading women’s rights activists thanks to her deft hand with social media. READ FULL REPORT
Also READ
‘Islamic feminism’ and miniskirts: The veiled truth about women in Iran
TELEGRAPH Historian Nina Ansary has uncovered the complex history of women’s rights in Iran. She tells Radhika Sanghani how patriarchal politics are peversely paving the way for feminism in the country: There’s a popular narrative about women in Iran and it goes something like this: Iranian women are oppressed and they always have been. There was a period where they were liberated and stopped from wearing the veil, during the Pahlavi dynasty from 1925 to 1979. But when the Iranian revolution happened and Ayatollah Khomeini founded the Islamic Republic of Iran, women’s freedoms were taken away again… READ MORE
|
|
|
Afghanistan: Bringing Girls (Back) to School
|
|
|
|
Forbes It’s education, not guns that transform a society, says Dr. Sakena Yacoobi, founder and executive director of the Afghan Institute of Learning, an Afghan women-led NGO. On November 4, 2015, Dr. Yacoobi received the 2015 WISE Prize for Education during the 7th World Innovation Summit for Education in Doha, Qatar. Fondly known as Afghanistan’s mother of education, the 2015 WISE Prize for Education Laureate has spent decades working persistently to rebuild her country’s educational landscape, devastated by decades of war. Her organization, Afghan Institute of Learning, has benefitted nearly 12 million people since its foundation in 1995. READ MORE
|
|
|
Why Central Asia is increasingly worried about Afghanistan
|
|
|
|
DW
As foreign militants join the Taliban’s fight against government forces in Afghanistan, Central Asian countries are more and more worried about the danger of Islamic fighters infiltrating the region. DW examines. US Secretary of State John Kerry recently concluded a five-nation tour of Central Asia, reassuring the countries’ leaders – increasingly concerned about the threat of Islamic extremism – that Washington remains committed to the region’s security, even though the US has scaled down its military presence in Afghanistan. In fact, during a meeting with Tajikistan’s President Imomali Rakhmon, Kerry reaffirmed Washington’s intentions of helping that country secure its border with Afghanistan, and explained that the US decision to slow the drawdown from the war-torn country also served that purpose. READ MORE
|
|
|
Subscribe to our Youtube Channel
عضو شبکه یوتوب آرمان شهر شوید
|
|
|
|
|
|
|
Subscribe to our INSTAGRAM CHANNEL
در اینستاگرام به ما بپیوندید
|
|
|
|
|
|
|
2015 Survey of the Afghan People
|
|
|
|
