|
|
International Day of Nowruz
|
|
|
|
Time and DateThe United Nations’ (UN) International Day of Nowruz celebrates the start of the Persian spring festival March 21 ever year. It occurs on or around the time of the March equinox. What Do People Do? About 300 million people worldwide celebrate Nowruz, with traditions and rituals particularly strong in the Balkans, the Black Sea and Caspian Sea regions, the Caucasus, Central and South Asia, and the Middle East. Events may include folk dance performances, special concerts, and tree planting ceremonies. Public Life International Nowruz Day is a global observance. The Nowruz festival is a public holiday in some countries, such as Iran.
|
|
|
Nowruznameh of Omar Khayyam
|
|
|
|
Nowruznameh – epistle of Nowruz – the writing of which is attributed to Omar Khayyam, the celebrated Persian-speaking poet, mathematician, astronomer, and philosopher, has been published in Afghanistan based on the text corrected by Mojtaba Minovi. Marking Nowruz 1393, this is a book in the literary series of Armanshahr books, with an introduction by Master Partaw Naderi. Scholars differ in their opinions about its attribution to Omar Khayyam Nishaburi. Some maintain that it has been written by another person but attributed to Omar Khayyam. Some others believe it has been written by Khayyam. Yet there are others who opine that Nowruznameh has been compiled posthumously on the basis of Omar Khayyam’s sporadic notes. Nevertheless, Mojtaba Minovi wrote in his introduction to the first edition of this book in 1933: “How can we find any contemporary of Omar Khayyam to write such a treatise and be so generous to attribute it to Khayyam?” There is a wealth of information in Nowruznameh about names of horses and explanations about them, names of different types of swords, beliefs of our predecessors about beauty, styles of the kings, signs of treasures and the characteristics that our predecessors attributed to silver and gold, different types of wines and their harms as well as ways of avoiding those harms… All that information, in the beautiful prose style of the fifth century after Hegira, wrapped in the context of mesmerising stories and fables, has attached high literary value to this book.
|
|
|
NOWRUZ ii. In the Islamic Period
|
|
|
|
iranicaonlineThe Islamic conquest altered many Iranian traditions specifically associated with national ideology, imperial institutions, and Zoroastrian rituals. Although Nowruz was an established symbol of these three aspects, it did survive while less significant festivals were eclipsed by their Islamic rivals and gradually became abandoned by indifferent Mongol and Turkish rulers or hostile clerical authorities during Safavid and Qajar periods. Nowruz survived because it was so profoundly engrained in Iranian traditions, history, and cultural memory that Iranian identity and Nowruz mutually buttressed each other, and the emergence of a distinctly Persian Muslim society—and later the emergence of a nation state with the advent of the Safavids—legitimized the ancient national festival and allowed it to flourish with slight modifications or elaborations. Indeed, as will be set out in subsequent sections, the incremental expansion of Nowruz ceremonies from the Safavids, through the Qajars, to the Pahlavi period enabled the court to parade its power and strengthened its attempts at forming a stronger central authority.
READ MORE
A History of Opposition to Nowruz Continues Under the Islamic State
As Nowruz festivities around the world continue, the Islamic State (IS) has been attacking celebrations of the holiday. On March 20, two car bombs attributed to IS exploded at Kurdish festivals celebrating Nowruz in Hassakeh in northeastern Syria, killing at least twenty and wounding eighty others. There have also been a number of reports that individuals in the Iraqi city of Mosul have been arrested for celebrating the holiday.
Read More
|
|
|
Newroz/Nevruz: Comparing Turkish and Kurdish national identities
|
|
|
|
nationalismstudies Nowruz is the traditional celebration of the Persian New Year, marking the coming of the spring equinox around March 21st. Its roots lie in the religious traditions of Iran, in particular Zoroastrianism. Despite these origins, today Nowruz is celebrated as a secular festival by a diverse range of ethnic and religious communities in the Balkans, the Black Sea Basin, the Caucasus, Central Asia, and the Middle East. Since the 1980s, Nowruz has been associated in particular with a resurgent and politicised Kurdish national identity. However, in 1991, Turkey began to officially celebrate the festival, despite its Kurdish associations. Furthermore, after the collapse of the Soviet Union, many newly independent Turkic nations in Central Asia and the Caucasus began to celebrate Nowruz as a national holiday. From being a celebration officially observed in only Iran, Nowruz is now observed in over fifteen different countries. Below, we explore the processes by which Nowruz has become a symbol and celebration of both Turkish and Kurdish national identity. In class, we will interpret these processes of national identity construction through the prism of Hobsbawm and Ranger’s ‘invention of tradition’ thesis (Hobsbawm and Ranger, 1983).
