|
|
FIDH chooses Johannesburg for its 39th Congress
|
|
|
|
FIDH “It is the third time, after Dakar in 1997 and Casablanca in 2001 that FIDH has decided to hold its Congress in Africa. We didn’t choose South Africa by chance. This country plays a growing and key role at the continental level and at the same time has to cope with major internal challenges,” stated Karim Lahidji, FIDH President and added, ”Organising our Congress in Johannesburg means paying tribute to the South African civil society which, in a country marked by decades of apartheid, showed the courage and perseverance to restore the rule of law and which is still fighting to consolidate its achievements”. The year 2016 is also the African Year of Human Rights and a year of important anniversaries for South Africa – the first democratic constitution 20 years ago, the Soweto revolt 40 years ago, and the women’s march against apartheid 60 years ago – but also for Bostwana – 50th Independence Anniversary. FIDH also will be paying tribute to these struggles and victories for human rights.
|
|
|
Nabeel Rajab’s next trial due 5 September
|
|
|
|
The Observatory for the Protection of Human Rights Defenders, a partnership of FIDH and the World Organisation Against Torture (OMCT), has received new information and requests your urgent intervention in the following situation in Bahrain. New information:The Observatory has been informed by reliable sources about the decision of the High Criminal Court to postpone the trial of Mr. Nabeel Rajab, President of the Bahrain Centre for Human Rights (BCHR) and FIDH Deputy Secretary General, to September 5, 2016. According to the information received, on August 2, 2016, the High Criminal Court, formed of judges Messrs. Abdulla Al Ashraf, Ali Al Dahrani and Sh. Hamad Bin Salman Al Khalifa, decided to postpone the trial to September 5, without providing any justification.
READ MORE
|
|
|
How and why truth and justice have been kept off the agenda?
|
|
|
|
28 September 2015. The symbolic seizure
of Kunduz by the Taliban in Northern Afghanistan surprised many
observers; after weeks of fighting and the tragic loss of civilian
lives, the Taliban withdrew. For sure, these events were a strong
reminder that the Afghan conflict has no ended with the fall of the
Taliban regime in 2001, far from it. A situation that explains to a
great extent why the Afghan people are now extenuated and yearn for
security and peace. But what is needed for this to happen? Proponents of
transitional justice – or justice in countries in transition to “peace”
or “democracy” – argue that there can be no peace without justice. The
problem is that transitional justice is off the agenda in Afghanistan.
READ MORE
|
|
|
A Nonviolent Strategy to End War
|
|
|
|
Human Wrongs Watch
By Robert J. Burrowes
Some of this activism has been directed at ending a particular aspect of war, such as the use of a type of weapon. Some of it has aimed to prevent a type of war, such as ‘aggressive war’ or nuclear war. For those activists who regard war as the scourge of human existence, however, ‘the holy grail’ has always been much deeper: to end war. There is an important reason why those of us in the last category have not, so far, succeeded. In essence, this is because, whatever their merits, the analyses and strategies we have been using have been inadequate. This is, of course, only a friendly criticism of our efforts, including my own. I am also not suggesting that the task will be easy, even with a sound analysis and comprehensive strategy. But it will be far more likely.
|
|
|
Thailand: Draft constitution creates more problems than solutions, new report says
|
|
|
|
Thailand’s draft constitution and upcoming referendum are products of a repressive process that could lead to further political instability, FIDH and its member organization Union for Civil Liberty (UCL) said in a new report published today. On 7 August 2016, Thai citizens will vote in a referendum that will decide whether the draft constitution backed by Thailand’s military junta, the National Council for Peace and Order (NCPO), will become the country’s 20th charter since 1932. The FIDH/UCL report, titled “Roadblock to democracy – Military repression and Thailand’s draft constitution”, documents the oppressive environment in which the NCPO orchestrated the constitution drafting process and analyzes the most problematic and regressive provisions of the draft charter. Based on this analysis, the report concludes that if the draft is approved in the referendum, the constitution is likely to fuel further political instability because it gives more power to politicized and undemocratic institutions while considerably weakening the power of future elected governments.
|
|
|
Subscribe to our Youtube Channel
عضو شبکه یوتوب آرمان شهر شوید
|
|
|
|
|
|
|
Hassan Afshar, A Teenager Executed on Rape Charges in Iran
|
|
|
|
IRAN WIREOn July 18 2016, 19-year-old Hassan Afshar was hanged in Iran’s Arak Prison on charges of “forcible sodomy.” Prior to his execution, while he was still in a juvenile detention center, authorities did not inform him that he was to face execution — allegedly to save him from pychological distress. News of the execution was broken two weeks later in an August statement published by Amnesty International. According to Amnesty, the incident demonstrates that the obscurity or notoriety of such cases makes no difference in the lives and deaths of young or juvenile offenders sentenced to death. Days after Ashgar’s execution, authorities postponed the execution of another prisoner, Alireza Tajiki, following public pressure. He had also been a juvenile when found guilty of his alleged crime. The statement reports that 160 juvenile offenders remain on death row in the Islamic Republic. At the time his hanging, judiciary officials had promised Afshar’s family that a renewed investigation of the case would take place on September 15.
|
|
|
Research Guidelines for Development Practitioners – Oxfam
|
|
|
|
policy-practiceHigh quality research is an integral part of evidence-informed advocacy and development programming. Here Martin Walsh, Global Research Adviser, introduces our latest research guidelines, two of them on new topics and one an update to an existing guideline. Oxfam launched its series of online research guidelines for development practitioners in November 2012. Since then, they’ve become among the most popular items on Policy & Practice, with some of them being cited in academic literature and research reports. Today we’ve added two more guidelines to the set: Understanding survey sampling and Giving helpful feedback on research papers and reports. With the help of Oxfam’s partners, we’ve also updated our guideline on Reviewing the existing literature.
|
|
|
Armanshahr Civil Society & Human Rights Newsletters
خبر نامه ی جامعه مدنی و حقوق بشر
|
|
|
|
All Newsletters are available HERE
تمامی خبر نامه ها در اینجا موجود هستند
|
|
|
کتابخانه زنان آرمانشهر Armanshahr Women’s library
|
|
|
|
|
|
|
Subscribe to our INSTAGRAM CHANNEL
در اینستاگرام به ما بپیوندید
|
|
|
|
|
|
|
Afghan Men Have a Responsibility to Fight for Women’s Equality
|
|
|
|
Afghanistantimes “Equality for women is not a threat to men. It is only a threat to sexism and good men must join the effort to making equality a reality.”