Asia FoundationOn November 17, we release our annual Survey of the Afghan People, Afghanistan’s broadest and longest-running public opinion poll. After the first full year of Afghanistan’s National Unity Government under President Ashraf Ghani, 9,586 Afghans from all 34 provinces tell us what they think about corruption, security, the economy, women’s rights, the Taliban. For over a decade our surveys in Afghanistan have served as a powerful resource for decision makers and an unmatched barometer of Afghan opinions over time. READ FULL REPORT
|
|
|
Armanshahr Civil Society & Human Rights Newsletters
خبر نامه ی جامعه مدنی و حقوق بشر
|
|
|
|
All Newsletters are available HERE
تمامی خبر نامه ها در اینجا موجود هستند
|
|
|
Armanshahr Publishing House
کتابهای انتشارات آرمان شهر
|
|
|
|
Children and Youth series:
* The Lord of the Flies by William Golding (in Dari)
*The Little Black Fish and other stories, by Samad Behrangi
Politis -asia series:
* Language and identity in the heart of Asia
Let’s break the silence series: * Atlas of Human Rights
Women’s studies:
* Gender in social sciences
* Topics in feminist theory * The Second Sex (2 volumes) * Critical Dictionary of Feminism * Women’s social movements
سیاست نامه : زبان و هویت در قلب آسیا
اطلس حقوق بشر
کتاب خانه ی زنان
فرودستی جنسیت در علوم اجتماعی مباحث نظری فمینیسم جلد دوم جنس دوم فرهنگ نقد فمینیستی جنبش های اجتماعی زنان
کتاب های آرمان شهر اینجا
|
|
سرچشمههای باور – تاجیکستان
|
|
|
|
|
|
|
|
در شهرک بیشکِنت ناحیۀ “شهرتوس” در جنوب تاجیکستان، محلی هست با نام رازآمیر “چهل و چهار چشمه”. این منطقه در امتداد مرز با دو کشور ازبکستان و افغانستان واقع است و از شهر دوشنبه ۸۰ کیلومتر فاصله دارد. “شهر توس” در هر فصل سال گرمتر از دیگر نقاط تاجیکستان است و در فصل تابستان دمای هوا تا به ۴۵ درجۀ سانتیگراد میرسد. حضور در کنار این چشمۀ مصفا در روزهای گرم لطف خاصی دارد. موقعیت چشمه در قلب بیابانی خشک باعث شده که در بارۀ پیدایش آن روایتهای افسانهگونۀ فراوانی بافته و نقل شود. بیشتر روایتها با نام حضرت علی گره خوردهاند. چهل و چهار شاخۀ خرد و بزرگ این چشمه از سینۀ یک تپه میجوشد و مردم محلی به خاصیت درمانی آن باور دارند. باورهای مردم همچنین شامل حال جانوران این محل میشود. مثلاً میگویند که ماهی و مارهای “چهل و چهار چشمه” با هم رفیقند و هرگز به همدیگر زیان نمیرسانند. اما مهمترین چیزی که به مهمانان تازهوارد توصیه میشود، پرهیز از خوردن ماهی این محل است. میگویند، تا کنون هر کسی ماهی چهل و چهار چشمه را خورده، مرده است. مقامات محلی بهداشت پس از پژوهشی مفصل دریافتند که در ترکیب گوشت این ماهیها آب نقره موجود است و در صورت پختن یا سرخ کردن ماهی، آن آب نقره به زهر کشنده تبدیل میشود. در نتیجه ماهیهای چهل و چهارچشمه از آتش ماهیتابهها در امان ماندهاند و باوری در میان مردم روستاهای اطراف رایج است که ماهیهای این محل از سربازان لشکر علیاند. بیشتر بخوانید
|
|
|
|
آبدههای تاریخی غزنی در آستانه نابودی
|
|
|
|
|
|
|
|
غزنی که در سال 2013 از سوی سازمان علمی فرهنگی کشورهای اسلامی به عنوان پایتخت دورهیی تمدن این کشورها معرفی شد، اکنون به علت افزایش جنگهای اخیر و رویدادهای طبیعی با خطر از دستدادن آبدات تاریخیاش روبهرو است. غلاممحمدرضا روان، پژوهشگر تاریخ میگوید که از میان تمام آثار تاریخی غزنی تنها یک آبده در ولسوالی دهیک به صورت نسبی ترمیم گردیده و به دیگر آثار تاریخی، توجهی صورت نگرفته است. آقای روان از گنبد بیگم و مقبرههای امامسید حاجی و شهابالدین به عنوان آبدههایی که اگر به آنها هر چه زودتر توجهی صورت نگیرد از بین میروند یاد کرد و گفت که آسیبدیدن این آبدهها به معنای از دستدادن «هویت تاریخی» یک ملت است. بیشتر بخوانید