|
|
|
Subscribe to our Youtube Channel
عضو شبکه یوتیوب آرمان شهر شوید
|
|
|
|
|
|
|
Armanshahr Civil Society & Human Rights Newsletters
خبر نامه ی جامعه مدنی و حقوق بشر
|
|
|
|
All Newsletters are available HERE
تمامی خبر نامه ها در اینجا موجود هستند
|
|
|
کتابخانه زنان آرمانشهر Armanshahr Women’s library
|
|
|
|
|
|
|
Subscribe to our INSTAGRAM CHANNEL
در اینستاگرام به ما بپیوندید
|
|
|
|
|
|
|
Nowruz: Photos of Kurdish New Year celebrations in Iraq, Afghanistan and Greek refugee camp
|
|
|
|
Nowruz, a festival that marks the arrival of spring and the Persian new year, is celebrated in countries that use the Persian calendar, such as Iraq, Syria, Iran, Afghanistan and Tajikistan. The calendar takes as its start date the time when the Prophet Mohammed moved from Mecca to Medina in 621 AD. The current Persian year is 1395.
|
|
هدایای نوروزی آرمانشهر
کتابهای رایگان برای همه
|
|
|
|
|
|
|
|
مرقع عشقمنتخب آثار خوشنویسی استاد نجیبالله انوری تذهیب: مهدی بنایی گرافیست: روحالامین امینی
|
|
|
|
سرزمین من
مجموعۀ چند لندی و عکس از زنان
به پشتو، فارسی و انگلیسی به کوشش: گیسو جهانگیری و روح الامین امینی
عکس ها: الهه ساحل، معصومه جعفری، مهشید راستی
برگردان شعرها از پشتو به فارسی: مجیب مهرداد و اتحادیه نویسندگان افغانستان
برگردان شعرها از فارسی به انگلیسی: گیسو جهانگیری
طرح جلد و برگآرایی: روح الامین امینی
|
|
|
|
آزادی اندیشه و گفتار
و زنگی مست شمشیر به دست
جستارها و یادوارهها
نویسنده: رهنورد زریاب
برگآرا و واژهنگار: پرویز شمال
طرح جلد: روحالامین امینی
|
|
|
|
نور در زیر شیروانی
شعر برای کودکان، نوجوانان و جوانان قدیم
نویسنده: شل سیلورستاین
گزینش و ترجمه: گیسو جهانگیری
|
|
|
|
شاید بتوان گفت که عمرخیام یکی از کمسراترین شاعران زبان پارسی است. یگانه شاعری که با معدود رباعیهای خویش نه تنها تمام حوزۀ گسترده زبان پارسی را در نوردیده؛ بلکه امروزه یکی از بزرگترین شاعران پارسی گوی در سطح جهان نیز معرفی شده است. نام او با رباعی چنان پیوند دارد که نام مولانا با مثنوی. شاعری که با همین رباعی های معدود به چنان پیروزی دست یافته است که از او در کنار بلند ترین قله های شعر پارسی نام برده می شود. از همان آغاز نشر نوروزنامه پیوسته دوگونه دیدگاه در پیوند با آن وجود داشته است. شماری از پژوهشگران با دیدگاههای نزدیک به یقین آن را منسوب به حکیم عمر خیام که نام تغییر یافتۀ حکیم عمر بن ابراهیم خیامی نشابوری است، دانسته اند. البته شمار دیگری از پژوهشگران پیوسته به آن با شک و تردید نگاه کرده اند؛ اما استاد مجتبی مینوی که نوروزنامه را از روی یگانه نسخۀ موجود در کتابخانۀ برلین به نشر رسانده پس از بیان ویژگیهای کتاب باورمند است که نوروزنامه جز از حکیم عمرخیام از کس دیگری بوده نمیتواند. او در دیباچۀ نوروزنامه مینویسد: «کلیۀ این ممیزات (از حیث زمان و مکان تالیف و طرز فکر و انشای سادۀ لطیف بیتکلف) در هر کتابی جمع شد اگر در خود کتاب هم تالیف آن به خیام نسبت داده نشده باشد من آن را از خیام میدانم. چرا ندانم؟