For years the Afghan policymakers have blamed insecurity for hampered development activities in the country. The picture they project is incomplete and full of flaws. As per statistics of Ministry of Public Health, suicides in Afghanistan exceed deaths by war and homicide combined annually. Instead of plugging the loopholes, Afghan lawmakers, leaders and high-ranking officials are distorting the facts. In other words they have turned a blind eye to the reality that accelerating the development process requires full participation of women as they account for half of the country’s talent base. Unfortunately, some elements in the parliament, religious circles and the power corridors have created barriers to women’s empowerment. The development process of the country is stalled by gender discrimination. Women can play a more active role in development of the country if their rights were protected. There is no denying to the fact that empowering women demand joint efforts towards fighting discrimination in its various forms. Respecting women’s rights and their empowerment lay in the best interests of Afghanistan.
|
|
|
Young people don’t see a future in Afghanistan, so they’re leaving
|
|
|
|
Washington postThe well-educated, 20-year-old woman did not want to leave Afghanistan, but she said she had no choice. After receiving death threats because of her work on women’s rights, she feared for her life and left in 2013 — feeling guilty, but intending to return after a few months when the security situation at home improved. Three years later, the young woman, now 24, lives in the United States and does not know when she will go back to Afghanistan. She told her story on the condition that her name not be used because of concern that her family in Afghanistan could be in danger.
READ MORE
|
|
محمد اکرم عثمان نویسنده معروف افغانستان در سن ۷۹ سالگی درگذشت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نگاهی به رمان “کوچه ما” اثر نویسنده افغان، دکتر اکرم عثمان
فکر می کنم حدود چهار سال پیش بود، مدتی بعد از دست درازی من به ساحت مقدس ادبیات و انتشار اولین داستان بلندم، که یکی از دوستان نزدیک و صمیمی ام پس از مطالعه این داستان در انتهای گفتگوی تلفنی مان پیرامون کتاب، از من پرسید که آیا “صد سال تنهایی” مارکز را خوانده ام و من که از لحن پرسش این دوست نازنین همچون شاگردان تنبل در هنگام درس پس دادن، به رعشه افتاده بودم با کمی اما و اگر و در نهایت با لکنت زبان اقرار کردم که صد سال تنهایی را نخوانده ام و برای اینکه شاید از بخشی از حیثیت در شرف تاراج خویش دفاعی کرده باشم فوراً توضیح دادم که : اما “کسی به سرهنگ نامه نمی نویسد” را خوانده ام، کتاب زیبایی بود. همان طور که ناگفته بر خواننده واضح و آشکاراست این امای آخرم دردی از من دوا نکرد و دوست نازنینم با لحنی پرشور و مطمئن به من گوشزد کرد که هفتادوپنج درصد عمرم به دلیل کاهلی در خواندن این رمان بزرگ بر فناست و من که خود پیش از آن نیم عمر خود را برفنا میدانستم با یک جمع و تفریق ساده دریافتم که به همین دنیا بیست و پنج درصد بدهکارم، تازه بدهکاریهای آن دنیایی ام بماند. بیشتر بخوانید
|
|
اکرم عثمان از ‘کوچه ما’ رفت
این نویسنده افغان در سال ۱۳۱۶ خورشیدی در شهر هرات در غرب افغانستان به دنیا آمد اما خود زمانی گفته بود که “نیمی بلخی و نیمی کابلی” است، از آن سبب که پدرش از کابل و مادرش از مردم بلخ بود. او در سال ۱۹۹۲ و پس از اوجگیری جنگهای داخلی در افغانستان به سوئد رفت و در آنجا با همکاری شماری دیگر از اهل شعر و ادب، انجمن قلم افغانهای مقیم سوئد را پایه گذاشت. علاوه بر آن مجله ادبی فردا نیز در این سالها زیر نظر او منتشر شده است. دستگیر نایل، نویسنده افغان در مورد داستانهای او نوشته است: “این داستانها عشق به زندگی، امید به آینده و خواندن و نوشتن را در دل انسان زنده میکرد. قهرمانهای ساده، عیار، جوانمرد، وفادار و عاشقاش بر روی صفحات کتاب زنده قدم میزدند، نفس میکشیدند، روح داشتند و گرمای احساسشان را آدم حس میکرد.” نخستین داستانی که از او چاپ شد، ‘دختری پا به زنجیر’ بود که مجله ژوندون در سالهای دهه چهل خورشیدی منتشر کرد. بیشتر بخوانید