|
|
|
|
عبدالکریم لاهیجی، رئیس فدراسیون بینالمللی جامعههای حقوق بشر، صدیقی کبا و میشل بلوم، رؤسای افتخاری فدراسیون، امروز جمعه ۶ نوامبر ۲۰۱۵ (۱۵ آبان ۱۳۹۴) در کاخ الیزه نشان ملی لژیون دونور را از فرانسوا هولاند، رئیس جمهوری فرانسه، دریافت کردند. در این مراسم، رئیس جمهوری هولاند بر شجاعت مدافعان حقوق بشری که جان خود را به خطر میاندازند و فدراسیون بینالمللی جامعههای حقوق بشر با ۱۷۸ سازمان عضو خود در سراسر جهان نمایندهی آنهاست، تأکید کرد. رئیس جمهوری فرانسه بر ضرورت فعالیت دیپلماتیک فرانسه در محافظت از مدافعان حقوق بشر تأکید کرد و قول داد از تمام فرصتها برای این کار بهره بگیرد. بیشتر بخوانید
|
|
|
|
ظهور ناگهانی عکسی از شب قتل داریوش فروهر و پروانه اسکندری
|
|
|
|
|
|
|
|
پرستور فروهر: عکس، حیاط خانهی داریوش و پروانه فروهر را نشان میدهد در شب یکم آذر سال ۱۳۷۷. سیاه و سفید است و به مکانِ واقعه از بالا نگاه میکند. زاویهی دید دوربین را که پی بگیری به ایوان خانه میرسی، کنار پلههای مشرف به حیاط. عکاس اینجا ایستاده بوده است. شب است. بیست و سه نفر در عکس دیده میشوند، یک زن و بیستودو مرد پیر و جوان. حاضران به دو گروه تقسیم شدهاند، آنها که نظاره میکنند و آنها که در حال انجام کاری هستند. نمیدانم این کار را چه میتوان نامید. چیزی حمل میشود. […] این عکس هیچ نشانهای برای دریافت آنچه درون پتو حمل میشود، نمیدهد. به بیحرمتی به انسانی که جسدش را آنگونه درون پتو میبرند که انگار تلنبار مادهی لهشده است، بیاعتنا میماند. هیچ نشانهای در عکس به هویت مردگان اشاره ندارد، به آن التهاب و اعتراض گستردهی افکار عمومی که قتل آنها سبب شد. هیچ نشانهای در این عکس به پسزمینهی سیاسی آن واقعه و قتلهای سازمانیافته و حکومتی دگراندیشان اشاره ندارد. متن کامل
|
|
|
|
آرونداتی روی٬ نویسنده رمان «خدای چیزهای کوچک» در اعتراض به قتلها در هند جایزه خود را پس داد
|
|
|
|
|
|
|
|
آرونداتی روی، نویسنده رمان “خدای چیزهای کوچک” و برنده جایزه بوکر، در اعتراض به آنچه “قتل های هولناک در هند” خوانده است، یکی از جوایز ملی خود را پس داده است. خانم روی گفته است که پس دادن این جایزه، به او اجازه خواهد داد در یک جنبش سیاسی که از سوی نویسندگان و فیلمسازان آغاز شده، شرکت کند. بیش از ۵۰ مورخ و ۴۰ نویسنده به تازگی جوایز خود را در اعتراض به آنچه “نابردباری فزاینده در هند” خوانده اند، پس داده اند. خانم روی که در سال ۱۹۸۹ برای نوشتن فیلمنامه یک فیلم برنده یک جایزه ملی شده بود، روز پنجشنبه ۵ نوامبر به مجموعه پسدهندگان جوایز پیوست. این نویسنده ۵۵ ساله در روزنامه ایندین اکسپرس دلایل پس فرستادن جایزه خود را توضیح داد: “این کار به من اجازه می دهد که بخشی از جنبش سیاسیای باشم که از سوی نویسندگان، فیلمسازان و دانشگاهیان در این کشور علیه یک نوع شرارت ایدئولوژیکی و حمله به هوش جمعی ما آغاز شده است. اگر اکنون در برابرش نایستیم، ما را از هم خواهد درید و در اعماق خاک دفن خواهد کرد.” او نوشته است: “من مفتخرم از اینکه بخشی از این جنبشم، و نیز شرمنده ام از آنچه امروز در این کشور رخ می دهد.” متن کامل