… چه کسی را جز خیام میتوان یافت که با او همعصر بوده باشد و چنین رسالهای را نوشته باشد آنگاه این قدر گذشت کرده باشد که نام خیام بر آن بگذارد؟ بالاخره این کتاب موجود است و صریحاً از تالیف خیام خوانده شده و براهین نیز بر صحت این تصریح دارند. پس تا دلایل دندان شکن بر بطلان آن نسبت اقامه نشود هیچ کس را به تصاحب آن سزاوار تر از حکیم عمر خیام نیشابوری نمیشماریم.» نویسندۀ نوروزنامه در آغاز کتاب به بیان جشن نوروز میپردازد و کشف حقیقت نوروز، منشأ و تاریخ آن و این که این جشن از روزگار کدام پادشاه به یادگار مانده است و چرا آن روز را نوروز گفته اند: «اما سبب نهادن نوروز آن بوده است که چون بدانستند که آفتاب را دو دور بوده یکی آنک هر سیصد و شصت و پنج روز و ربعی از شبانروز باول دقیقۀ حمل باز آید بهمان وقت و روز که رفته بود بدین دقیقه نتواند آمدن، چه هر سال از مدت همی کم شود و چون جمشید آن روز را دریافت نوروز نام نهاد و جشن پدید آورد، و پس از آن پادشاهان و دیگر مردمان بدو اقتدا کردند، و قصۀ آن چنان است که چون کیومرت اول از ملوک عجم به پادشاهی بنشست خواست که ایام سال و ماه را نام نهد و تاریخ سازد تا مردمان آن را بدانند، بنگریست که آن روز بامداد آفتاب باول دقیقۀ حمل آمد، موبدان عجم را گرد کرد و بفرمود که تاریخ از این جا آغاز کنند، موبدان جمع آمدند و تاریخ نهادند
|
|
|
|
در باره نوروز و پيدايش آن صدها جستار و کتاب نوشته اند، اما اندک کسی به پيوند آن با تمدن بابلی پرداخته است. بنا به اساطير و باور سنتی، آغاز تجليل از نوروز به پانزده هزار سال پيش برمی گردد، به روزی که جمشيد شاه (ييما يا يامای هند و ايرانی) بر تخت نشست. اصطلاح “نوروز جمشيدی” از همين باور بر می آيد. شاهان دوران معاصر نيز به مانند فتحعلی شاه قاجار تلاش می کردند به تقليد از جمشيد در روز نوروز تاج بر سر بگذارند. بر مبنای باور مزديسنی، زرتشت پيامبر بود که اخترشناسی ايرانی را بنياد نهاد و با محاسبات دقيق در کنار جشن های طبيعی سده و مهرگان، اعتدال ربیعی یا برابری بهاری شب و روز را نيز به مثابه جشن اصلی و واپسين روز از هفته آفرينش پروردگار تعيين کرد که همين نوروز است. برخی تلاش کرده اند تا نام و نشانی از جشن نوروز را در کتيبه های هخامنشی رديابی کنند و نوشته اند که جشن نوروز در فرمان کورش بزرگ، پايه گذار امپراتوری هخامنشی که در سال ٥٤٢ پيش از ميلاد به مردمان بابل آزادی های ملی و مذهبی را ارزانی داشت، جاودانه شده است
|
|
|
|