|
|
|
|
|
|
]چهارده اوت ۲۰۱۶ شصت سال از مرگ برتولت برشت٬ شاعر و نمایشنامهنویس مشهور آلمانی میگذرد. با این حال او تنها شاعر و نویسنده نبود. او از جوانی مقالات بسیاری درباره نظریات تئاتری خود نوشت. به ویژه در تقابل با فعالیت فرهنگی حزب نازی که میکوشید جوانان را به ایدههای نژادپرستانه جذب کند، او نمایشنامههای آموزشی خود را نوشت. برشت معتقد بود که برای خنثی کردن تبلیغات رژیم نازی، تئاتر باید زحمتکشان را به مقاومت و اعتراض برانگیزد. برای رسیدن به همین هدف بود که او تئاتر اپیک یا روایتی را پایهگذاری کرد. برتولت برشت از مخالفان جدی آیین هنر برای هنر بود. او به هنر متعهد باور داشت، هنرمندان را در برابر جامعه مسئول میدانست و اعتقاد داشت که هنر تنها برای سرگرمی نیست، بلکه باید به جامعه خدمت کند و به ویژه زحمتکشان را که به حقوق خود آشنا نیستند، به فکر وا دارد
|
|
|
|
پاریس ـ فدراسیون بینالمللی جامعههای حقوق بشر، با همراهی سازمانهای عضو خود، وکلای مدافع حقوق بشر در آفریقای جنوبی، دیشوانِلو ـ مرکز حقوق بشر بُتسوانا و جامعهی حقوق بشر زیمبابوه، و با حمایت دِزموند توتو، سیونهمین کنگرهی خود را از ۲۳ تا ۲۷ اوت ۲۰۱۶ (۶ـ۲ شهریور ۱۳۹۵) در ژوهانسبورگ برگزار میکند. در این رویدادِ یگانه که نمایندگان ۱۷۸ سازمان عضو فدراسیون شرکت خواهند داشت، بیش از ۴۰۰ مدافع حقوق بشر از سراسر جهان گردِ هم میآیند عبدالکریم لاهیجی، رئیس فدراسیون بینالمللی جامعههای حقوق بشر، گفت: پس از داکار در سال ۱۹۹۷ و کازابلانکا در سال ۲۰۰۱، این سومین بار است که فدراسیون بینالمللی جامعههای حقوق بشر تصمیم گرفته کنگرهی خود را در آفریقا برگزار کند. ما آفریقای جنوبی را اتفاقی انتخاب نکردیم. این کشور نقشی روبهرشد و اساسی در سطح قاره بازی میکند و همزمان باید از پسِ چالشهای مهم داخلی برآید. برگزاری کنگرهی ما در ژوهانسبورگ به معنای قدردانی از جامعهی مدنی آفریقای جنوبی است که در کشوری متأثر از چندین دهه حاکمیت آپارتاید، شجاعت و پیگیری در راه بازگرداندن حاکمیت قانون را به نمایش گذاشته و هنوز بهخاطر تحکیم دستاوردهای خود مبارزه میکند
|
|
|
|
“اهداف توسعه پایدار” سازمان ملل ایجاد تغییر در مسیر قرن بیست و یکم و پرداختن به چالشهای کلیدی مانند فقر، نابرابری و خشونت علیه زنان است. توانمندسازی زنان یک پیش شرط برای این امر است. با در نظر گرفتن بسیاری از اهداف توسعه پایدار که برابری و توانمندسازی زنان را دنبال می کنند، زنان هم به عنوان هدف و هم بخشی از راه حل نقشی حیاتی در رسیدن به این اهداف دارند. هدف پنجم به طور خاص به رسیدن به این برابری اختصاص داده شده است.برای تضمین حقوق زنان در دنیا نیاز به تغیرات حقوقی و قانونی عمیق است. ۱۴۳ کشور تا سال ۲۰۱۴ برابری بین زن و مرد در قانون اساسی کشورشان را تضمین کردهاند، در حالی که ۵۲ کشور دیگر این قدم را هنوز برنداشته اند. در بسیاری از ملتها، تبعیض جنسیتی هنوز در نظام اجتماع و حقوقی تنیده شده است. اختلافات فاحش جنسیتی در عرصه اقتصادی و سیاسی باقی مانده است. در حالی که پیشرفتهایی در طول دهههای اخیر حاصل شده، در سطح جهانی یک زن در بازار کار همچنان ۲۴ درصد کمتر از مردان درآمد دارد. تا آگوست ۲۰۱۵، تنها ۲۲ درصد از تمام مجالس قانونگذاری دنیا از زنان تشکیل شده بودند، که بیانگر یک رشد کند ۱۱.۳ درصدی از سال ۱۹۹۵ است
|
|
|
|
|
|
|
|
خشونت در سینمای سرگرمکننده قتل از نوع سکسیستی
پاتریک استوارت، بازیگر مشهور سینمای آمریکا گفته: «مسوولیت بخشی از خشونت هایی که در سراسر جهان بر زنان روا داشته میشود، به عهده صنعت فیلم و سینماست و به همین دلیل، سینما هم باید در این خصوص سرزنش شود.» او گفته که در کودکی دیده که چطور پدرش هر روز مادرش را کتک میزده و به طور خاص از فیلم مشهور «بیل را بکش» نام میبرد که حاوی خشونت علیه زنان است. اما این تنها نقش سینما بر خشونت علیه زنان نیست. دنیای محصولات سینمایی عرصه سرگرمی، پر از قهرمانانی مثل سوپرمن و بتمن است. ابرموجوداتی شکستناپذیر که گاهی در جستوجوی عدالت و گاهی برای انتقام و شکست موجودات شر، دست به کشتار میزنند و مخاطب، از تماشای خشونت و خون در صحنههای فیلم لذت میبرد. در این میان خشونتی که به شخصیتهای فیلمهایی از این دست روا داشته میشود بر اساس جنسیت آنها متفاوت است