|
|
|
|
جشنواره فیلم های ایرانی در روز جمعه سی اکتبر در لندن با نمایش فیلم قصهها ساخته رخشان بنی اعتماد و حضور خود او آغاز شد. فیلم قصه ها که از ساخت تا نمایش مسیر پرپیچ و خمی را طی کرده است با تکیه بر شخصیت های فیلم های پیشین بنی اعتماد به روایتی از زندگی در کلان شهر تهران می پردازد. فیلم، مبتنی بر قصه های کوتاه دیالوگ محوری است که مانند تمام فیلم های بنی اعتماد مضمونی اجتماعی دارد و در آن شخصیتهای فیلم های پیشین این فیلمساز را کنار هم می گذارد. قصه ها که برای مدتی در ایران اجازه اکران نداشت، توانست جایزه بهترین فیلمنامه را از جشنواره ونیز بگیرد و پس از انتخابات ریاست جمهوری دو سال پیش همراه با محدودیت هایی در ایران اکران شود. رخشان بنی اعتماد که فیلم های مطرحی همچون نرگس، روسری آبی و زیر پوست شهر را در کارنامه سینمایی خود دارد در پایان نمایش این فیلم با اشاره به مشکلات جدی و اساسی که پیش روی سینمای ایران است گفت که پروژه های بعدی اش ساخت چند فیلم مستند است. متن کامل
|
|
|
|
ایران را سرزمین صوفیان بزرگ خواندهاند. صوفیانی که برخیشان شهرت بسیار دارند؛ از برخی تنها نامی و چند پاره حکایتی باقی است و برخی دیگر همین نام و نشان را هم ندارند؛ که گفته اند “صوفی آن بود که نبود.” در این سپهر پرستاره اما، نام “شاه نعمتالله ولی” درخششی دیگر دارد؛ نه بدین سبب که او صوفیتر بوده یا کرامات بیشتری از خویش ظاهر ساخته، بل از آن رو که طریقتش شش قرن پس از مرگش همچنان پابرجاست و سلطنتش بر نفوس مریدانش بیزوال جلوه میکند. در بارۀ او این هم جالب است که در سوریه به دنیا آمد، در مکه و مصر تربیت شد، در سمرقند و فارس به شهرت رسید، در کرمان طریقت خویش را تأسیس کرد و در هند پیروان بسیار یافت. نام اصلیاش سید نورالله است و در ۷۳۰ یا ۷۳۱ هجری قمری در شهر حلب زاده شد. قول ضعیفتری هم هست که او را متولد “کوه بنان” کرمان میداند. اما آن چه بیش از زادگاه شاه نعمتالله اهمیت دارد، تربیت او در محیط فارسیزبان است و این را میتوان از خلال رسالات و دیوان اشعارش به روشنی فهمید. متن کامل
|
|
|
|
|
|
|
|
تا سال ۲۰۱۷ نزدیک به ۳ میلیون پناهجو به اروپا وارد میشود
بر اساس پیشبینی نهادهای بینالمللی، شمار آوارگان خواهان ورود به اروپا در سال آینده نیز کاهش نخواهد یافت. در حال حاضر شمار پناهجویان در آلمان از مرز ۸۰۰ هزار نفر که برای تمام سال ۲۰۱۵ پیشبینی شده بود، گذشته است. اتحادیهی اروپا پیشبینی میکند که در سال ۲۰۱۷، بیش از ۳ میلیون پناهجو از مناطق بحرانی جهان راهی این قاره میشوند. بر اساس گزارش “ادارهی چشماندازهای اقتصادی اتحادیهی اروپا” که مرکز آن در بروکسل است، در سال جاری میلادی نزدیک به یک میلیون آواره، در سال آینده بیش از یک میلیون و پانصد هزار تن و در سال ۲۰۱۷ حدود یک میلیون نفر به کشورهای اروپایی وارد میشوند. پیر موسکوویچی، مسئول امور اقتصادی اتحادیه اروپا در این رابطه گفت که تاثیر حضور پناهجویان بر اقتصاد این قاره “ضعیف، ولی مثبت” خواهد بود. بر اساس گزارش رسمی کمیساریای عالی حقوق بشر سازمان ملل، از ماه نوامبر ۲۰۱۵ تا فوریه ۲۰۱۶، روزانه به طور میانگین نزدیک به ۵ هزار پناهجو به کشورهای اروپایی وارد میشوند. این نهاد پیشبینی میکند که در چهار ماه آیندهی سال جاری، بیش از ۶۰۰ هزار پناهجو از ترکیه عازم اروپا خواهند شد. نویسندگان این گزارش که روز ۵ نوامبر در ژنو منتشر شد، هشدار میدهند که در حال حاضر سرمای سخت زمستان یونان جان و سلامتی پناهجویان را در این کشور تهدید میکند. متن کامل