حسین نوشآذر: جشن نوروز از آغاز، سر سال تقویم اوستایی، یعنی روز اول فروردین برگزار میشود. در دربار قاجارها مراسم نوروز شکوه خاصی داشت، در دوران پهلوی فراگیرتر شد و در دوران پس از انقلاب تلاش روحانیت شیعه برای جایگزین کردن اعیاد مذهبی به جای نوروز باستانی ثمر نداد. نوروز با وجود مخالفت آخوندها ماند اما با گسترش زندگی شهری مختصرتر شد و در همان حال به خاطر سرخوردگیهای اجتماعی در شعر شاعران فارسیزبان با یأس درآمیخت. «دختر نشسته در قاب پنجره» شعر فروغ فرخزاد نمایانگر این یأس است. از زمان فتحعلیشاه قاجار نوروز جلوه و اهمیت خاصی در ایران پیدا کرد. سعید نفیسی در کتاب خاطراتش که یکی از اسناد مهم فرهنگ عامه در ایران به شمار میآید مینویسد که در موقع تحویل سال شاهان قاجار در تالار برلیان و گاهی در تالار موزه مینشستند، سران پایتخت «شال و کلاه» میکردند و به حضورشان میرفتند. شال و کلاه هم عبارت بود از شال کشمیر گرانبها، کلاهی درازتر از عمامه و جبه یا لباده ترمه. شاه بر تخت مینشست، برادران و پسرانش به ترتیب سن در دو سوی تخت میایستادند و صدراعظم هم روبهروی او جا میگرفت. بعد شاه عید را تبریک میگفت. در تمام مدتی که شاه به سلام نشسته بود، توپ در میکردند.محمد تقی بهار (ملکالشعرا) که در این دوران بالیده و سرکوب مشروطیت و کودتای ۱۲۹۹ را به چشم دیده و از شاعران آزادیخواه ایران به شمار میآید، فرارسیدن نوروز را با آینده سیاسی ایران درمیآمیزد. عبارت «چشم فتنه» که بعدها توسط رهبر جمهوری اسلامی مصادره شد، برساخته اوست
|
|
|
|
محمد محق: در افغانستان جشن نوروز همواره، و به ویژه در سالیان اخیر، با مناقشاتی همراه بوده است، بخشهایی از مردم به گرمی از آن استقبال میکنند، و برخی حلقات مذهبی به شدت با آن مخالفت نشان میدهند. دلایل مخالفان نوروزمخالفان جشن نوروز که برخی جناحهای سنتی و گروههای شبه سلفی هستند از موضعی دینی به تحریم نوروز و هر گونه مراسم مربوط به آن حکم میدهند. آنان دلایلی برای این کار بر میشمارند، از جمله این که:۱- برگزاری آیینهای کهنی از این دست، نوعی کمک به تداوم ادیان و فرهنگهای پیش از اسلام است که منسوخ و مردود شدهاند.۲- تجلیل از این گونه مناسبتها از قبیل تشبُّه به نامسلمانان است و طبق روایتی منسوب به پیامبر اسلام، تشبُّه به پیروان ادیان و آیینهای دیگر امری نارواست. (سنن ابی داود، کتاب اللباس، شماره ۳۴۹۴)۳- روایتی از انس بن مالک، از یاران پیامبر، که میگوید: “هنگامی که پیامبر خدا به مدینه آمد، مردم آن شهر دو روز داشتند که در آن به بازی و سرگرمی میپرداختند، پرسید این دو روز چیست؟ گفتند در زمان جاهلیت در این دو روز به بازی میپرداختیم. پیامبر خدا گفت همانا خداوند در عوض آنها دو روز بهتر را به شما قرار داده است یکی روز اضحی و دیگری روز فطر”. (سنن ابی داود، کتاب الصلاه، شماره ۹۵۹)۵- فتوای شماری از علمای قدیمی مانند ابن تیمیه و ملاعلی قاری و عدهیی دیگر با هر گونه تجلیل از نوروز.۶- انجام اعمال شرکآمیز و خرافی در ضمن مراسم نوروزی، مانند رفتن به زیارتگاهها و درخواست نیازمندیها از مردگان که طبق عقاید اسلامی نارواست.اینها مهمترین دلایلی است که برای مخالفت با نوروز و تحریم هر گونه گرامیداشت آن ارایه میگردد.