|
|
برابری جنسیتی در پزشکی داروهای زنانه، داروهای مردانه
ابتلا به برخی بیماریها در مردان بیشتر از زنان است. در زنان نیز برخی بیماریها بیشتر از مردان بروز میکند. هر چند علم پزشکی به تفاوتهای دو جنس آگاه است، اما در صنعت داروسازی این تفاوت آنطور که باید مد نظر قرار نمیگیرد. زنان و مردان با اینکه از نظر بیولوژیکی با یکدیگر متفاوت هستند، اما داروهای درمانی که مصرف میکنند، به یکدیگر شبیهاند. مدتهاست که تفاوت بیولوژیکی زنان و مردان با یکدیگر رازی سرپوشیده نیست و از کفش کتانی گرفته تا تیغ اصلاح، تولیدکنندگان اکثر محصولاتشان را در دو نوع متفاوت برای زنان و مردان به بازار عرضه میکنند. اما وقتی پای سلامتی به میان میآید، تأکید بر روی این تفاوتها بسیار کمتر شده و اساسا فرض بر این گذاشته میشود که هر دو جنس مذکر و مؤنث به اندازه کافی به یکدیگر شباهت دارند که بتوانند از داروهایی مشابه استفاده کنند. برای آزمایش داروها فرقی نمیکند، چه روی موش باشد یا روی انسان یا این که موضوع بر سر کشت یاخته باشد، به طور سنتی ارجحیت با جنس مذکر است
|
|
|
|
|
|
در داخل و بیرون، زنان افغانستان بهعنوان افراد ضعیف و قربانیان بیصدای خشونت به تصویر کشیده شدهاند. علیرغم این تجسم یکجانبه، در گوشه و کنار افغانستان زنان قدرتمندی حضور دارند که برای گرفتن حق خود مبارزه میکنند. به واقع، بهعنوان یک زن افغان به این عقیدهام که ما از دههها جنگ و مشکلات بزرگ نجات پیدا کردهایم، زیرا ما قدرتمند هستیم نه بهعنوان کسانی که ما را نجات داده باشند. زنبودن در افغانستان نیازمند شجاعت و شهامت است، زیرا زنان در افغانستان با چالشهای خانوادگی، اقتصادی و سیاسی عمدهای مواجهاند، اما با امید و کار سخت، به زندگی خویش ادامه میدهند. از زنانی که بهشکل خستگیناپذیر در مزارع کار میکنند و یا زنانی که در مناطق شهری با پذیرفتن خطرات زیاد به کارشان در مکتبها میروند و یا غیر از ان، در بیرون از خانه کار میکنند. بنا از هر زن افغان بهعنوان سمبول شجاعت و ایستاده میشود یاد کرد. در جامعه مردسالار ما، زنان بهخاطر کاری که انجام میدهند، به ندرت مورد ستایش قرار گرفتهاند. چنانچه زنان افغان همه روز تلاش میکنند، بی آنکه قدرانی شوند، اما آنها میایستند و ادامه میدهند، این خود دلیلی برای پیشرفت و ایستادگی آنان است. هر صبح که خانهی خویش را ترک میکنیم، نمیدانیم که آیا دوباره بر میگردیم یا نه! اما «ما نه آن بید ضعیفیم که زه هر باد بلرزیم» و خاموش بشینیم. چالشهایی که در مقابل ما قرار دارد، ما را قویتر ساخته است
|
|
|
|
سازمان ملل متحد در تازهترین گزارش خود نوشته است که جنگ در شهر حلب سوریه سبب شده تا ۲ میلیون انسان به آب دسترسی نداشته باشند. مقامهای این سازمان میگویند، شهروندان حلب نیاز حیاتی به آب دارند و طرفهای درگیر باید آتشبس چند روزه اعلام کنند. برپایۀ این گزارش، باشندهگان حلب در وضعیت وخیم قرار دارند و در صورتی که سیستم آبرسانی و برق این شهر ترمیم نشود، فاجعۀ بزرگتری رخ خواهد داد. سازمان ملل از آمادهگیاش برای کمک به شهروندان حلب خبر داده است. این سازمان همچنان، حمله به بیمارستانها از سوی طرفهای درگیر در جنگ سوریه را نکوهش کرده است
|
|
|
|
همزمان با سالگرد اعدامهای گسترده سال ٬۱۳۶۷ خانواده آیتالله منتظری، سندی تاریخی را منتشر کردند که مربوط به دیدار این مرجع فقید شیعه با «هیات مرگ» در اعدامهای سال ۶۷ است. در این جلسه که روز ۲۴ مردادماه آن سال برگزار شده است٬ حسینعلی نیری حاکم شرع وقت، مرتضی اشراقی دادستان وقت، مصطفی پورمحمدی نماینده وقت وزارت اطلاعات در زندان اوین و ابراهیم رئیسی معاون وقت دادستان کشور حضور دارند. بنابر روایتهای مختلف٬ در مرداد و شهریور ماه همان سال حدود ۵۰۰۰ نفر از منتقدان و مخالفان نظام جمهوری اسلامی با برگزاری چند دقیقه دادگاه اعدام شدند. اگرچه مواضع آیتالله منتظری پیشتر در کتاب خاطرات او مطرح شده بود اما برای اولین بار فایل صوتی اعتراضهای او در مقابل «هیات مرگ» منتشر شد. هرچند فشار مسوولان باعث شد که این فایل از سایت رسمی آیتالله منتظری حذف شود اما در روزگار انقلاب تکنولوژیک و شبکههای اجتماعی این گونه سانسورها کاملا بی تاثیر و بیفایده است. زیتون با هدف تمرکز بر پیامدهای انتشار این سند تاریخی با رضا علیجانی، روزنامهنگار و فعال سیاسی گفتوگو کرده است که خود از سال ۱۳۶۵ به مدت ۴ سال در زندان اوین محبوس بود.