|
|
آیا پنجره جمعیتی ایران با تصویب طرح «جمعیت و تعالی خانواده» باز خواهد شد؟
صبح روز دوشنبه٬ یازدهم آبان ماه کلیات طرح «جمعیت و تعالی خانواده» با ۱۴۴ رای موافق٬ ۲۵ رای مخالف و شش رای ممتنع تصویب شد. تصویب این طرح در شرایطی اتفاق افتاد که پیشتر جامعه مدنی ایران و همچنین برخی از مسوولان حکومت جمهوری اسلامی آن را تبعیضی مضاعف علیه زنان دانسته بودند. اما همانطور که محمدرضا باهنر٬ نایب رییس مجلس و تنی چند از نمایندگان مردم گفتند؛ تصویب این طرح «لبیک»ی است به منویات آیتالله خامنهای مبنی بر رشد جمعیت ایران. نمایندگان مخالف یا معترض به این طرح دلیل خود را بار مالی ۴۵ هزار میلیارد تومانی آن دانستند. به طوریکه باهنر نیز پس از تصویب کلیات این طرح٬ برای حذف یا کاستن از بار مالی٬ طرح را به کمیسیون فرهنگی مجلس ارجاع داد. با این وجود برخی معتقدند که به دلیل بار مالی این طرح٬ شورای نگهبان آن را تصویب نخواهد کرد. اما آنچه مسلم است وظیفهای است که بر دوش کمیسیون فرهنگی گذاشته شده تا با کاهش از بار مالی این طرح٬ آن را مورد پسند شورای نگهبان کند. طرحی که به جای پرداختن به معضلات اجتماعی٬ سعی کرده صورت مساله را پاک کند. شاید اگر سیاستگذاران از زوجهای جوان میپرسیدند که چرا دیر بچهدار میشوند یا از فرزندآوری گریزان هستند٬ به جای اشتغال زنان به معضلاتی چون بیکاری٬ گرانی٬ تهیه مسکن و از این دست اشاره میشد. متن کامل
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
روزنامهنگاری حقوق بشری؛ شرایط زندانی مهم است یا سیاسیکاری؟
با گسترش مفاهیمی چون حقوق بشر در ایران و رشد رسانهها برای انتقال اخبار نقض حقوق بشر در کشور، بحث «روزنامهنگاری حقوق بشری» نیز میان روزنامهنگاران، فعالان حقوق بشر و جامعه مخاطب شدت پیدا کرد که آیا اصلا چنین مسالهای وجود دارد؟ آیا روزنامهنگارانی که اخبار حقوق بشری را منتشر میکنند به اصول روزنامهنگاری پایبند هستند؟ بنا به گفته کارشناسان رسانه و همانطور که در غرب این مساله وجود دارد؛ روزنامهنگاری حقوق بشری شاخهای از خبرنگاری محسوب میشود اما به گفته برخی کارشناسان، گاه روزنامهنگاران یا رسانهها، اصول خبرنگاری را زیر پا میگذارند. به طور مثال پس از انتخابات ۸۸ و بازداشت طیف گستردهای از فعالان سیاسی، مدنی، حقوق بشری، روزنامهنگاران و مردمان عادی برخی از اخبار در رسانهها پیرامون شرایط آنها یا بیماریهایشان منتشر شد که بعدتر مشخص شد صحت نداشته؛ اما بسیاری به دلایلی از جمله «مصلحتسنجی» تصمیم گرفتند که در مقابل این موضوع سکوت اختیار کنند. در طرف مقابل اما آنچه گسترش یافت بیاعتمادی مخاطبان به اینگونه اخبار بود. امروز با نگاه به شبکههای اجتماعی و مطالعه و بررسی اظهارنظرهای افراد مختلف میتوان رنگی از این بیاعتمادی را مشاهده کرد. همانطور که وقتی خبری منتشر میشود همگان به دنبال «منبع» آن میگردند و چه بسیار رسانههایی که اعتبار خود را کاملا از دست داده و مخاطب با به میان آمدن نامشان بیتوجه به صحت یا سقم خبری که منتشر کردهاند، آن را نادیده میگیرند. بیشتر بخوانید
|
|
راهپیمایی کابل، در اعتراض به سنگسار رخشانه