در مقابل، موافقان جشن نوروز استدلال میکنند:۱- همه مراسم بهجا مانده از روزگاران کهن، آیینهای دینی نیستند و زنده نگه داشتن آنها به معنای تداوم و احیای آن ادیان نیست. بخش وسیعی از عرفها و مراسم جنبه فرهنگی دارد و امور فرهنگی نشانه تکامل اجتماعی انسانهاست.نوروز بیش از آنکه ریشهیی مذهبی داشته باشد، پایه بر تحولهای فصلی دارد که برای مردمان قدیم به دلیل وابستگی زندگیشان به زراعت و آب و هوای سال، اهمیت داشته است، هرچند که در دورههایی از سوی برخی اقوام صبغه مذهبی نیز یافته باشد.۲- نهی از تشبُّه به پیروان ادیان و فرهنگهای دیگر تنها متوجه اموری است که از شعائر عبادی و رمزهای مذهبی آنان باشد و مایه اشتباه و خلط هویت میان پیروان ادیان شود. امورعادی طبق قاعده فقهی مشهور “الأصل فیالأشیاء الإباحه” پایه بر جواز ذاتی دارد.به علاوه، تشبه در امور عادی قابل اجتناب نیست و اگر قرار بر اجتناب از هر گونه تشبه در امور عادی باشد زندگی برای مسلمانان ناممکن میشود، زیرا پیروان دیگر ادیان غذا میخورند، میخوابند، کار میکنند، لباس میپوشند و بسیاری کارهای دیگر که مسلمانان نیز ناگزیر به انجام آنها هستند، و نهی از مطلق مشابهت شامل همه اینها میشود
|
|
|
|
|
|
|
|
عکسهایی از چهارشنبهسوری در تاجیکستان
(سهشنبه ۱۴ مارس/۲۴ اسفند) جمعی از فرهنگیان تاجیک و ایرانی به ابتکار
شهابالدین فرخیار، روزنامهنگار ایرانی، مراسم شب چهارشنبهسوری را در
مکانی در دره رامیت، در ۱۵-کیلومتری شرق شهر دوشنبه، پایتخت، برگزار کردند.
رسم چهارشنبه سوری که در دوران کهن در ورارود به طور گسترده برگزار
میشده و در زمان اتحاد جماهیر شوروی کمرنگ شده بود، در سالهای اخیر در
این منطقه احیا شده است. عکسهای زیر را همکارمان اسفندیار آدینه از مراسم
اخیر گرفته است
آلبوم عکس را بببیند
جشن نوروز در کردستان
مردم روستای پالنگان با روشن کردن و چرخاندن مشعل ها و همچنین روشن کردن آتش بر بلندی های روستا جشن سنتی نوروز را برگزار می کنندو با ساز و آواز، رقص و پایکوبی به استقبال بهار می روند. روستای پالنگان (پلنگان) از توابع شهرستان کامیاران،یکی از روستاهای زیبا و تاریخی استان کردستان است که در ابتدای منطقه اورامانات قرار دارد
|
|
چهارشنبهسوری از کجا میآید؟
هفت کپه آتش و پریدن از روی آن با زمزمه «زردی من از تو، سرخی تو از من» را میتوان ماندگارترین آیین چهارشنبه سوری، آخرین سه شنبه شب سال دانست که همچنان در کوچهپسکوچههای ایران، افغانستان، تاجیکستان، بخشی از ازبکستان و حتی قرقیزستان انجام میشود. مراسمی برای استقبال بهار و زنده شدن طبیعت که نمیتوان برای آن، رسوم و تاریخچهای مکتوب یافت. نخستین نشانی ثبت شده از چهارشنبه سوری اما در تاریخ بخارا، تالیف محمد بن جعفر نرشخی (۲۸۶ – ۳۴۸) آمده است که طبق آن، در زمان سامانیان به این مراسم «جشن سوری» میگفتند که حتی منجر به آتشسوزی در قصر منصور بن نوح شده بود: «…و چون امیر منصور بن نوح به مُلک بنشست، اندر ماه شوال سال سیصد و پنجاه، به جوی مولیان، فرمود تا آن سرای را دیگر بار عمارت کردند و هرچه هلاک و ضایع شده بود بهتر از آن به حاصل کردند. آن گاه امیر به سرای بنشست و هنوز سال تمام نشده