متن کامل این گفتوگو را بخوانید
|
|
|
|
|
|
|
|
پژوهشهای پایهای برای بازسازی میراث تاریخی حلب
یک مؤسسه آلمانی با تخصیص ۷۵۰ هزار یورو قصد کمک به بازسازی ویرانههای شهر تاریخی حلب را دارد. قرار است در چارچوب این پروژه تحقیقاتی یک مدل سهبعدی از بازار شهر حلب ساخته شود. مؤسسه “گردا هنکل” مستقر در شهر دوسلدورف آلمان، بودجهای ۷۵۰ هزار یورویی برای انجام تحقیقات پایهای در زمینه برنامهریزی برای بازسازی میراث تاریخی شهر حلب اختصاص داد. این بودجه قرار است به دو مؤسسه باستانشناسی آلمان و یک موزه هنرهای اسلامی واقع در برلین داده شود که قصد تحقیق در این زمینه را دارند. در چارچوب این پروژه که نام “ساعت صفر: آیندهای برای زمان پس از جنگ” دارد، کارشناسان آلمانی و سوری یک بانک اطلاعاتی را راهاندازی میکنند که در آن تمامی خرابیهای ناشی از جنگ در حلب ثبت خواهد شد. افزون بر آن یک مدل سه بعدی از بازار ویرانشده حلب نیز ساخته خواهد شد
|
|
کتابخانه مخفی سوریه
آدم فکر میکند جایی که سالها محاصره بوده و مردمش گرسنهاند، کسی دل و دماغ کتاب خواندن ندارد. اما گروهی از کتابخوانهای سوری، با کتابهایی که از ساختمانهای سوخته و ویران بیرون کشیدهاند، یک کتابخانه زیرزمینی راه انداختهاند. کتابخانه در حقیقت یک اتاق است، بزرگ اما کمنور، زیر یکی از همان ساختمانهای بمبخورده. برای مردم داریا (در حومه دمشق)، دستکم برای آنها که اهل خواندناند، همین اتاق کمنور، روزنه امید است، فرصتی است برای آموختن. اناس احمد، از بنیانگذاران کتابخانه که پیش از این دانشجوی مهندسی عمران بوده، میگوید: “فکر کردیم هر طور شده باید کتابخانهای داشته باشیم که درسخواندنمان را ادامه بدهیم. و فکر کردیم اگر زیر زمین باشد بمب و خمپاره نمیخورد و سالم میماند.”داریا از چهار سال پیش در محاصره نیروهای دولتی و حامیان بشار اسد است. در این چهار سال، اناس و چند نفر دیگر – که آنها هم اغلب دانشجو بودهاند اما جنگ درسشان را تعطیل کرده – بیش از ۱۴۰۰۰ جلد کتاب جمع کردهاند، تقریبا از هر موضوعی که فکرش را بکنید
|
|
|
|
|
|
فدراسیون بینالمللی جامعههای حقوق بشر و سازمان عضو آن در پاکستان، کمیسیون حقوق بشر پاکستان بهشدت حملهی تروریستی در ورودیِ بخش اضطراری بیمارستان سیویل در کویته در بلوچستان پاکستان در روز دوشنبه ۸ اوت ۲۰۱۶ را محکوم میکنند. در این حمله ۷۴ تن کشته و ۱۱۲ تن زخمی شدند و اکثر قربانیان وکیل دادگستری بودند. این حمله زمانی رخ داد که وکلای دادگستری در این بیمارستان گرد آمده بودند تا جنازهی بلال انور کاسی، رئیس شورای وکلای بلوچستان را که صبح همان روز به دست مردان ناشناس کشته شده بود، تشییع کنند. [1] ما همبستگی خود را با تمام مردم پاکستان اعلام میکنیم و از دولت پاکستان می خواهیم امنیت و ایمنی همهی مردم، وکلای دادگستری، روزنامهنگاران و مدافعان حقوق بشر را تضمین کند. ما همچنین یادآوری میکنیم که دولت پاکستان باید در اقدامهای خود برای مقابله با تهدید تروریستی به حقوق بینالمللی و تعهدات بینالمللی خود پایبند باشد و توجه کند که صلح و امنیت را فقط میتوان از طریق رعایت حقوق بشر و حاکمیت قانون تضمین کرد
بیشتر بخوانید
|
|
|
|
در این نشست سه تن از فعالان و پژوهشگران عدالت انتقالی سخنرانی کردند. به باور آنها تاریخ افغانستان تاریخی مملو از فجایع و جنایت بوده و پروسههای صلح به دلیل عدم استواری بر محور عدالت، نه تنها به صلح منجر نشد، بلکه چرخه خشونت را بیشتر چرخاند. عبدالله احمدی، عضو گروه هماهنگی عدالت انتقالی و گرداننده این جلسه پس از معرفی برنامه گفت: «ما طی یک و نیم دهه اخیر با وصف دستآوردها با چالشهای زیادی روبهرو بودهایم. با این که عدالت انتقالی از خواستههای مردم افغانستان است، ولی آنچنان که توقع میرفت دستآورد قابل ملاحظهای نداشتیم. تصویب قانون منع خشونت راه گریز از عدالت را به وجود آورد.» احمد شجاع، پژوهشگر دیدهبان حقوق بشر افغانستان دربارهی وضعیت عدالت انتقالی گفت: «در افغانستان