کابل صحنه اعتراضات به سنگسار یک زن جوان در غرب افغانستان بود. هفته پیش بود که خبر سنگسار رُخشانه در ولایت غور منتشر شد. فعالان مدنی و مدافعان حقوق زنان در یک راهپیمایی خواهان بازداشت و مجازات عاملان قتل رُخشانه شده اند. سوم آبان رخشانه، دختر جوان افغان در ولایت غور افغانستان سنگسار شد. یک هفته بعد، یک فیلم ویدئویی ۳۰ ثانیهای از سنگسار او منتشر شد که او را در حال التماس برای زنده ماندن نشان میداد. روز جمعه شش نوامبر/ ۱۵ آبان، دهها نفر از فعالان مدنی افغان در کابل، در اعتراض به سنگسار او راهپیمایی کردند. ولایت غور، محل وقوع این جنایت، یکی از دو ولایتی است که والی زن دارد. سیما جوینده، والی این ولایت یکی از نخستین کسانی بود که وقوع این جنایت را تایید کرد. «رخشانه» بین ۱۹ تا ۲۱ ساله بوده و میخواسته با نامزد ۲۳ سالهاش فرار کند. قرار بود او را به اجبار به ازدواج مرد دیگری درآورند. پس از فرار، خانواده و اعضای گروه طالبان او را میگیرند. و در یک دادگاه صحرایی طالبان برای او حکم سنگسار و برای نامزدش شلاق تعیین میکنند. یک گروهی مسلح به همراه رهبران مذهبی طالبان حکم را اجرا میکند. گفته میشود فتوای سنگسار رخشانه را فردی صادر کرده که پیش از این او را برای برادر خود خواستگاری میکرد. در فیلم منتشر شده، رخشانه هنگام پرتاب سنگ از طالبان می خواهد بس کنند و تکرار میکند که مسلمان است. متن کامل گزارش
مشاهده گزارش کامل تصویری
|
|
|
|
|
|
اخبار ویژه سنگسار رخشانه در افغانستان خودکشی دختر ۱۴ ساله متاهل در شهر اهواز ایران نظامیان اسراییلی یک زن ۷۲ ساله فلسطینی را به ضرب گلوله کشتند اتحادیه آموزگاران آلمان به دختران هشدار داد از مردان مهاجر دور باشند ۱۶ روز اقدام برای مقابله با خشونت علیه زنان دادستانی کل پرونده تجاوز بر زنان بازداشت شده در افغانستان را بررسی میکند تصویب قانونی مردانه برای مادران آینده ایران اولین آزمایش «لونا ۲۰۱۵» توسط فضانوردان زن با موفقیت انجام شد چه عواملی مانع مشارکت زنان در طرحهای توسعه شهری در ایران است؟ بانوی افغان تبار در کابینه جدید کانادا وزیر شد ۱۳ کشوری که زنانیش عالیترین سمتهای دولتی را دارند حضور عکاس زن ایرانی در نمایشگاه عکس دیجیتال میامی آمریکا افغانستان: فرهنگ خشونت؛ جنسیت نمیشناسد
متن کامل
|
|
|
|
جنسها و جنسیتهای دیگر
نیکول کلود متیو
مفهوم جنس به نظر جهانی میرسد. اِریتیه (۱۹۹۶) حتی در تفاوت کالبدی بین جنسها «نهایت تفکری» را میبیند که اساس تقابل یکسان/متفاوت را بنیان مینهد که ریشه سیستمهای مفهومی دوگانه است. ولی با این حال نظریهها در مورد ریشه دو قسمتی شدن و نقش آن در تولیدمثل یا در مورد جنس «حقیقی» یک نوزاد، از زمان قبل از ارسطو تا زیستشناسان کنونی و در سرتاسر دنیا، با یکدیگر بسیار متفاوتند. در جوامع مختلف یا همیشه دو جنس (نظام الهی یا نظام طبیعی) یا در آغاز یک جنس (که بهطور مشخصی از پیش خاصیت جنسی نر و مادگی داشته یا دو جنسیتی بوده، که در اصل یکی هستند) و یا دو موجود با همان جنس وجود داشتهاند. در تولیدمثل، یا تنها مرد، یا تنها زن یا یک زن به کمک یک روح در تولید فرزند دست داشتهاند؛ گاهی اوقات وجود پدر مثل مادر همان قدر برای ادامه تولید زیستی فرزند بعد از تولد ضروری است، و گاهی اوقات کودک هنگام تولد تغییر جنسیت میدهد یا به جنس ظاهری که نشان میدهد تعلق ندارد… با این حال، باوجود گوناگونی نحوه بروز جنس و تمایلات جنسی ، جوامع به طور عینی (از