بود که چون “شب سوری” چنان که “عادت قدیم” است، آتشی عظیم افروختند. پاره ای از آن بجست و سقف سرای در گرفت و دیگر باره جمله سرای بسوخت.» فردوسی هم در شعرهایش به این «عادت قدیم» اشارههایی داشته است: ستاره شمر گفت بهرام را که در «چهارشنبه» مزن کام را/ اگر زین بپیچی گزند آیدت همه کار ناسودمند آیدت/ یکی باغ بُد درمیان سپاه از این روی و زان روی بُد رزمگاه/ بشد “چارشنبه” هم از بامداد بدان باغ که امروز باشیم شاد/ببردند پر مایه گستردنی می و رود و رامشگر و خوردنی/ ز جیحون همی آتش افروختند زمین و هوا را همی سوختند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کودکان کار در لباس حاجی فیروز
صدف و دریا، دو دختر کم سن و سال در روزهای آخر اسفند سال 92 با پوشیدن لباس سرخ رنگ و سیاه کردن چهره خود در نقش حاجی فیروز درآمده اند تا درآمدی برای خانواده های خود کسب کنند. آنها از ساعت حدود 10 صبح تا عصر، پیش از تاریک شدن هوا در چهار راهی در شهرک غرب تهران برای ماشین هایی که پشت چراغ قرمز می ایستند تنبک می زنند و آواز می خوانند: «ارباب خودم چرا نمی خندی، ارباب خودم بزبز قندی …» سرنشینان این خودروها هم بنابر سنتی همیشگی مبالغی پول را به عنوان عیدی و انعام به آنها می دهند. تنبک صدف و دریا بشکه ای از جنس پلاستیک است و سیاهی صورتشان محصول خاک ذغال، رقص و آوازشان هم ملودی و ترانه معروف حاجی فیروز است که می خواند: حاجی فیروزه / سالی یه روزه / همه میدونن / منم میدونم / تو هم میدونی / عید نوروزه / سالی یه روزه / حاجی فیروزه
|
|
دعوا سر ماهی و سبزه در سفره هفت سین
جنگ خریدن یا نخریدن ماهی قرمز برای سفره هفتسین یا سبزه گذاشتن و نگذاشتنها چند سالی است فرسایشی شده است. هر سال در روزهای منتهی به سال نو، طرفداران تحریم به میدان میآیند و با انتشار فراخوان و پیامهای تبلیغاتی در تلگرام و شبکههای مجازی، مردم را به تحریم ماهی قرمز و سبزه تشویق میکنند، اما اگر به سفرههای مردم نگاه کنیم، به نظر میرسد که ماهیخرها و سبزهگذارها پیروز نهایی میدان میشوند. آیا مخالفت با این نمادهای نوروزی، یک پروپاگاندا و کارزار ضد ایرانی است یا یک دغدغه اصیل انسانی و محیط زیستی؟ تک تک عناصر سفره هفتسین ارتباط مستقیم و نمادین با طبیعت دارند چرا که نوروز جشن بزرگ طبیعت و پاسداشت بهار است. اما اعضای این سفره کهن ایرانی در روزگار ما با پرسش و چالش مواجه شدهاند و بقای ماهی و سبزه که هر دو نشانههای روشنی از جنبش، زندگی، رویش و طراوت دارند، از سوی گروهی که خود را حامی محیطزیست و دوستدار حیوانات معرفی میکنند، دچار ابهام شده است
|
|
|
|
|
|