انتقال صورت گرفته، اما عدالت صورت نگرفته است. هر بار فقط سیستمها عوض شد اما عدالت تطبیق نشد.» به باور این پژوهشگر قانون عفو عمومی و مصالحه ملی باعث «افزایش نقض حقوق بشر» شده است: «گروههایی وجود دارند که در یک و نیم دهه گذشته جنایت کردهاند اما هیچکس آنها را مورد محاکمه قرار نمیدهد. بسیاری از این گروهها بخشی از دولت هستند. دولت طبق قوانین بینالمللی مکلف به داشتن سیستم عدلی و قضایی است و هر کس مرتکب جرایم ضد بشری شود باید مورد پیگرد قرار گیرد.» هادی معرفت، رییس “سازمان حقوق بشر و دموکراسی” دربارهی مشکلات عدالت انتقالی در جهان و افغانستان صحبت کرد: بخش کلانی از ناکامی عدالت انتقالی به جنبه نظری عدالت انتقالی برمی گردد. عدالت انتقالی در اکثر کشورهای جهان روند دولتمحور است. دولتهای پس از جنگ معمولا بی ثبات و از هم پاشیدهاند چراکه جنگ بنیادها و ساختارهای کشورها را از بین میبرد و در مقابل بحرانهای مختلف اجتماعی، سیاسی و فرهنگی به وجود میآید. همچنین دولتمحور بودن عدالت انتقالی احتمال ابزاری شدن این روند را افزایش میدهد و از آن برای تسویه حسابهای شخصی نیز استفاده میشود
بیشتر بخوانید
|
|
|
|
|
|
|
|
راهنمای قربانیان به دادگاه بینالمللی جنایی
معرفی: «به یاد داشته باشیم در قرنی که گذشت میلیونها کودک، زن و مرد قربانیان خشونتهای باور نکردنیای بودند که وجدان بشر را عمیقا آزرده و جریحه دار کرده است. بدانیم که کماکان این جنایات هولناک صلح، امنیت و آسایش جهان را تهدید می کنند… مصمم باشیم که به معاف کردن عاملان این جنایات از مجازات پایان دهیم و به این ترتیب در جلوگیری از تکرار این جنایات یاری رسانیم… به این اهداف باور داشته باشیم و به خاطر نسلهای امروز و فردا، از برپایی دادگاه بین المللی دائمی جنایی حمایت نماییم…». این پاراگراف که از اعلامیه سازمان ملل در مورد اصول اساسی عدالت برای قربانیان جنایت و سوء استفاده از قدرت (اصل ۴) نقل شده است مطلع «کتاب راهنمای قربانیان به دادگاه بین المللی جنایی» است. این کتاب شامل ۸ فصل است که به معرفی دادگاه بین المللی جنایی، جنایات در محدوده اختیارات قانونی دادگاه، جنایات انجام شده به خصوص بر زنان و کودکان، مشارکت و حضور قربانیان در دادگاه، حفاظت و امنیت قربانیان و شهود، جبران خسارت، نتیجه گیری و ضمائم پرداخته است
|
|
چگونه حقیقت و عدالت از دستور کار بیرون ماندهاند و چرا؟
۱٫ ۲۸ سپتامبر ۲۰۱۵٫ تصرف نمادین قندوز توسط طالبان در شمال افغانستان ناظران بسیاری را شگفتزده کرد؛ پس از هفتهها جنگ و مرگ غمانگیز شهروندان، طالبان عقبنشینی کرد. قطعاً این وقایع شواهد محکمی بودند که جنگ در افغانستان با سقوط رژیم طالبان در سال ۲۰۰۱ بههیچوجه به پایان نرسیده است. این رویدادها نشان میدهد که چرا مردم افغانستان اکنون خسته و در آرزوی صلح و امنیت هستند. ولی لازمه چنین رخدادی چیست؟ طرفداران عدالت در دورهی گذار- یا عدالت در کشورهایی که در حال گذار به «صلح» یا «دموکراسی» هستند- بر این نظرند که بدون عدالت خبری از صلح نیست. مشکل اینجاست که عدالت در دورهی گذار در افغانستان از دستور کار خارج شده است. هدف این گزارش، که شامل چند نظریه و مروری جامع بر مطالب مربوط به عدالت در دورهی گذار در افغانستان است، ارائه چالشها و فرصتهایی است که مردم افغانستان و جامعه جهانی میتوانند آن را در نظر داشته باشند یا از آن استفاده کنند تا به وعدههای بزرگ عدالت در دورهی گذار، مثل صلح و همچنین مفهومی از حقیقت، عدالت و کرامت انسانی برای قربانیان تحقق ببخشند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Someone who “owing to a well-founded fear of being persecuted for reasons of race, religion, nationality, membership of a particular social group or political opinion, is outside the country of his nationality, and is unable to, or owing to such fear, is unwilling to avail himself of the protection of that country.”