طریق آداب، قواعد ازدواج و دستورالعملهای مختلف) تفاوت بین جنسها و «مکمل بودن» آنها را که به طور معمول سلسلهبندی شده است پایهگذاری میکنند (مَتیو، ۱۹۹۱ ب). در اکثر جوامع، دو قسمی بودن جنسیت باید با دو قسمی بودن جنس مطابقت کند که آن خود به شکلی هنجاری در صورت علاقه به جنس مخالف پدیدار میشود. در اینجا میبایستی تناسب بین جنسیت و جنس، با اولویت دادن به جنس وجود داشته باشد. به همین دلیل است که امروزه افراد دوجنسی باید تغییر جنس دهند تا با جنسیتی که احساسش میکنند همگون باشند؛ یعنی جنسِ جنس مخالف. یا اینکه نزد اسکیموها میبینیم که نوزاد دختر را لباس پسرانه میپوشانند و مثل پسر تربیت میکنند (تغییر لباس). اگر شخصی که در وجود او حلول کرده از جنس مذکر بوده است (یا برعکس)، این کار باعث وجود نوعی «جنس سوم» میشود که تا زمان ازدواج با جنس مخالف، یعنی زمانی که فرزند به جنس/جنسیت «بیولوژیکی» خود بر میگردد ادامه دارد. اما طریقه دومی برای فهم رابطه بین جنس و جنسیت تایید تباین بین آنها با اولویت دادن به جنسیت است؛ یعنی دو قسمی کردن اجتماعی نقشها و رفتارها. جنسیت میتواند سمبلی از جنس باشد یا برعکس. این منطقی واقعبینانه است، یعنی بیشتر با «تمایل» واگرایی اجتماعی تا تمایل واگرایی جنسی که در تعیین رفتار و رفتار جنسی انعطاف و نرمش بیشتری را نشان میدهد. بدین ترتیب، دگرجنسپوشها (تحقیر شده) یا دوجنسیهای (افرادی که رسما به جنس مخالف در میآیند) آمریکای شمالی نمیخواهند تغییر جنس دهند؛ اما میخواهند ترجیح خود را برای جنسیت دیگر نشان بدهند. نمونههایی آفریقایی از ازدواجهای رسمی بین مردان یا بین زنان که در آن قواعد جنسیت (امتیازات «شوهر» و خدمات «زن») رعایت شدهاند، دلالت بر این دارد که ازدواج را اصولا نقش تولیدمثلی تعریف نمیکند ـ همانطور که لوی استروس آن را به خوبی دیده بود (۱۹۵۶) ـ بلکه برعکس معنای آن مجموعه حقوق جنسی/جنسیتی «مرد» نسبت به حقوق جنسی/جنسیتی «زن» است
|
|
|
|
آلمان پناهجویان تازه افغان را اخراج میکند نگرانیهای امنیتی دهها باب مکتب را در فراه به تعطیلی کشاند دولت افغانستان دستور پیگیری جدی قضیه سنگسار رخشانه را داد دادگاه جنایتکاران فراری افغان در هالند عفو بینالملل: مخالف اخراج اجباری پناهجویان هستیم تظاهرات داکتران بدون مرز در نیویارک در اعتراض به بمباران کندز کاهش ۲۶ درصدی میزان سرمایهگذاری در افغانستان ۵۰ درصد ساحات زلزلهزده در کشور تا حال کمک دریافت نکردهاند احمد ضیا مسعود: جنگ در افغانستان٬ جنگ پاکستان است ساختمان تئاتر هرات ویران شد زن افغان برنده جایزه جهانی نیم میلیون دلاری «وایز» برای حمایت از آموزش شد استانکزی: دهها گروه تروریستی در افغانستان فعالیت دارند
|
|
|
|
|
|
|
|
ARCHIVES
“Archives” refers to collections of documents pertaining to violation of human rights and humanitarian law from sources including (a) national governmental agencies, particularly those that played significant roles in relation to human rights violation; (b) local agencies, such as police stations, that were involved in human rights violation; (c) state agencies, including the office of the prosecutor and the judiciary, that are involved in the protection of human rights; and (d) materials collected by truth commissions and other investigative bodies.