کیومرث مرزبان ای ننه جان…عشق دیگه شده عادت برای ما چرا عاشق یکی دیگه نمیشی؟ عادت کردم عاشقِ عمونوروز باشم… آخه مگه عمو نوروز چی داره که انقدر عاشقشی؟ علف باید به دهن بزی شیرین بیاد ننه…عمو نوروز هم به دهن ما شیرین اومده… آخه ننه جون…هِی تو رو طولِ سال ول میکنه میره دنبالِ عشق و خوشیش…بعد یه شب کلاً میاد پیشِ تو…این عاشق شدن داره؟ نه ننه جون…عمو نوروز ازوناش نیست…عمو نوروز کلِ سال داره حرکت میکنه تا به من برسه… خب چرا کلِ سال کنار هم نمیمونین؟ دستِ زمونه ننه جون… بیشتر توضیح میدی؟ وقتی دو نفر عاشق هماند ولی از هم جدا میشن فقط و فقط تقصیرِ دستِ زمونهست ننه جون…من و عمو نوروز رو هم دستِ زمونه از هم جدا میکنه… آخه این که نشد زندگی ننه جون… چرا نشد ننه جون؟ چی بهتر از اینکه از اولِ سال عاشق و امیدوار باشی…از اولِ سال منتظر باشی…به عشقش صبحها از خواب بیدار شی…به عشقش هر روز روزارو بشمری… بعد نزدیکیِ اومدنش خودت رو تر گل ور گل کنی…سرخاب سفیداب بمالی…خودت رو درست کنی…خونه رو آب و جارو کنی…کوچه لره سو سپ میشم…یار گلنده توز اولماسون…شلیته قرمزم رو میپوشم… هفتسین میچینم…آخ…زندگی مگه چیزی غیر از اینه؟
|
|
|
|
درگذشت ویدا حاجبی تبریزی؛ یک عمر مبارزه به نام سنت بر بدن زنان خشونت علیه زنان در افغانستان بیش از ۸ درصد افزایش یافته است زنان خانهدار به اتهام وبگردی زندانی شدهاند دو زن در بندر ماهشهر ایران قربانی اسیدپاشی شدند درسهایی از سوریه درباره توانمندسازی زنان در دوران جنگ کمیساریای عالی حقوق بشر سازمان ملل؛ پیشرفت نامتوازن و عقبگرد در زمینه حقوق زنان ما باید در مورد زنان صحبت کنیم: مشکل با فمینیسم لیبرال غربی سازمان ملل: گزارش در زمینه سواسفتاده جنسی راه را برای اصلاحات معنی دار هموار میکند جنبش «صاعقه زده» زنان ایران – گفتوگو با آسیه امینی آموزشگاه آنلاین سلامت جنسی
|
|
|
|
سوریه: جنگ ۴۶۵ هزار نفر کشته داشته است آمریکا: وزارت خارجه ترامپ منع فروش اسلحه به عربستان سعودی را لغو کرد عراق: صدها تن در شرایط تحقیر آمیز زندانی هستند بازداشت روزنامهنگاران ایرانی در آخرین روزهای سال ۱۳۹۵ برای تغییر در عملکرد شکنجه، باید کل سیستم را تغییر دهیم یمن: کشور در آستانه قحطی؛ رییس نهاد امداد غذایی سازمان ملل درخواست کمک کرد یونان: یک سال درد و رنج برای پناهجویان قحطی در ۲۰۱۷: بزرگترین بحران انسانی در تاریخ سازمان ملل روز جهانی زنان ۲۰۱۷: راهپیمایی، کنشگری و اعتصاب نوشتن بر شهر؛ دیوارهای تهران، شهری با دیوارهای بلند اوین
|
|
|
|
The coming of Spring is greeted by peoples around the world as a symbol of rebirth and renewal. As we welcome an end to the dreary days of winter, replaced with fresh buds and verdant landscapes, many in the Middle East and Central Asia celebrate Nowruz, meaning in Farsi “New Day.” Nowruz celebrations have taken place for over 3,000 years, and today the spring festival is observed by more than 300 million people worldwide. Originating in ancient Persia, Nowruz has partial roots in the Zoroastrian tradition. As a secular holiday, peoples of multiple faiths gather to celebrate Nowruz across modern-day Iran, in the Kurdish areas of Turkey, Iraq and Syria, and in Afghanistan, Tajikistan, India, Pakistan and Azerbaijian, amongst others.
|
|
|
|
|