|
|
پناهنده
کسی است که به علت ترس موجه از تعقیب به دلایل نژادی، مذهبی، ملیتی، عضویت در گروه خاص اجتماعی یا داشتن عقیده سیاسی، در خارج از کشور متبوع به سر میبرد و نمیتواند، یا به دلیل همان ترس، نمیخواهد از حمایت کشور خود بهره بگیرد
|
|
|
|
|
|
از ستمگری به روابط اجتماعی جنسیتی
دانیل کِرگوات
اگر تقسیم جنسی کار موضوع تحقیقات پیشرو در کشورهای زیادی بوده است (مادلن گیلبِر ، آندره میشِل ، ویویان ایزامبِر جَمَتی) در فرانسه در اوایل دهه ۱۹۷۰ بود که تحت فشار جنبش فمینیستی، موجی از تحقیقات که سریعاً پایههای نظری را به این مفهوم دادند شکل گرفت. اول از همه چند واقعه را یادآوری کنیم: جنبش زنان، آنطور که اغلب میگویند، از موضوع سقط جنین آغاز نشد. این جنبش نتیجه پی بردن به ستمی خاص بود: این که بخش اعظمی از کار را که زنان رایگان انجام میدهند، نه برای خود آنان بلکه برای دیگران انجام و نادیده گرفته میشود و همیشه به اسم امری طبیعی، از روی عشق یا وظیفه مادری انجام میگرفته است. افشای این امر (اشاره کنیم به تیتر یکی از اولین روزنامههای فمینیستی فرانسه: دستمال آشپزخانه میسوزد) بُعدی دوگانه داشت: «بیزار» (اصطلاحی که بهکار میرفت) از انجام دادن آنچه که بهتر بود آن را «کار» نامید، و بیزار از نسبت دادن آن به زنان، و تنها به زنان، انگار امری بدیهی است که میبایست نادیده و نشنیده گرفت. اولین تحلیلها در مورد این شکل از کار در علوم اجتماعی به سرعت منتشر شد. از میان آنها میتوان دو مجموعه «شیوه تولید خانگی» (دِلفی ۱۹۷۴ – ۱۹۹۸) و «کار خانگی» (شابو – ریشتر و دیگران، ۱۹۸۴) را نام برد. در آن زمان، مفهومسازی مارکسیستی روابط تولیدی، طبقات اجتماعی که بر اساس دو اصل تضاد کار/ سرمایه تعریف میشوند و شیوه تولید نزد کسانی که خود را وابسته به جنبش چپگرا معرفی میکردند، بسیار شایع بود و میدانیم که بیشتر فمینیستها متعلق به این دسته بودند (پیک، ۱۹۹۳). اما تحقیقات بهتدریج از این مرجع اجباری فاصله گرفتند و به سمت تحلیل کارخانگی به عنوان فعالیت کاری همچون کار حرفهای کشیده شدند. این امر توجه همزمان به فعالیت حوزه خانگی و حوزه حرفهای و اندیشیدن به مسئله تقسیم جنسی کار را امکانپذیر کرد. مثل اثر بومرنگ، به محض این که خانواده از شکل واحد طبیعی و بیولوژیک خارج و ترجیحا به عنوان مکانی برای کار ظاهر شد، کار دستمزدی هم که تا آن زمان تنها به عنوان کاری تولیدی با تصویر کارگر مرد، متخصص و سفیدپوست در نظر گرفته میشد، از درون متحول شد (دِلفی و کِرگوات، ۱۹۸۴). در بسیاری از کشورها، این جنبش دوگانه به شکوفایی تحقیقاتی انجامید که از این دیدگاه با توجه به تقسیم جنسی کار استفاده کردند و کار را با توجه به دسته بندیها، شکلهای تاریخی و جغرافیایی آن و رابطه میان جداسازیهای متعدد کار که از نظر اجتماعی رخ داده بود مورد بررسی قرار دادند. این بررسی به طرح مفاهیمی چون زمان اجتماعی (لانژِون، ۱۹۹۷)، مهارت (کِرگوات ۱۹۸۲)، بازدهی (ایراتا و کِرگوات، ۱۹۸۸) و اخیرا صلاحیت منجر شد. بنابراین، در آغاز، تقسیم جنسی کار مهره ارتباطی بین دو حوزه بود؛ اما چندی نگذشت که این مفهوم دیگر بسنده نمیکرد: دو اصل ـ جدایی کار زن و مرد و وجود سلسله مراتب ـ که همه جا دیده میشدند و همیشه به همان معنا به کار میرفتند، دیگر میبایستی به سطح دومی از تحلیل ارتقا مییافتند: مفهومبخشی به این رابطه اجتماعی بین گروه مردان و گروه زنان. از سال ۱۹۸۵ در فرانسه میزگردهایی به نام آپْر تشکیل شد که بعدها به میزگردی بینالمللی با عنوان «روابط اجتماعی جنسیتی: مسائل، روش بررسی، حیطه تحلیل» (پاریس، ۱۹۸۷) تبدیل شد و به موازات آن برخی از شرکتکنندگان زن آن در سال ۱۹۸۶ مجموعهای در مورد روابط اجتماعی جنسیتی مسیر معرفت شناسی را در چارچوب «تحقیقات فمینیستی و تحقیقات در باره زنان» بَتَگلیولا و دیگران به چاپ رساندند. با وجود این و همزمان با این ساختههای نظری، اقتدار مفهوم جداسازی جنسی کار کم کم به زوال میرفت. این اصطلاح در بحث آکادمیک علوم اجتماعی و بهویژه در جامعهشناسی رایج شده بود؛ ولی بیشتر اوقات از هر نوع معنا عاری است و تنها به دیدگاهی جامعهنگارانه ارجاع دارد که وقایع و نابرابریها را تشریح میکند ولی این دادهها را به گونهای منسجم سازماندهی نمیکند. سرانجام، کارخانگی که مدتها موضوع تحقیقات بسیاری بود دیگر بسیار کم مورد تحلیل قرار گرفت؛ بهطور دقیقتر میتوان گفت که به جای استفاده از این مفهوم برای مورد سؤال قرار دادن جامعه حقوقبگیر (فوجِرولاـ شووِبِل ۱۹۹۸) از آن با عنوان «کار مضاعف»، «کار متحد» یا «مصالحه وظایف» نام میبرند؛ یعنی مثل ضمیمهای از کار دستمزدی. از اینجا است که توجه و تمرکز به سمت کار دستمزدی (نابرابریها در کار، دستمزد، کار نیمه وقت،…) و همچنین دستیابی به سیاست (شهروندی، تقاضای برابری…) جلب میشود. ولی بحث در مورد روابط اجتماعی (بین جنسیتی) به طرز بارزی کنار گذاشته میشود. در اینجا است که میتوان آثار مشترک بیکاری توده و «شکلهای جدید شغلی«، پیشرفت نولیبرالیسم، کاهش شمار جامعه کارگری صنعتی، فروریزی دیوار برلین با پیامدهای سیاسی و عقیدتی آن را مشاهده کرد: هیچ بخشی از علوم اجتماعی از تغییر جهت تحلیل روابط اجتماعی با منطقی صرفا اقتصادی بینصیب نماند
میتوانید این کتاب را سفارش دهید
|
|
|
|
سه طالب در ولایت هلمند بر یک زن تجاوز جنسی کردند یک زن جوان در فاریاب تیرباران شد دولت آرژانتین برنامه ریشهکنی خشونت علیه زنان را به اجرا میگذارد دولتها خشونت را علیه زنان پیش میبرند آزمون استخدامی برای رفع تبعیضات ناروای جنسیتی در ایران به تعویق افتاد کفتار مالاوی در آفریقا برای رابطه جنسی با کودکان بازداشت شد استقبال از بازداشت پزشک مصری که دختران را ختنه میکرد سالانه ۱۰۰ هزار کودک زیر ۵ سال در افغانستان میمیرند زنان پس از کودتا در ترکیه: روزهای سختی در پیش است حجاب، خروس و غیرت سارا زاهدی، برنده جایزه انجمن ریاضیات اروپا