|
|
آرشیو/ بایگانی
«آرشیو» یا «بایگانی» به مجموعههایی از اسناد مربوط به نقض حقوق بشر و حقوق بشردوستانه از منابع مختلف گفته میشود، از جمله الف) نهادهای رسمی دولت، به ویژه نهادهایی که نقش مهمی در زمینه نقض حقوق بشر ایفا کردهاند؛ ب) نهادهای محلی، مثل کلانتریها، که در نقض حقوق بشر نقش داشتهاند؛ ج) نهادهای دولتی، از جمله دادستانی و قوه قضاییه، که در حمایت از حقوق بشر نقش دارند؛ و د) مطالبی که کمیسیونهای حقیقتیاب و دیگر مراجع تحقیقی جمع آوری کردهاند
|
|
|
|
|
|
Iranian cinema is
brimming with directors and documentary makers whose works are rarely presented
abroad. During one week-end, on 21 and 22 November at
the Aventure cinema in Brussels, immerse yourself in documentaries previously
unseen in Belgium made by Iranian women
film-makers.
The challenges of the
new Iranian society
In 2013, a first edition of Focus on Iranian women
film-makers met a frank success. Art Cantara asbl and the Brussels womens’ film festival
Elles Tournent wanted to repeat the
event because the Belgian public and the Iranian diaspora who are cut off from
Iranian society cannot picture properly the reality and concerns of present-day
Iran at the dawn of its entry into the concert of nations.
SEE FULL PROGRAMME: http://www.artcantara.be/Brochure.pdf
ALSO
Interview de Fery Malek-Madani par Manon Legrand Radio Campus à l’occasion du Festival
Focus sur les réalisatrices d’Iran. Listen to this interview
|
|
|
|
USA TODAY
No armed combatants were in or near an Afghan hospital hit by a U.S. airstrike last month that killed 30 people, including patients who were burned in their beds and staff gunned down by a circling U.S. gunship as they tried to flee, according to an investigation by Doctors Without Borders. The international aid organization released its 13-page report Thursday that described the scene of abject horror at the hospital it ran in Kunduz. The attack continued for more than an hour Oct. 3 as Doctors Without Borders officials worked frantically to alert U.S. and other authorities, the report said. The U.S. previously called the airstrike a “mistake.” President Obama expressed his “deepest condolences” for the victims and promised a thorough investigation. READ MORE
|
|
|
|
Wall street Journal
KABUL—In the spring of 2013, Fereshta’s husband enlisted in the Afghan
army. Three months into his deployment, he was killed. “My youngest
daughter was 40 days old,” recalled Fereshta, a mother of five who, like
many Afghans, goes by only one name. After her husband’s death, she
received a pension of 7,500 afghanis ($120) a month. But a year later
that money stopped, she said—the government isn’t sure why—forcing her
to ask for her brothers’ help to feed her children. MORE
|
|
|
|
|