|
|
|
|
سوریه: حمله هوایی مرگبار به زایشگاه جنایت جنگی احتمالی اسراییل: نهاد سازمان ملل بستن ورودیها در الخلیل را به عنوان «مجازات دستهجمعی» محکوم کرد فیلیپین: افزایش قتل مظنونان به تبهکاری محکوم است عفو بینالملل: یک نوجوان دیگر در ایران اعدام شد چین: اعترافات و محاکمههای بسته عدالت را به سخره میگیرند نشست سران درباره پناهجویان به شکستی رقتانگیز انجامید ناتو: افزایش نقش سلاحهای هستهای ترکیه: وضعیت اضطراری نباید آزادی بیان و حقوق بشر را سرکوب کند هند: سیاست مرگبار ثروت: زنکشی
|
|
|
|
هفتروزنامه حقوق بشری افغانستان – شماره ۱۵۸
|
|
|
|
|
|
|
|
هزاران خانواده دیگر در افغانستان بیجا شدند سخنگوی والی فراه: طالبان صدها خانواده را مجبور به کوچ کرده است بازماندگان قربانیان جنبش روشنایی حکومت را در رویداد دهمزنگ متهم میدانند یک مولا در جوزجان بر دختر ۱۴ سالهاش تجاوز کرد فعالان: تمامی ابعاد حادثه خونین دهمزنگ باید روشن شود سالانه حدود ۷۰۰ هزار متقاضی وارد بازار کار افغانستان میشوند که شانس کمی برای یافتن وظیفه دارند مهاجران افغان خواهان تمدید اقامتشان در پاکستان شدهاند
|
|
|
|
“Unveiling Afghanistan, the Unheard Voices of Progress” ARMANSHAHR Campaign
|
|
|
|
|
|
|
|
“Unveiling Afghanistan, the Unheard Voices of Progress” is a campaign by Armanshahr & FIDH, which was launched in advance of the historic presidential election in Afghanistan in April 2014, exploring views held by Afghan civil society actors. Over 100 days, 100 influential social, political, and cultural actors hoped to spark conversation and debate about building a society that is inclusive of women’s and human rights in Afghanistan. After more than 30 years of war, Afghanistan’s progress towards democratisation remains extremely fragile. Afghanistan is one of the 10 poorest countries in the world. 75% of the population are illiterate, with the great majority of Afghans having been born after the Soviet invasion of 1979. Afghanistan suffers the world’s highest rate of infant mortality (134 per 1,000 live births) and an average life expectancy of just 48.1 years. READ MORE Fawzia Koofi (MP): “I am afraid to see the world and its progress from behind a chador again”Malek Setiz (Scholar and HR Actvist): “We must move with the times”Partaw Naderi (Poet): “Democracies deal with citizens, not ethnicities”Horia Mosadiq (Amnesty Int. researcher): “He said he would kill me if he ever saw me going to school again”Sayed-Askar Mousavi (Professor): “Afghanistan needs educated women to combat reactionaries”Suraia Perlika (Women’s rights defender: “We cannot trust our statesmen”Kazemiya Mohaqeq (ISlamic scholar: “We cannot even begin to list our demands if we do not shake off the straitjacket of illiteracy”Seddiq Barmak (Golden Globe winner Film Maker): “I couldn’t speak up, I couldn’t breathe”
|
|
|
|
There is a place on earth where millions of people have peace. One out of three persons has been displaced and has sought refuge in neighboring countries. Millions of homes have been destroyed. A victim of the Cold war and superpowers… Hear the Afghan voices
|
|
|
|
Anniversary of the biggest terrorist attack in human history
|
|
|
|
|
|
|
|
PressenzaThe dates of August 6 and 9, 1945, remind us of the horror of Japan’s Hiroshima and Nagasaki in the context of the end of the Second World War. That is when the US government caused the USA military to drop two nuclear bombs on those cities, generating the most destructive of terrorist acts ever, and to date. It was a genocidal crime against humanity that must be tried immediately to bring to an end like confrontations. Those who win wars are among other things, those who judge outcomes. Today, we have the situation where those countries that installed colonialism and modern imperialism, are the main holders of nuclear weapons. Ironically, these same nuclear nations are part of the Security Council of the United Nations. These dates are remembered by us humanists, bringing cautionary reminders of the horror of the past, while inviting us to become aware of the danger of the current situation.
|
|
|
|
Central Iran: Prisoner Executed in Public
|
|
|
|
|
|
|
|
IRAN HUMAN RIGHTS A prisoner with armed robbery and rape charges was hanged in public in central Iran on Tuesday August 9. A prisoner, identified as M.R., was reportedly hanged in public in the city of Saveh on armed robbery and rape charges. According to Iranian state run news outlet, ISNA, quoting the press department of the Judiciary in Saveh (Markazi province, central Iran), the execution was carried out early morning on Tuesday August 9 in front of a crowd of people.
|
|
|
|
|